อาทิตย์นี้ “คุณชาย 1” ชวนไปไกลแถวๆ ต.ซากพง อ.แกลง บนถนนเพ–บ้านกร่ำ หรือทางหลวงหมายเลข 3145 ห่างเพประมาณ 15 กิโลเมตร...ที่นั่นมีร้านอาหารริมทะเลแบบบ้านๆชื่อ “ครัวประมง” ตั้งอยู่ ร้านนี้ติด “วังแก้ว” แหล่งท่องเที่ยวชื่อดัง...แยกจากถนนเข้าไปราว 500 เมตร
พิกัดนี้อยู่ตรงหมู่บ้านประมงขนาดเล็กอ่าวละมุ เห็นเรือประมงชายฝั่งจอดลอยลำอยู่ด้านข้างร้านพอจะการันตีได้...อาหารทะเลครัวนี้สด 100%
ผนวกบวกกับ ททท.ระยอง คนทำตลาดท่องเที่ยวก็ยืนยันว่าเทรนด์ใหม่ที่จะขายทัวร์ระยองปีนี้ถึงปีหน้า ฟันธง...ชูเรื่องกินอาหารทะเลสดๆในร้านชุมชน ส่งเสริมคนท้องถิ่นมีรายได้จากมือชาวบ้านถึงมือทัวริสต์...เป็นซอฟต์เพาเวอร์ให้คนในชุมชนเลิกทำตาปริบๆ มองคนมาเที่ยวแล้วตอบตัวเอง ไม่ได้อะไรเลย... นอกจากขยะ
“ครัวประมง” จึงเป็นหนึ่งในข่ายได้รับการส่งเสริม โดยมีโลเกชันไม่เป็นสองรองใคร ลูกค้าทุกโต๊ะนั่งกินบรรยากาศพลางๆ ระหว่างรออาหารแบบชิลๆ เห็นเกาะมันนอก มันใน แหล่งอนุรักษ์พันธุ์เต่าตนุ เต่ามะเฟือง อยู่ไม่ไกลสายตา แค่นี้โอ๊ย!.. คุณชายว่าบรรยากาศก็พาอิ่มไปตั้งครึ่งท้องแล้วล่ะครับ อิ...อิ
...
มาถึง “ครัวประมง” ทั้งที ธรรมเนียมไทยสอนไว้ให้รู้จักทักทายเจ้าบ้านก่อน คือ “ลุงเอม เกียรติพัศ” อายุ 60 ปี ขณะขลุกแต่ในครัว ได้เจ๊าะแจ๊ะ ถึงรู้ว่าเป็นคนเมืองเพชรฯ อดีตเคยเป็นทหารผ่านศึกแล้วสมัครเป็น “กุ๊ก” โรงแรมดังย่านนี้อยู่พักใหญ่ สุดท้ายถึงทำเพิงขายอาหารตามสั่งให้คนประมงละแวกนี้กิน
จากนั้นเปิดเป็นร้านได้ลูกค้าท้องถิ่นกับนักท่องเที่ยวเพิ่มประปราย ใครอยากกินปลาสั่งลุงยินดีทำให้ “แต่สั่งวันนี้...ค่อยมากินพรุ่งนี้ ขอเวลาไปซื้อปลาก่อน”...555
ต่อมาลุงโชคร้ายเส้นเลือดโป่งพอง แต่โชคดีถึงมือหมอทัน ได้กลับมาช่วยแม่บ้านทำครัวถึงวันนี้ 10 กว่าปีแล้ว โดยมี “น้ามาศ”... “เบญจมาศ เจริญลาภ” วัย 50 ปี น้องเมียที่ยกธงขาวงานโรงแรมด้วยแพ้ภัยโควิด รับหน้าที่บริหารจัดการหน้าร้านแทนพี่สาวพี่เขย
ออกแขกเฮ่เฮ่ชัดช่า สลาม มนาอยู่พักใหญ่... ได้เวลาเข้าเรื่องชวนชิม เมนูแนะนำทีเด็ดต้อง... ห้ามพลาด “หอยขาวผัดโหระพา” ซึ่งวัตถุดิบคือหอยขาวหรือหอยตลับ บ้างเรียกหอยหวาน สัตว์ทะเลมีค่าทางเศรษฐกิจที่นับวันจะหายากขึ้นทุกที พอจะรู้มาบ้างว่าพื้นที่ภาคใต้สตูลชาวประมงที่นั่นเขาคุมเข้มหอยชนิดนี้ ให้ดำลงหาได้เฉพาะตัวโตเต็มที่เท่านั้น ส่วนตัวเล็กตัวน้อยเก็บไว้ขยายพันธุ์ แต่กับ “ครัวประมง” อาศัยได้วัตถุดิบมาจากปากน้ำประแสร์แหล่ง “น้ำแดง” ระยอง ที่น้ำจืดกับน้ำทะเลมาเจอกันเป็น “น้ำกร่อย”
หอยขาวที่ว่านี้จะแฝงตัวอยู่เขตน้ำเค็มป่าชายเลน...จะมีให้ดำหาได้ก็ช่วงทะเลปลอดมรสุม
หนนี้ถือเป็นลาภปากทีเดียว ได้ชิม “หอยขาวผัดโหระพา” ฝีมือลุงเอมสมใจ...หน้าตาอาหารจานนี้แรกเห็นก็ชวนกิน ด้วยหอยขาวจั๊วะอ้าฝาให้เห็นเนื้อใน วุ้ย! ช่างยั่วน้ำย่อยเสียจริง...จะมัวช้าอยู่ใยรีบหยิบช้อนขึ้นมาจิ้มเนื้อหอยเข้าปากทันทีที่ยังร้อนอยู่แถมกลิ่นโหระพาโชยมาผสมความหอมเตะจมูก มีพริกชี้ฟ้าแดงโรยหน้า
...
