รักแท้บีบคั้นหัวใจ แม่ป่วยมะเร็งชนิดพบ 1 ในล้าน หมอแนะนำให้เลือกระหว่างรักษาต่อ เพราะการรักษามีความหวังกลับมาแข็งแรงได้ หรือหยุดรักษาเพื่อเก็บลูกไว้ แม่ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวชะลอการรักษาเพื่อให้ลูกได้เกิด อดทนสู้มะเร็งจนมีชีวิตอยู่กับลูกได้อีกปี ก่อนเสียชีวิตในวัยแค่ 27 สามีรักแท้ไม่เปลี่ยนแปลง ดูแลดีจนวินาทีสุดท้าย
"ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ เมื่อไม่มีเมย์ก็ต้องสู้และเดินต่อไป ผมให้คำมั่นสัญญากับเมย์ไว้ตอนเขาป่วยว่า วันไหนที่เขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ผมจะดูแลสิ่งที่เธอหวงและรักที่สุดคือลูกให้ดีที่สุด เพราะลูกคือของขวัญชิ้นพิเศษที่เขาได้ให้ไว้" นายธนทัต ถาวร หรือ ทิว อายุ 28 ปี พนักงาน บริษัทเคอรี่เอ็กซ์เพรส ตำแหน่ง DC Leader กล่าวความรู้สึกกับ ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์ หลังเพิ่งสูญเสีย เมย์ หรือ นางสาวฐานิตา ถาวร ภรรยาที่รักยิ่งเมื่อวันที่ 14 พ.ย. 62 ด้วยโรคมะเร็งที่คุกคาม ทรมานนานเกือบ 4 ปี
...
นายทิวเผยความรู้สึกต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ไม่คาดคิดเลยว่าภรรยาอายุเพียงแค่ 27 ปี ที่รักกันมายาวนาน 13 ปีจะด่วนจากไปเร็วเช่นนี้ ถึงแม้จะทำใจไว้บ้างแล้ว นับตั้งแต่ภรรยาทรุดป่วยหนักหลังตัดสินใจหยุดการรักษาเกือบปีเพื่อคลอดลูกสาว แต่เมื่อต้องสูญเสียภรรยาจริงๆ แม้บางครั้งพยายามเข้มแข็ง แต่ก็กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลไว้ไม่อยู่เพราะความรักและคิดถึง
“ไม่เคยคิดว่าเมย์จากไปไหนเลยสักนิด รู้สึกยังอยู่ข้างๆ ตลอด ยังคงรักและคิดถึงเสมอ บุญใดในชาตินี้ที่ทำร่วมกันไว้ขอส่งให้เมย์ไปสู่ภพภูมิที่ดี เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้ได้เป็นคู่ครองซึ่งกันและกันอีก พักผ่อนให้สบาย ไม่เจ็บไม่ทรมานแล้ว อะไรที่ทำร่วมกันไว้ทั้งบ้าน รถ จะสานต่อ ทำให้สำเร็จตามที่ฝันร่วมกันไว้”
จากก้อนเนื้อธรรมดา สู่มะเร็งชนิดพบหนึ่งในล้าน
นั่นคือเจตนารมณ์ที่นายทิวตั้งใจทำเพื่อคนที่เขารัก คือ ภรรยาและลูกสาว การต่อสู้ของทั้งสองเพื่อเอาชนะโรคมะเร็งมาเกือบ 4 ปี แม้จะไม่สำเร็จ แต่คนรอบข้าง เพื่อน ญาติและครอบครัวนอกจากชื่นชมในความเข้มแข็งแล้ว อีกสิ่งที่ถูกกล่าวขานกัน คือ “รักแท้” ของทั้งสอง และนายทิวยังทำหน้าที่สามีได้อย่างเต็มที่ ดูแลดีจนวินาทีสุดท้ายของภรรยา
การคุกคามของโรคมะเร็ง นายทิวย้อนเล่ากับทีมข่าวฯ เริ่มขึ้นปี 59 ภรรยาสังเกตพบเต้านมข้างซ้ายใหญ่ขึ้น เข้าตรวจที่รพ.หนึ่ง แถวบางนา คำตอบที่ได้รับตลอดการรักษา คือ เป็นแค่ก้อนซีสต์ธรรมดา ไม่อันตราย และนัดตรวจเรื่อยมา
นานวันก้อนที่เต้านมกลับเริ่มใหญ่ขึ้นและแตกช้ำเป็นจ้ำสีม่วง จึงตัดสินใจไปตรวจอีกครั้งใน รพ. แห่งอื่น พบเป็น “มะเร็งในกระแสเลือดชนิดร้ายแรง” พบได้ 1 ในล้าน และรีบผ่าตัดรักษาครั้งแรกในวัย 23 ปีเมื่อวันที่ 29 ส.ค. 59 โดยใช้สิทธิประกันสังคมส่งต่อไปที่สถาบันมะเร็ง ทั้งสองเข้าออก รพ. ด้วยกันตลอดเพื่อรักษาโรคมะเร็ง
...
