สลัดภาพคุณหนูไฮโซทิ้งหมดเกลี้ยง หลังจาก “เป๊ก-เศรณี ชาญวีรกูล” ลูกชายหัวแก้ว หัวแหวนของ “อนุทิน ชาญวีรกูล” รองนายกรัฐมนตรี และ รมว.สาธารณสุข ได้เกณฑ์ ทหารรับใช้ชาติอยู่ 1 ปีเต็ม นอกจากจะฝึกวินัยและความอดทนเข้มข้นตามแบบฉบับชายชาติทหารยังถือเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตครั้งสำคัญ ที่ทำให้ทายาทตระกูลดังต้องการอุทิศตนเพื่อทำประโยชน์ให้ประเทศชาติและตอบแทนคุณแผ่นดิน โดยเริ่มจากการจับมือกับ “บมจ.ซิโน-ไทยฯ” จัดกิจกรรมอบรมหลักสูตรอาชีพระยะสั้นสำหรับพลทหารเตรียมปลดประจำการ กองพันระวังป้องกัน กองบัญชาการกองทัพไทย เพื่อให้ความรู้ที่เป็นประโยชน์ต่อพลทหารใกล้ปลดประจำการ ให้สามารถนำไปต่อยอดสร้างรายได้เลี้ยงชีพ ถือเป็นโครงการนำร่องเพื่อส่งมอบสิ่งดีๆกลับคืนสู่กองทัพไทย
“ผมจับได้ใบแดงเข้าเกณฑ์ทหาร 1 ปี เมื่อกลางปี 2563 บอกคุณพ่อตลอดว่าเกิดเป็นลูกผู้ชายพร้อมเสมอที่จะรับใช้ชาติ เพราะมันเป็นหน้าที่ของชายไทยทุกคน ช่วง 6 สัปดาห์แรก ผมไปฝึกที่กองพันระวังป้องกัน ได้เรียนรู้ชีวิตของเพื่อนๆทหารในกองพัน ซึ่งมาจากหลากหลายครอบครัว ผมมีชื่อในกองพันว่า “ไอ้ขาว” ไม่เคยบอกว่าเป็นใครมาจากไหน ทุกคนรู้แต่ว่าเราคือ “พี่เป๊ก” ตอนแอดเฟซบุ๊กกัน เพื่อนทหารบางคนทักว่า หน้าพี่เป๊กเหมือนอนุทินมาก (หัวเราะ) ผมเลยอำกลับมีคนทักเยอะว่าพ่อพี่หน้าเหมือนอนุทิน แต่พี่เพิ่งกลับจากเมืองนอก เลยไม่รู้ว่าหน้าตาอนุทินเป็นยังไง ตลอดเวลาที่เกณฑ์ทหารพวกเรากินนอนสนิทกันเหมือนพี่น้อง”...หนุ่มเป๊กบอกเล่าประสบการณ์ในความทรงจำ
...
จากทายาทตระกูลดังเข้าไปอยู่ในรั้วทหาร ต้องปรับตัวเยอะไหม
เรามีแต่หัวธุรกิจ พอวันหนึ่งต้องตื่นมาเป็นทหารเกณฑ์ มันคนละโลกเลย เพราะต้องคอยรับคำสั่งจากครูฝึก วันสองวันแรกนอนไม่หลับปรับตัวค่อนข้างลำบาก เคยลองเถียงครูฝึกแล้วโดนทำโทษ เลยหยุดดีกว่า และมาคิดได้วันที่สามว่าอยู่ในรั้วนี้มันก็แค่นี้แหละ กิจวัตรประจำวันคือตื่นตีห้ามาออกกำลังกาย เวลานอนก็ต้องนอนด้วยกัน