สัมผัสนั้นบอก...เนื้อหอยนุ้ม นุ่มมม เหนียวนิดหน่อยรู้สึกหนึบหนับเวลาเคี้ยวบด เรียกรสหวานจากความสดของนวลเนื้อ ปนรสเค็มตามธรรมชาติสัตว์ทะเล เติมเต็มด้วยเครื่องปรุงมีซีอิ๊วขาว ซอสหอย น้ำตาล ไม่ต้องเหยาะน้ำปลา เพราะเนื้อนวลอมความเค็มเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
จานนี้เอาไปเลยกดไลก์ให้แบบรัวๆ จบจากเมนูเอก...ก็มาต่อด้วยเมนูรองแต่ไม่แพ้เมนูดัง ได้แก่ “เอ็นหอยจอบผัดฉ่า” ที่หายากกว่าหอยขาวตรงที่ชาวประมงต้องดำแท็งก์ลงไปหาในทะเลลึก บอกไว้ก่อนเลยว่า...ยิ่งถ้ามีมรสุมด้วยแล้วเจ๊ากันเพราะทัศนวิสัยใต้ทะเลไม่โอเค
“หอยชนิดนี้เขาดำแถวทะเลระยองกับตราด เอาเฉพาะเอ็นแล้วแช่น้ำแข็งส่งให้สดๆ ลูกค้าบางคนเลือกกินดิบๆแบบซูชิจิ้มวาซาบิ...ว่ากันว่าอร่อยไม่แพ้หมึกสดญี่ปุ่นเรียกอิกะ” น้าเบญว่า
แต่เมนูเอ็นหอยสะแด่วแห้วจานนี้...เคล็ดลับ มีอยู่ว่าต้องเอาไปต้มให้สุกนิดหนึ่งก่อน ไม่เช่นนั้นจะเหนียวไม่นุ่มชุ่มปาก จากนั้นนำมาผัดกับเครื่องแกงไฮบริดลูกผสมระหว่างตะวันออกกับแกงใต้ มี...ขมิ้น ข่า ตะไคร้ กระชาย พริกไทยอ่อน โหระพา และพริกชี้ฟ้าแดง
...
ยิ่งได้กินกับข้าวสวยร้อนๆด้วยแล้ว... “อุ่ยยยย ฮาย...มันหร็อยแรงอก เอาได้อยู่ฮิ”
น้าเบญแนะอีกว่า...มาที่นี่ต้องได้ลอง “หมึกน้ำปลา” ของโปรดเด็กๆชอบมาก...
“เราเอาหมึกหอมสดไปคลุกกับแป้งขนมปังที่โรยไว้ เพื่อไม่ให้ปะทุเวลาทอดในน้ำมันและไม่ใช้แป้งเทมปุระ ความอร่อยอยู่ตรงราดน้ำปลาทำเองบนตัวหมึก ช่วยให้รสชาติหวานจากหมึกสดๆ และเค็มพอดีจากน้ำปลาสูตรชาวบ้านแท้ๆราดลงไป”
ยังไม่จบเพียงแค่นี้ อีกเมนูยังมีร้องเรียกหา “ไข่หมึกผัดพริกเกลือ”...ผัดกระเทียมเจียวกับ “พริกเกลือ” ระยอง หรือ “พริก
ซีฟู้ด” ซึ่งต้องทำความเข้าใจก่อนว่าพริกเกลือเมืองนี้สูตรโบราณใช้เกลือแทนน้ำปลา ผสมพริกขี้หนูแบบน้ำจิ้มอาหารทะเลถึงได้เรียกพริกเกลือ
สถานการณ์อาหารการกินที่เปลี่ยนไป... เดี๋ยวนี้ชาวประมง “ช็อตหมึก” ไปขายทำซาซิมิได้ราคาดี อย่างหมึกขนาดเล็ก กิโลกรัมละ 20 ถึง 50 บาท ถ้าหมึกขาวใหญ่อร่อยกว่าจะแพงขึ้นไปอีก ชาวบ้านซื้อไม่ได้เพราะมันแพง น้าเบญ เล่าให้ฟังว่า...ขณะที่ปูม้าก็มีปัญหาเหลือให้จับน้อยเต็มที ชาวประมงชายฝั่งต้องออกทะเลแล้วทิ้งลอบไว้ 4-5 วันถึงจะกู้ ปูที่ได้ถึงตายคาลอบไม่สด เนื้อโพรกไม่อยากเอามาขาย
...
ยกเว้นเรือประมงน้ำลึกวางลอบกลางคืนเช้ากู้ถึงได้สดๆ...แต่ก็แพง!
เมนู “ครัวประมง” มีให้เลือกเป็นร้อย...เริ่มต้นที่ 60 ถึง 150, 250, 350 บาท ร้านเปิดทุกวัน 10.00–21.00 น. โทร.09–1438–0842 (ไม่รับจองโต๊ะวันศุกร์–อาทิตย์ เพราะกลัววอล์กอินกินแห้ว)...อยากสัมผัสอาหารสดอร่อยราคาเบาๆ แถมไม่คิดเซอร์วิสชาร์จ 10% ตรงดิ่งไปพิสูจน์กันได้เลยจ้า.
คุณชาย 1