ฟ้าประทาน อีกหนึ่งชีวิตให้ดูแล โดยไม่รู้ตัว
ปลายปี 59 ในวันที่ 18 ธ.ค. ทั้งสองตัดสินใจแต่งงาน และสู้กับมะเร็งอย่างเข้มแข็งโดยมีความหวังว่าสักวันต้องหาย จน ก.พ. ปี 60 ก็เข้าผ่าตัดรักษาเป็นครั้งที่สองเนื่องจากก้อนมะเร็งขึ้นที่เต้านมเหมือนเดิมจนต้องตัดทิ้ง แต่ทั้งสองก็ไม่หมดหวัง ยังมุ่งมั่นรักษา และไปพบหมอตามนัดไม่ขาด เข้าออก รพ.จนเป็นเหมือนบ้านหลังที่สอง กระทั่งเดือนกันยายนก้อนมะเร็งขึ้นมาที่เดิมอีกครั้ง และผ่าตัดรักษาเป็นครั้งที่สาม
ทั้งสองสู้กับมะเร็งโดยมองว่าเป็นเพื่อน รักษาไปเรื่อยๆ เพราะหากเครียดหรือกังวลก็ยิ่งเป็นการเติมเชื้อให้มะเร็งร้ายลุกลามไว ใช้ชีวิตปกติ พากันขี่มอไซค์จัดทริปเที่ยวน้ำตกที่นครนายก และทริปทำความสะอาดวัด โดยไม่รู้เลยว่ามีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาเติมเต็มชีวิตคู่ของพวกเขา
“ตุลาคม เป็นเดือนเกิดของเมย์ หมอนัดตรวจร่างกายเพื่อค้นหาความผิดปกติและก้อนมะเร็ง พอซาวนด์ที่ท้องได้ยินเสียงเต้นของหัวใจเด็ก หมอบอกเมย์ท้องได้ 2 เดือนแล้ว ผมกับเมย์ดีใจมาก”
...
ต้องเลือกระหว่าง รักษาต่อ หรือหยุดรักษาเพื่อลูก
ความรู้สึกดีใจเกิดขึ้นได้เพียงไม่กี่นาที จากนั้นทั้งสองก็รู้สึกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก หลังคุณหมอแจ้งว่า ต้องตัดสินใจเลือกระหว่าง รักษาต่อหรือจะหยุดรักษาเพื่อเก็บเด็กไว้ เพราะผลรักษามะเร็งกำลังมีแนวโน้มดี หากรักษาต่อมีโอกาสหายขาดได้ ระหว่างที่ท้องไม่สามารถรักษาโรคมะเร็งได้ เพราะยามีผลกระทบเสี่ยงอันตรายถึงลูกด้วย
“เราทั้งสองตัดสินใจเลือกที่จะเก็บลูกไว้ แม้หากลูกเกิดมาไม่สมประกอบ เป็นอย่างไรก็ช่างก็จะเลี้ยง เพราะไม่อยากทำร้ายลูก การทำร้ายคนก็เหมือนฆ่าคน ภรรยาผมก็ไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร เขาดูแล บำรุงลูกอย่างดี เฝ้าคอยวันที่จะเจอหน้าลูก”
...