ในหนึ่งโรงนอนมี 70 คน ต้อง ขัดห้องน้ำและเข้าเวรยามเหมือนทุกคน โดยยืนเวรอยู่นิ่งๆ ผลัดละ 3 ชั่วโมง วันหนึ่งมี 4 ผลัด แย่สุดคือช่วง เที่ยงคืนถึงตีสาม และตีสามถึงหกโมงเช้า ครั้งหนึ่งผมตื่นตีสามเพื่อมายืนเวร แต่งตัว เสร็จเดินงัวเงียกำลังไปเข้าเวร ผมเห็นเพื่อนทหารคนแรกที่สนิทด้วยไปยืนรอเข้าเวรแทนเรา เขาบอกให้ไปนอนเถอะ เดี๋ยวยืนเวรแทนเอง ตรงนี้อยู่ในใจผมเลย เป็นสิ่งที่ผมต้องตอบแทนเพื่อนคนนี้ให้ได้
โป๊ะแตกตอนไหนว่าเราคือลูกชายอนุทิน
วันพบญาติทุกคนตื่นเต้นหมดว่าอนุทินมาเยี่ยมใคร ตอนพิธีมอบดอกไม้ให้ผู้ปกครอง เพื่อนๆตกใจว่า ทำไมพี่เป๊กไปยืนหน้าคุณอนุทิน โชคดี ที่พวกเราฝึกกันมาแล้ว 5 สัปดาห์ ความเป็นเพื่อนเป็นมิตรภาพมันไม่ได้อยู่ที่ว่าผมเป็นลูกใครแล้ว มันอยู่ที่นิสัยใจคอ ความมีน้ำใจ และความหวังดีต่อกัน ต่อให้พวกเขารู้แล้วว่าผมเป็นใคร แต่ทุกคนยังปฏิบัติตัวต่อเราเหมือนวันแรก เรายังเป็นพี่เป๊กของน้องๆเหมือนเดิม
...
ทุกวันนี้ยังคบหาสนิทสนมกับน้องๆทหารเกณฑ์ไหม
ยังคุยไลน์กลุ่มกันอยู่ แต่ต้องยอมรับว่าต่างคนมีหน้าที่การงานแตกต่างกันไป แต่ยังมีความห่วงใย และความคิดถึงส่งหากันเรื่อยๆ ผมจะคอยถามไถ่ว่าครอบครัวเพื่อนๆน้องๆเป็นยังไง มีอะไรให้ช่วยเหลือดูแลไหม อย่างครอบครัวผมมีธุรกิจโรงแรมอยู่ที่ปากช่อง บางคนภูมิลำเนาอยู่ใกล้ปากช่องก็ชวนให้มาทำงานด้วย ผมรู้สึกว่าเราไม่ได้ดูแลแค่เขาคนเดียว แต่อิ่มใจที่ได้ดูแลคนทั้งครอบครัว
...
การเกณฑ์ทหารทำให้มุมมองชีวิตของเป๊กเปลี่ยนไปขนาดไหน
สิ่งที่ผมได้จากการเกณฑ์ทหาร ซึ่งหาที่ไหนไม่ได้เลย คือสกิลด้านคน สมัยก่อนผมไม่เคยมองว่าตรงนี้สำคัญ การที่ผมได้ไปคลุกคลีกับน้องๆทำให้เห็นถึงแรงจูงใจที่พวกเขาจะมาทำงาน ได้เห็นเป้าหมาย ชีวิตของพวกเขา เราไม่สามารถเอาเป้าหมายในชีวิตของเราไปใส่ความคิดพวกเขาได้ แต่เราต้องลงไปสัมผัสพวกเขาใกล้ๆเพื่อจะได้เข้าใจพวกเขาจริงๆ อันนี้เป็นแนวการบริหารคนที่ยั่งยืน ประสบการณ์ตรงนี้ทำให้ผมเห็นชัดว่าเงินซื้อทุกอย่างไม่ได้จริงๆ
...
