ในรอบระทึกแสนจะคึกคัก เซมิ-ไฟนัล (semi-final) ของเดอะแมสก์ (THE MASK) “งานวัด” ด้วยมวลหมู่นักร้อง “ฝีเสียง” ฉมังแผดพลังถล่มปฐพี บดขยี้กันแบบไม่มีใครยอมใคร
หนึ่งในนั้นของวันนี้ที่เยี่ยมเฉียบเหยียบหัวใจจนน้ำตาไหลทะลักริน ฝากฝีร้องลายเพลงเป็นตราประทับรอยชีวิตสนิทนานในทุกรอยจำ
“หน้ากากเมียงู” ผู้หาญกล้ารังสรรค์พลังลึก 2 เพลงมาแมช อัป (mash up) คือนำเอามาผสานผสมกลมกลืน เรียบเรียงผูกร้อย “คล้องทาง” ไปในทิศทางและอารมณ์เดียวกันได้เกินเฉียบ
ดวงน้ำตาให้พรั่งพรู ทั้งหดหู่และฮึกเหิม ด้วยเสียงร้องที่เยี่ยมยุทธ์สุดบรรยาย
“เฮลโล มาม่า” (Hello Mama) ของวงไททศมิตร (Taitosamith) และ “ทางกลับบ้าน” ของวงบอดี้สแลม (Bodyslam) 2 เพลงชีวิตที่มีแก่นและแกนลึกของความหมายเป็นปรัชญายาก-ง่ายอยู่ในขั้วเดียวกัน... “เมื่อไหร่ที่ล้มยังคิดถึงพ่อ...เมื่อไหร่ที่ท้อยังคิดถึงแม่”
เขาร้องกระหน่ำ “ตำ” อารมณ์ได้อย่างสาหัสสากรรจ์ นอกจากการร้องในภาคภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงแอ็กเซิ่นท์สะอาดละมุน ยังเชื่อมโหนเสียงรอยต่อด้วยภาคภาษาไทยในอีก 2 ภาคคือภาษาอีสาน และตบท้ายด้วยภาษาใต้
...
ทั้ง 3 เวอร์ชันในหนึ่งเดียว กลมกลืนและดื่มดิ่งกลืนอารมณ์เข้าไปขมวดเกลียวกันอย่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก
ยังไม่มีการเฉลย “กระชากหน้ากาก” ว่าเขาเมียงูผู้นี้เป็นใคร เพราะเขายังต้องเข้าไปฟาดฟันกับอีกหลากหลายหน้ากากในงานวัดที่แล้วล้วน “หินมหันต์”
แต่หวัดดีครับแม่ครับบนทางกลับบ้าน ที่ผสานเนื้อวิญญาณรวมตัวกัน “เอาฝันไปกราบเท้า” แม่และพ่อ มีพลังมหัศจรรย์พันลึก เกินบันทึกผนึกไว้ด้วยทุกคำอธิบายใดๆครับ
ทางกลับบ้านไปกราบเท้าพ่อแม่...มีทั้งความฝันและความจริงที่สวยงามรอคอยอยู่ครับ.
“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com