เกิดเหตุไม่คาดคิด ก้อนมะเร็งโผล่อีกครั้ง ก่อนใกล้คลอด
เข้าสู่เดือนที่ 7 ของการตั้งครรภ์ เกิดเรื่องไม่คาดคิด ก้อนมะเร็งโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง ต้องผ่าตัดรักษาเป็นครั้งที่ 4 ในเดือน มี.ค. 61 โชคดีการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีและปลอดภัยทั้งภรรยาและลูก ทั้งสองดีใจมากและช่วยกันทะนุถนอมดูแลลูกในครรภ์เป็นอย่างดี
เข้าสู่เดือนพฤษภาคมที่กำหนดคลอด เกิดเหตุไม่คาดฝัน ก้อนมะเร็งร้ายโผล่ขึ้นมาอีกครั้งเหนือหน้าอก ก่อนถึงคอ ซึ่งทำอะไรไม่ได้เพราะใกล้คลอด จนวันที่ 8 พ.ค. 61 ภรรยาก็ได้ให้กำเนิดลูกสาว ทั้งสองตั้งชื่อเล่นว่า “น้องขนม” แต่หลังจากคลอดได้สองวัน ตรวจพบลูกค่าตัวเหลือง หายใจเร็ว หัวใจมีรอยรั่วและท่อที่ต่อผ่านหัวใจปิดเองไม่ได้ ต้องทำการผ่าตัด ส่วนผู้เป็นแม่ก็เริ่มต้นรักษาโรคมะเร็ง
“ทำใจกันไม่ได้เลยที่ต้องเห็นลูกนอนเจ็บอยู่ในตู้และโดนเจาะแขน เราก็ให้กำลังใจกันและกันและให้ลูกทุกวัน หลังคลอดได้สองวัน ภรรยาก็มาพักฟื้นที่บ้านแต่ก็ไปหาลูกทุกวัน เขาเริ่มต้นการรักษาใหม่อีกครั้งโดยการฉายแสงทุกวันให้ก้อนเนื้อร้ายยุบ หลังทำเสร็จก็ไปหาลูกในตู้อบ”
“ลูก” กำลังใจที่ดี คนอื่นป่วยอาจอยู่ได้อีกแค่ 3-6 เดือน
แม้จะเหน็ดเหนื่อยทั้งต้องทำงาน ดูแลภรรยาและลูกที่ป่วย จนบางวันนอนไม่กี่ชั่วโมง แต่สิ่งที่ทำให้มีพลังสู้ต่อไป นายทิวบอกกับทีมข่าวฯ เพราะคำว่า “รัก” จึงต้องดูแลให้ดีที่สุด ซึ่ง “น้องขนม” นั้นนับว่ามีความเป็นนักสู้เหมือนแม่ เพราะหลังผ่าตัด ฟื้นตัวได้เร็วมาก พยาบาลที่ดูแลต่างพากันชื่นชมอย่างมาก ไม่เคยร้องหรืองอแงตลอด 15 วันที่รักษาตัวอยู่ รพ. จนได้กลับบ้านไปอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา สามคนพ่อแม่ลูก
หลังจากนั้น เมย์ ผู้เป็นแม่ก็เริ่มเข้าสู่กระบวนการรักษามะเร็งอย่างเต็มรูปแบบ เริ่มต้นด้วยการฉายแสง ต่อมารักษาด้วยการให้คีโม ซึ่งเป็นยาเคมีที่แรงและทำลายเซลล์ทุกอย่างในร่างกาย ใช้เวลารักษาตัวเองและอยู่ดูแลลูกตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่ลาคลอด หลังจากนั้นก็กลับไปทำงานตามปกติ หากต้องไปพบหมอตามนัดก็ลากิจ แม้ทุกครั้งที่ได้พบหมอ ความหวังที่จะกำจัดมะเร็งร้ายแทบไม่เห็นทางสว่าง แต่เมย์ก็ต่อสู้สุดหัวใจ
กระทั่งเดือน ก.ย. 62 มะเร็งร้ายเริ่มรุกหนัก ลามไปตับจนปริแตกทำให้เลือดออก ยิงรังสีเพื่ออุดรอยแตก ทั้งสองเทียวเข้าเทียวออก รพ. อีกหลายครั้ง กระทั่งคุณหมอแจ้งว่าอาการป่วยมะเร็งเข้าสู่ระยะสุดท้ายและนับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำให้สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้นานจนลูกอายุ 1 ขวบ 5 เดือน ถือเป็นกำไรชีวิต ซึ่งสิ่งที่ทำให้อยู่ได้นานนั่นเพราะ “ลูก” คือกำลังใจที่ดี หากเป็นคนอื่นอาจจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อยแค่ 3-6 เดือนเท่านั้น