อะไรสะกิดใจให้ทำโครงการฝึกอาชีพทหารปลดประจำการ
เพื่อนทหารที่ผมสนิทเป็นคนแรก เขาไม่ค่อยสบตาคน ตอนเดินข้ามถนนก็ต้องเกาะแขนผมตลอด หลังจากนั้นตอนที่อบรมกัน ครูฝึกถามว่าทหารในที่นี้มีใครเคยเสพยาเสพติดมากกว่า 60% ยกมือ รวมถึงเพื่อนคนนี้ ครูฝึกถามต่อว่ามีใครในที่นี้เคยเข้าเรือนจำ เพื่อนคนนี้ก็ยกมือ แถมเป็นคนที่ติดคุกนานสุดคือ 5 ปี และเพิ่งออกจากเรือนจำ แล้วมาเป็นทหารเกณฑ์เลย ผมถึงเข้าใจว่าเขาคงไม่เจอคนนาน เลยเขินอายและไม่มั่นใจในตัวเอง อยู่ในนั้นผมเริ่มจากการให้โอกาสเขา แต่ผมคิดในหัวแล้วว่าปลดประจำการเมื่อไหร่ น้องๆจะต้องมีงานทำทุกคน เพราะถือเป็นเพื่อนผม อยู่ในนั้นต้อง เลือกหัวหน้าหมู่และหัวหน้าหมวด ผมโตสุดจบโทแล้ว อายุ 25 ปี เพื่อนๆจะให้เป็นหัวหน้าเป็นผู้นำ พวกเขา แต่ผมบอกไม่เอา พี่ออกมาข้างนอกจะมานำคนเป็นร้อยเป็นพันก็ได้ แต่น้องๆต้องรู้จักฝึกความเป็นผู้นำและความรับผิดชอบ ต้องรู้จักว่าตัวเองมีคุณค่า ผมแบ่งเลยว่าโหวตให้ใครคุมหมวดไหนบ้าง โดยคนที่ผมเลือกเป็นคนที่ติดยาทุกคน พวกเขารู้สึกภูมิใจในตัวเอง ผ่านไป 2 สัปดาห์ กลายเป็นคนมีความรับ ผิดชอบขึ้น กล้าสบตาคนกล้าออกคำสั่ง กล้ารับผิดแทนเพื่อน ตรงนี้อยู่ในใจผมว่าพอปลดประจำการออกมาแล้วจะต้องช่วยพัฒนาพวกเขาให้มีคุณภาพชีวิต ดีขึ้น และมีวิชาความรู้ติดตัวเพื่อนำไปต่อยอดสร้างรายได้เลี้ยงตัวเองและครอบครัว ผมให้ สัญญาใจกับเพื่อน 230 กว่าคน ใครปลดประจำ การแล้ว และอยากได้งาน ทำให้มาหาผม ผมจะหา งานให้ทุกคนทำเอง
ติดอาวุธอะไรให้ เหล่าพลทหารใกล้ปลดประจำการบ้าง
ผมคิดริเริ่มโครงการนี้ เพราะก่อนเกณฑ์ทหาร พวกเขาก็ทำงานช่างฝีมืออยู่แล้ว ซึ่งเป็นที่ต้องการมากในวงการก่อสร้าง แต่พวกเขาไม่มีใบรับรองวิชาชีพว่าเป็นแรงงานมีฝีมือ หลังปลดประจำการคงหางานทำยาก พอเคว้งตกงานไม่มีอะไรทำ ก็อาจกลับไปรวมกลุ่มเสพยาอีก เท่ากับที่กองทัพพยายามทำมา 2 ปี เพื่อช่วยเหลือให้ห่างไกลยาเสพติดมันสูญเปล่า เพราะสุดท้ายเมื่อปลดประจำ การก็กลับไปใช้ชีวิตในวงจรเดิมๆ ซึ่งผมยอมไม่ได้!! ผมนำเรื่องนี้มาปรึกษากับ “คุณภาคภูมิ ศรีชำนิ” กรรมการผู้จัดการของซิโน-ไทยฯ โชคดีที่ทางเรามีศูนย์ฝึกอบรมและพัฒนาฝีมือแรงงาน ประกอบกับช่วงโควิดขาดแคลนแรงงานฝีมือดี ไอเดียของผม จึงได้รับการสนับสนุนทันที ภายใต้โครงการ “ซิโน- ไทย คืนกำไรสู่สังคม” เราจัดทีมวิทยากรผู้เชี่ยวชาญเข้าไปที่กองพันระวังป้องกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ เพื่อบรรยายให้ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับเรื่องการก่อสร้าง โดยมีทั้งหมด 7 