หากใช้หลักครู “ตรียัมปวาย” สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ฐานแซมนั้น ท่านจำแนกเป็น 6 แบบ...แบบเขื่อง แบบโปร่ง แบบชะลูด แบบป้อม แบบสันทัด แบบย่อม...พิมพ์ฐานแซม องค์ในคอลัมน์เป็น “แบบป้อม”
สภาพของพระผ่านการใช้สึกช้ำ ส่วนองค์พระที่นูนหนา และเส้นซุ้มเปิดให้เห็นเนื้อใน ละเอียดนุ่มซึ้ง สีเหลืองขุ่น จะมโนเป็นเนื้อเกสรดอกไม้ก็คงได้ ฐานชั้นสาม และบางส่วน ดูดซับชิ้นรักไว้ในหลุมร่องเล็กๆเอาไว้
แสดงว่าเดิมพระองค์นี้ลงรักปิดทอง แต่การจับต้องตามกาลเวลา รักทองลอกล่อนออกไปแทบไม่มีเหลือแล้ว
ในพื้นผนังทั้งในและนอกซุ้ม ผิวเมือกปูนขาว หรือจะเรียกแป้งโรยพิมพ์หม่นคล้ำบางๆ ยังอยู่เป็นส่วนใหญ่ จึงเป็นเหมือนฉากหลังสีขาว ขับเน้นองค์พระและเส้นซุ้มเหลืองหม่นให้เด่นชัดยิ่งขึ้น
พระสมเด็จวัดระฆังที่ชัดทั้งสองมิติ มิติเงาสว่างกระจ่างใส...และมิติผิวแป้งโรยพิมพ์ดิบด้าน...อย่างนี้แหละ นักเลงพระรุ่นเก่าชอบนัก ...ส่องแว่นแว้บเดียว ก็ตัดสินใจได้ว่าเป็นพระแท้
คนรักพระน้องใหม่อาจมีคำถาม...ทำไม?ไม่เห็นมวลสาร กากดำ เม็ดแดง ก้อนขาว...บ้าง
คำตอบเป็นไปตามเหตุปัจจัย พระเนื้อละเอียดมวลสารเล็กๆมี แต่กระจายประปราย แต่ผิวแป้งโรยพิมพ์...ปกคลุมทั้งมวลสาร ทั้งหลุมร่อง จนมองไม่เห็นเลย
มองโดยภาพรวม ทุกเส้นสายลายพิมพ์...หาฐานแซมพิมพ์ป้อม จากหนังสือพระแท้ของวงการ มาเทียบเคียง ถูกต้องถูกตำแหน่งแห่งที่ดูจากภาพถ่าย ไม่เห็นตำหนิพิรุธ หรือรอยหักซ่อมตรงไหน
พลิกด้านหลัง หลุมร่องเนินลาด ขอบสี่ด้านที่สึกมนเป็นธรรมชาติ ไม่ปรากฏรอยขัดแต่ง (เหมือนพระปลอม) และฝ้ารักสีดำแกมน้ำตาล...ที่ฉาบไล้ทั้งหนาทั้งบางอยู่หลายที่
ถ้าไม่ส่องแว่นสิบเท่า จะไม่รู้ว่ามุมบนซ้าย (มือเรา) มีรอยปาดสีคล้ำๆเป็นแนวตรง...นี่คือแนวรอยซ่อม
...
พระองค์นี้หักมาแต่เดิมเจ้าของใส่ตลับสเตนเลสใช้แขวนคอนาน จนแนวที่หักกระทบกันกลมมน...ราวๆปี 2538-9 อาจารย์สนิท คดชาคร อาจารย์โรงเรียนจอมสุรางค์ พระนครศรีอยุธยา มือหนึ่งฝีมือซ่อมพระสมเด็จซ่อมให้
อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว ขอถามท่านผู้อ่าน... ประเมินประสบการณ์และสายตา...พระองค์นี้แท้...หรือไม่?
คุณเจี๊ยบเจ้าของพระ คนรักพระมือสมัครเล่น สารภาพ เมื่อส่องครั้งแรก นี่คือพระในฝัน...ยืนยันให้รู้จักพระสมเด็จวัดระฆังแท้...เทียบเคียงกับที่เดินซื้อมาสะสมก่อนหน้า สองสามร้อยองค์ที่เพิ่งตัดสินใจได้ “เก๊ทุกองค์”
พระสมเด็จวัดระฆังองค์นี้ เป็นบทพิสูจน์ สมมติฐานคนรักพระสมเด็จไม่ว่าระดับเซียน หรือเสี้ยน ในรอบกว่ายี่สิบปีมาแล้ว...“ดูพระแท้กันไม่เป็นไม่มากคน”
ที่มาพระองค์นี้วางอยู่ในแผงพระเก๊ สนามท่าพระจันทร์ ผมต่อรองซื้อฐานแซมวัดไม่มีระฆัง ...ราคาพันสอง ไว้ลุ้นองค์หนึ่ง เจ้าของคุยยั่วใจ “เฮียบิยังซื้อผมไว้ดูเป็นตัวอย่าง (พระปลอม) เลย”
ฐานแซมพิมพ์นั้น สภาพมีเค้าบางขุนพรหม ผิวบางๆไม่มี่คราบกรุ ฝีมือเดียวกับองค์ที่เป็นข่าว ที่หนึ่งในงานประกวดพระสมาคมใหญ่...ขายล้านห้า มีข่าวถูกเซียนอีกสำนักทักว่าเก๊ จนต้องคืนกันเป็นข่าวเกรียวกราวตอนนั้น
แผงพระแผงนี้แหละ...ที่ขายพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ฐานองค์ในคอลัมน์ให้ในราคา 300 เวลาผ่านมากว่ายี่สิบปี ยืนยันสมมติฐานคนรู้จักพระสมเด็จวัดระฆังแท้มีไม่มากคน เป็นจริง
เจ้าของพระองค์นี้ ยามจนเคยเดินเสนอขาย...เซียนใหญ่ไม่ส่อง เซียนน้อยไม่ดู
เราจึงย้ำสมมติฐานร่วมกัน เจอพระถูกตาก็ซื้อต่อไป เพราะยังมีพระสมเด็จแท้...ที่หลุดอยู่นอกสายตาเซียนอย่างองค์นี้ รออยู่มากพอสมควร เมื่อส่องแน่ใจ...ก็นิมนต์ท่านขึ้นแขวนคอ
ส่วนเรื่องซื้อขายว่ากันถึงองค์ละห้าสิบล้าน ร้อยล้านนั้น...ไม่ขัดคอ เป็นพระแท้ถือเป็นองค์ครูได้...ก็ขอให้ซื้อขายกันต่อไป...คนเป็นพระด้วยกันเข้าใจ พระใช้กับพระขายเป็นคนละเรื่องกัน.
พลายชุมพล