ไม่ขอล่วงล้ำก้ำเกิน ก้าวล่วงเกินลวง ชัยชนะหรือปราชัย–อัปราชัยใดๆของการแข่งขันการตัดสินทั้งปวง เพราะพูดไปก็ไร้ใจ เขียนอะไรไปก็ “ไลฟ์บอย” ไม่มีอำนาจบารมีใดๆไปคัดง้างเปลี่ยนแปลงได้
แต่อยากได้มีโอกาสเขียนถึงความประทับใจ ประทับดวงวิญญาณสูงสุด-ลึกใจสุด ที่มีต่อการ “ต่อสู้ด้วยเสียงเพลง” ของลูกผู้หญิงวัย 40 ปี “เมจิ ภัทรานิษฐ์ เกตุริยาเวทย์” ครูสอนร้องเพลงหัวใจแกร่งผู้หาญกล้าของเด็กๆ
เมจิร้องเพลงได้เป็นเลิศ “เพอร์ฟอร์ม” ได้เป็นล้ำ แต่งกายได้เลิศล้ำ เธอเพียรพยายามทำกายภาพเส้นเสียงที่ชำรุดสึกหรอ ลุกขึ้นมาต่อสู้สุดดวงวิญญาณ
ไม่ต่างไปจาก “น้ำทิพย์ วรินธิรา” ที่ฝ่าโรคสมองตีบตันมาสู้ฟันฝ่า แต่ความ “ปราชัย” เป็นยิ่งกว่ายาขม ไม่เข้าใครออกใครและไม่ไว้หน้าใคร ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใด
“สิ้นรักสิ้นสุข” เพลงสุดคลาสสิกอมตะของ “มัณฑนา โมรากุล” เพลงร้องสุดยากหินมหันต์ที่ยากเกิน “นักร้องธรรมดา” จะนำมาร้องลึกซึ้งถึงดวงจิต ดวงชีวิต ดวงวิญญาณได้ ไม่ต้องถึงกับร้องให้สมบูรณ์แบบ แค่ร้องให้ไพเราะได้ ก็ยากเย็นยิ่งนักแล้ว
แต่เมจิร้อง “สิ้นรักสิ้นสุข” ได้มหันต์มนต์ราว “เอตทัคคะแม่มด” กรีดสะกดทุกกระเบียดเสียง กราดกระบัดตัวโน้ตทุกตัวที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมหัศจรรย์พันลึก
ถ้าเธอร้องเพลงนี้กล่อมให้คนใกล้หมดลมหายใจได้ฟัง เชื่อเหลือเกินว่าคนคนนั้นก็พร้อมจะลับลาลมหายใจลาจากโลกนี้ไปอย่างสุขสงบสถิตเสถียรนิรันดร
ขอกอดกราบกล้าคารวะ “สิ้นรักสิ้นสุข” ความ “อัปราชัย” ในใจชนสุดวิเศษของ “เมจิ ภัทรานิษฐ์” เทพธิดาแห่งดวงชีวิต ครับ.
...
“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com