“ผมยืนร้องไห้โดยไม่สนใจใครในห้องเลย หมอบอกให้เราสองคนเริ่มวางแผนการใช้ชีวิต เผื่อวันไหนที่มีอะไรเกิดขึ้นจะได้ตัดสินใจถูก ภรรยาขอไปพักฟื้นที่บ้านลุงซึ่งเลี้ยงเขามาแต่เด็ก ผมใช้เวลาเกือบเดือนขับรถ ตอนเช้าจากเสนานิคมไปแถวบางนาเพื่อซื้อข้าวไปให้ภรรยา และเล่นกับลูกก่อนไปทำงาน ตอนเย็นเลิกงานแล้วผมขับกลับไปบ้านลุง ภรรยาจะรอกินข้าวด้วยทุกวัน ถึงแม้ว่าเค้าจะกินได้ไม่เยอะแต่ก็นั่งกินเป็นเพื่อน”
ห้องประคับประคอง ในวาระสุดท้ายของชีวิต
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันหาย เมย์ก็เลือกที่จะสู้ต่อไปเพื่อให้ได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูกเท่าที่ร่างกายไหว จนในที่สุดมีอาการหายใจไม่ออก ร่างกายแขนขาไม่มีแรง ถูกส่งตัวเข้าห้องห้องฉุกเฉิน หมอบอกแนวทางการรักษา 3 ทาง คือ เจาะคอแล้วต่อท่อหายใจ ปั๊มหัวใจหากเกิดการหยุดหายใจ หรือให้เข้า “ห้องประคับประคอง” ซึ่งคือห้องผู้ป่วยระยะสุดท้าย หมอหยุดการรักษา แต่จะประคับประคองเพื่อให้จากไปอย่างเจ็บปวดน้อยที่สุด ทางครอบครัวจึงตัดสินใจทางเลือกสุดท้าย เพื่อให้เมย์เจ็บปวดน้อยที่สุด
ขณะอยู่ในห้องประคับประคองเพื่อจัดการและบรรเทาความทุกข์ทรมานต่ออาการปวด เหนื่อย และแน่นในช่องอกและช่องท้องจากท้องที่มีขนาดโตและแข็ง ราวกับตั้งครรภ์ลูกแฝดสัก 3-4 คนเนื่องจากมีภาวะเลือดออกและแข็งตัวเป็นก้อนอยู่ในช่องท้อง ซึ่งเป็นอาการจากโรคมะเร็งระยะสุดท้ายที่มีการกระจายลุกลาม เพื่อน ญาติ ที่รู้จักต่างเข้าเยี่ยมด้วยความเป็นห่วง
อาการป่วยนับวันๆ เริ่มแย่ลงๆ ต้องดูอาการวันต่อวัน บางวันทรงตัว มีปวดหลัง ปวดท้อง กินข้าวได้ทีละนิด กินเสร็จแล้วอ้วก บางครั้งก็หายใจขัด นายทิวบอกว่า ฯ ภรรยาของเขาเป็นคนใจสู้มากบอกว่า “ยังไม่อยากตาย” แต่ไม่มีใครสามารถอยู่เหนือกฎธรรมชาติ และความเป็นจริงของชีวิตได้
จับมืออยู่ข้างกาย มองชีพจรหยุดเต้นจนวินาทีสุดท้าย
กระทั่งวันที่ 14 ธ.ค. 62 หลังได้รับโทรศัพท์ว่าอาการภรรยาย่ำแย่หนัก นายทิวรีบพาลูกมา รพ. โดยด่วน เมื่อมาถึงภรรยามีอาการตาลอย แต่ยังรับรู้ได้ เมื่อบอกว่าพาลูกมาหาแล้วนะ มีเสียงแผ่วเบาตอบ “อือออ” หลังจากนั้นไม่นาน ศิลปิน วงเคลียร์ ที่ภรรยาเขาชื่นชอบมาเยี่ยมและบอกว่า “มาแล้วนะขอโทษที่มาช้าไป” เค้าตอบรับ “อือออ” แล้วศิลปิน “วงเคลียร์” ก็ร้องเพลงให้ฟังและมอบเสื้อของวงไว้ให้เป็นที่ระลึก จากนั้นขอตัวกลับเนื่องจากมีซ้อมและเล่นดนตรีช่วงเย็น