หลักสูตร คือช่างปูกระเบื้อง, ช่างสำรวจ, ช่างประกอบโครงสร้างเหล็ก, ช่างประกอบท่อ, ช่างไฟฟ้า, พนักงานขับเครื่องจักร และงานซ่อมเครื่องจักรกลหนัก นอกจากจะได้ตอบแทนคืนสังคม ผมยังอยากให้เป็นโครงการนำร่องเพื่อถ่ายทอดความรู้ด้านวิชาชีพให้เหล่าทหารเกณฑ์ รวมถึงสร้างโอกาสในการทำงาน และนำไปต่อยอดในอนาคต ผมเชื่อว่าเมื่อพวกเขาได้รับประกาศนียบัตรจากซิโน-ไทยฯ ถึงไม่ได้ทำงานกับเรา แต่อยากกลับไปทำงานที่บ้านเกิดในต่างจังหวัด ก็จะช่วยให้พวกเขาหางานทำง่ายขึ้น ผมอยากให้โครงการนี้ไม่หยุดอยู่แค่ภายในซิโน-ไทยฯ แต่จุดประกายให้บริษัทเอกชนอื่นๆลุกขึ้นมาทำประโยชน์แบบนี้เพื่อสังคม ช่วยกันสร้างคนสร้างอาชีพและกระจายรายได้ไปทั่วประเทศ ปัญหายาเสพติดลดลงแน่ๆ ตรงนี้ถือเป็นกองพันแรกที่ร่วมมือด้วย และจะทำต่อเนื่องทุกปี ในอนาคตถ้ามีหน่วยทหารอื่นๆสนใจร่วมมือกับเรา ก็จะพยายามสนับสนุนโครงการลักษณะนี้ไปเรื่อยๆเพื่อให้เกิดเป็นนโยบาย โครงการแบบนี้ต้นทุนไม่สูง แต่เกิดประสิทธิผลยิ่งใหญ่
การเกณฑ์ทหารทำให้เป๊กเป็นคนดีขึ้นกว่าเดิมไหม
ผมดีขึ้นในทุกด้านจริงๆ ดีขึ้นในแง่การเห็นอกเห็นใจคน ดีขึ้นในแง่การมีระเบียบวินัย ดีขึ้นใน เรื่องการเห็นคุณค่าของชีวิต ถ้าถามว่าทุกวันนี้ผมทำงานเพื่ออะไร บอกเลยผมไม่ได้ทำงานเพื่อตัวเองแล้ว!! ผมเกิดมาโชคดีที่คุณปู่และคุณพ่อส่งมอบมรดกให้ ทำให้ผมอยู่ได้สบายๆในทุกวันนี้ ได้รู้ว่าถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด และเราไม่ได้ใช้จ่าย หรือมีความคิดอะไรที่เกินตัว ผมไม่น่าจะลำบาก ผมไม่ได้บอกว่า ผมร่ำรวย แต่ผมรู้สึกว่าผมพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ ผมไม่เคยวิ่งตามความสำเร็จโดยมีเงินหรือความมั่งคั่ง เป็นตัวตั้ง ผมเลยสามารถให้คนอื่นได้ ผมเพิ่งอายุ 26 เอง แต่ผมตั้งเป้าหมายกับตัวเองมาตลอดว่าเราจะต้องฝึกตัวเองให้นำหน้าคนวัยเดียวกันอย่างน้อย 5-10 ปี ทั้งเรื่องการงานและความคิดอ่าน
เป๊กในเวอร์ชันใหม่มีเป้าหมายชีวิตอย่างไร
เป้าหมายก่อนจะเกณฑ์ทหารคือ ผมอยากหางานที่ได้เงินเดือนเยอะๆ อยากหางานที่ทำให้เราอยู่สบาย จะได้ยืนด้วยลำแข้งตัวเองไม่ต้องใช้เงินพ่อแม่ แต่พอได้เกณฑ์ทหาร เป้าหมายชีวิตของผมเปลี่ยนไปจริงๆ ผมไม่ได้มองตัวเองเป็นหลัก ผมรู้สึกว่าทำไมเราโชคดีขนาดนี้ แล้วทำไมเราต้องวิ่งหาความสำเร็จให้มากกว่านี้ ในเมื่อยังมีคนอื่นเกินครึ่งประเทศที่ไม่ได้โชคดีเท่าเรา และไม่มีโอกาสดีๆเหมือนเรา ผมจึงอยากตอบแทนคืนกลับไปให้สังคม อยากมีส่วนร่วมในการช่วยพัฒนาประเทศ.
ทีมข่าวหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