"ปอม ชาน" นักวาดภาพประกอบสาวไทย เนื้อหอมสุดในอังกฤษ

ทำในสิ่งที่รัก และรักในสิ่งที่ทำ คือเคล็ดลับความสำเร็จของ “ปอม-ธัชมาพรรณ  จันทร์จำรัสแสง”  นักวาดภาพประกอบสาวสวยชาวไทย วัย 32 ปี ซึ่งเป็นที่รู้จักระดับอินเตอร์ในฐานะ “Pomme  Chan” เธอเปลี่ยนความหลงใหลในเส้นสายลายตวัดจากปลายปากกา ถ่ายทอดออกมาเป็นผลงานสร้างสรรค์ระดับโลก ซึ่งเป็นที่ต้องการของแบรนด์ดังๆมากมายนับไม่ถ้วนไล่ตั้งแต่ Marc Jacobs, MTV, Nike, Adidas, Microsoft, Mercedes-Benz,  Volkswagen,  Sony,  DVF  ไปจนถึง  Topshop และห้างสรรพสินค้า Selfridges

กว่าจะโด่งดังเป็นที่ยอมรับในอังกฤษ ต้องผ่านเส้นทาง ขรุขระขนาดไหน

ชิ้นไหนคือผลงานแจ้งเกิดทำให้นักวาดภาพ ประกอบไทยเป็นที่รู้จักในอังกฤษ

ผล งานแจ้งเกิดงานแรกคือ การทำงานร่วมกับเมอร์เซเดส-เบนซ์ ของอังกฤษ และได้วาดภาพประกอบให้หนังสือพิมพ์เทเลกราฟ ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ระดับท็อปของอังกฤษ ตอนหลังวาดภาพประกอบให้หนังสือพิมพ์อีกหลายสำนักทั้งเดอะ การ์เดียน และไฟแนนเชียล ไทม์ส จากเดิมที่ต้องวิ่งหาลูกค้าเอง คราวนี้ลูกค้าเริ่มวิ่งเข้าหาเรา จึงต้องพึ่งเอเจนต์มาช่วยดูแลทุกอย่างให้เป็นระบบ ช่วยคุยกับลูกค้า สกรีนงานให้เรา มาถึงวันนี้ “ปอม” มีเอเจนต์ คอยดูแลงานให้ทั้งในอเมริกา, อังกฤษ และญี่ปุ่น ในต่างประเทศระบบเอเจนต์มีความสำคัญกับศิลปินมาก ช่วยให้ศิลปินฝีมือดีๆมีโอกาสเผยแพร่ผลงานให้เป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้น เพื่อให้งานของเราอยู่ถูกที่ถูกเวลา คือถ้าผลงานดี แต่ไม่มีคนเห็น หรือมีคนเห็นแต่เป็นคนไม่สำคัญ มันก็ไม่เกิดประโยชน์

อะไรคือจุดแข็งของ “ปอม  ชาน”  ที่มีเอกลักษณ์ ต่างจากศิลปินทั่วไป

เวลาสร้างสรรค์ผลงานแต่ละชิ้นต้องใช้เวลามากไหม

ใน ความคิดของ “ปอม” การทำงานหนักไม่จำเป็นต้องทำงานนาน ถ้าเราทำงานนานแปลว่าบริหารเวลาไม่เป็น จะวางแผนไว้เลยว่าถ้าต้องส่งงานพรุ่งนี้ “ปอม” จะทำงานเสร็จล่วงหน้าตั้งแต่วันนี้เลย เพื่อที่ว่าพรุ่งนี้เช้าจะได้ตื่นขึ้นมาอย่างเฟรชที่สุด แล้วมาตรวจดูงานอีกรอบหนึ่ง “ปอม” ไม่ใช่คนที่จะเผางานในนาทีสุดท้ายรีบทำรีบส่ง  แบบนั้นทำไม่เป็น!! ปกติทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน จะขอเบรกพักสมองวันเสาร์ ส่วนใหญ่ “ปอม” จะทำงานคนเดียว ไม่มีทีมงานใหญ่โต อาจมีผู้ช่วยบ้างในกรณีที่เป็นโปรเจกต์ใหญ่มากๆ หรือต้องการความถนัดเฉพาะทาง

ช่วงไหนสมองแล่น ไอเดียบรรเจิดที่สุด

อยู่วงการนี้มาหลายปีมีใครเป็นโรลโมเดลไหม

ศิลปิน ที่ประทับใจคือ “Non-Format” เคยร่วมงานกับพวกเขาตั้งแต่ทำงานยุคแรก เป็นกราฟฟิกดีไซเนอร์สองคนมารวมตัวกัน สองคนนี้เปรียบเหมือนครูคนแรกในวงการ “ปอม” ชอบความ เจ๋งของพวกเขา แม้จะเก่งขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่หยุดพัฒนาตัวเอง พวกเขาเป็นคนแรกๆ ที่สอนว่า เราควรทำงาน เท่าไหร่ถึงจะพอ บางครั้งการคิดเยอะเกินไป แล้วทำออกมาล้นเกินไป ก็ไม่เวิร์ก!! สิ่งที่เราต้องสื่อสารกับคนดูให้ได้คือ มองแล้วสวย และเข้าใจล่ะ อย่าลึกมาก!! การทำงานให้พอดีกับที่ถูกจ้างมาก็สำคัญ ไม่ใช่ถูกจ้างมาร้อย แต่ทุ่มเป็นหมื่นเป็นพัน อันนี้ก็ไม่พอดี