ช่วงเวลานี้ทั้งวันญาติพี่น้องมากันครบทุกคน เวลาทุกวินาทีมีค่ามากที่สุดในเวลานั้น แต่นายทิวต้องจำใจพาลูกไปฉีดวัคซีนจึงฝากให้ญาติๆ ดูแล แต่ในใจหวังลึกๆ ว่าอย่าเพิ่งเป็นอะไรเลย อีกประมาณชั่วโมงกว่าในการพาลูกหาหมอ เมื่อเสร็จนายทิวก็รีบกลับมาหาภรรยาทันที กระทั่งเวลา 18:44 น. เป็นนาทีที่หัวใจสลาย ภรรยาสุดที่รักจากไปอย่างสงบ เสียงคนร้องไห้ดังระงมทั่วห้อง
“ผมนั่งอยู่ข้างเตียง จับมือภรรยาไว้แน่นมาก นั่งดูชีพจรค่อยๆ เต้นช้าลง ช้าลงจนหยุดหายใจ วินาทีนั้นความเสียใจของผมพุ่งออกมาเป็นน้ำตา ลุกจากห้องมานั่งร้องไห้ตรงทางเข้าห้อง เกิดความคิดหลายอย่าง ในหัวตอนนั้นผมคิดแต่ว่าทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับคนที่ผมรักด้วย ครอบครัวผมกำลังสร้างทุกอย่างไปด้วยกัน”
“รักแท้” แม้ยังหายใจ หรือแม้จากกันชั่วนิรันดร์
แม้เตรียมใจ เผื่อใจไว้บ้างแล้ว แต่เมื่อเกิดการสูญเสีย นายทิวฯ บอกความรู้สึกกับทีมข่าวฯ ว่าเข้าใจแล้วที่คนบอกว่าหัวใจแตกสลายเป็นเช่นไร แต่เมื่อตั้งสติได้ การที่ภรรยาจากไปแบบไม่เจ็บไม่ทรมานนั้นคือสิ่งที่ดีสำหรับเขา เพราะเขาเหนื่อยมาตลอด 4 ปีที่ต่อสู้กับมะเร็งร้าย พร้อมให้คำมั่นสัญญาจะดูแลสิ่งที่เค้ารักมากที่สุด คือลูก เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้
ผ่านมาเกือบเดือนที่ต้องกลายเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว นายทิว ยอมรับว่าเหนื่อย แต่ต้องสู้ต่อไปเพราะคำว่า “รัก” ที่เมื่อยังหายใจ หรือแม้จากกันไปชั่วนิรันดร์แล้วก็ตาม ลูกคือสิ่งมีค่าที่สุดที่ภรรยามอบไว้ให้ และเชื่อว่าภรรยาสุดที่รักกำลังมองเขาอยู่จากบนฟ้า
“ทุกวันนี้ผมเริ่มจะทำใจและยอมรับกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว และตั้งใจจะทำให้ดีที่สุดเพื่ออนาคตของลูก การเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวมันไม่ง่ายเลยแต่ผมจะทำให้ดีที่สุด อยากบอกคนที่มีคนรักให้ดูแลกันให้ดีๆ ต่อให้เขาจะเป็นอย่างไรก็อย่าทิ้งกัน” นายทิวกล่าวลา
รักแท้ยังมีอยู่จริง เหมือนดังเรื่องราวของนายทิวที่ทำหน้าที่สามีและพ่อได้ดีทั้งสองบทบาท เพื่อให้ลูกไม่ลำบากและมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม นอกจากงานหลักที่ทำอยู่ นายทิวยังขายเม็ดมะม่วงหิมพานต์แบบดิบหรือทอดเพื่อหารายได้เพิ่มผ่านเพจร้านที่ชื่อ "เม็ดมะม่วงหิมพานต์ น้องขนม" แม้จะเหนื่อย แต่นายทิวก็มีความสุขที่ได้ทำเพื่อ “ลูก” เพราะเขาคือ ของขวัญชิ้นพิเศษ เป็นตัวแทนของภรรยาที่รักดั่งดวงใจ
ข่าวน่าสนใจ
สืบเสาะข่าว รับเรื่องราวร้องทุกข์ สามารถส่งเรื่องราว หรือประเด็นปัญหาของท่านมาได้ที่
reporter.thairath@gmail.com หรือช่องทาง Facebook : ทีมข่าวเฉพาะกิจ