การแข่งขันขับ เคี่ยวรุนแรงไหม มีอุป-สรรคจากความเป็นเอเชียหรือเปล่า

การ แข่งขันสูงมาก!! มีคนจบด้านนี้เป็นพันๆคนทุกปี เราจะทำยังไงถึงไม่ถูกคลื่นลูกใหม่ซัดหลุดไป และประคองตัวอยู่ให้ได้ คนที่อยู่ระดับท็อปอยู่แล้ว ทำยังไงก็รักษาความเป็นหนึ่งไว้อย่างนั้น เราไม่มีทางข้ามพวกเขาไปได้หรอก แต่สำหรับคนที่อยู่ตรงกลางอย่างเราต้องโดนกดดันไปซะทุกด้าน จะทำยังไงให้อยู่ตรงกลางได้เรื่อยๆ เราต้องไม่หยุดพัฒนาตัวเอง และอย่าคิดว่าตัวเองเจ๋ง ความเป็นเอเชียไม่ได้ทำให้ถูกกีดกัน เพราะสิ่งที่แข่งขันกันคือฝีมือ

ค้นหาแรงบันดาลใจอย่างไรไม่ให้หมดไฟ

สำหรับน้องๆรุ่นใหม่ที่อยากโกอินเตอร์บ้าง มีเคล็ดลับแนะนำไหม

ถ้า หวังจะรวยเร็วมีรถเป็น 10 คัน จากอาชีพนี้ บอกเลยว่าไม่มีทาง!! แต่มันคือความท้าทายในอาชีพ ได้เห็นตัวเองพัฒนา ขึ้นไปเรื่อยๆ เอาเป็นว่าเลี้ยงตัวเองได้ มีเงินเหลือเที่ยวเหลือช็อปปิ้งสบายๆ รายได้จาก อาชีพนี้พูดเป็นตัวเลขยาก เริ่มต้นการวาดหนึ่งรูปสตาร์ตที่ 5 หมื่นบาท แต่ถ้าเป็นงานคอมเมอร์เชียลที่นำไปใช้ในวงกว้างต้องคิดอีกเรตหนึ่ง เพราะมีเรื่องลิขสิทธิ์ ที่ผ่านมามีน้องๆ ลองมาทำงานที่อังกฤษ หลายคน แต่ส่วนใหญ่ท้อแท้กลับไปซะก่อน

ทำงานเก็บเงินเก็บทองได้เยอะ แล้ว ตั้งเป้าไหมว่าเมื่อไหร่ จะกลับเมืองไทย

“ปอม” อยู่อังกฤษมา 10 ปีแล้ว แต่ยังไม่คิดกลับเมืองไทยถาวร ชอบที่จะไปๆมาๆมากกว่า ความฝันของ “ปอม” ไม่ใช่ความรวยแต่เป็นคนที่มีสิ่งอยากทำเยอะมากในชีวิต สมัยก่อนอยากทำงานคอมเมอร์เชียล แต่พอได้ทำงานคอมเมอร์เชียลมา 5-6 ปีแล้ว ก็อยากลองทำไลน์แฟชั่นเสื้อผ้าและแอคเซสเซอรี่บ้าง เมื่อปีที่แล้วเลยเปิดบริษัทกับเพื่อนชื่อว่า What If โดยนำผลงานลายเส้นของตัวเองมาพรินต์เป็นลวดลายบนผ้า จากนั้นก็อยากทำพวกของตกแต่งภายใน ทำโซฟา, หมอน และผ้าม่าน เป็นอีกแนวหนึ่งที่น่าสนใจ

เศรษฐกิจอังกฤษซบเซาขนาดนี้ ทำมาหากิน ฝืดเคืองขึ้นไหม

การแข่งขันสูงอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอสภาพเศรษฐกิจแบบนี้ ยิ่งได้รับผลกระทบหนักขึ้น แต่สำหรับ “ปอม” เชื่อว่า ทำไมเราไม่เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส เราต้องพัฒนาทักษะหลายอย่างเพื่อสร้างจุดขายในตัวเรามากขึ้น ที่สำคัญอย่าเกี่ยงงาน ต้องอึดและตรงเวลา รับรองว่ามีงานให้ทำเยอะแยะ ไม่ว่างานชิ้นเล็กชิ้นน้อยแค่ไหน ก็สามารถต่อยอดได้

ทำงานมาสารพัด ยังมีอะไรท้าทายให้อยากทำอีก

“ปอม” เป็นคนไม่ค่อยหยุดนิ่ง และอยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ส่วนใหญ่พอเสร็จงานหนึ่งจะภูมิใจอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นก็มองหางานใหม่ที่ท้าทายความสามารถมากขึ้น อยากพัฒนาสิ่งที่ทำในตอนนี้ คือเรื่องของตกแต่งบ้าน ให้แตกไลน์ออกไปอีก มันยังมีอะไรให้ทำได้อีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็นการพรินต์ลายลงบนพื้นผิวเซรามิกและกระเบื้อง อยากจะพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆแบบไม่หยุดยั้ง แต่บั้นปลายชีวิตต้องกลับเมืองไทยแน่นอน.

ทีมข่าวหน้าสตรี