ฟังแค่เสียงก็ใจสั่นแล้ว อะไรมันจะลุ้นขนาดนั้น!
ปี 2016 ถือเป็นปีที่น่าสนใจจริงๆค่ะ นอกจากจะเป็นปีของซอมบี้ ซุปเปอร์ฮีโร่และหนังไซไฟฟอร์มยักษ์แล้ว ปีนี้ยังมีหนังฟอร์มไม่ใหญ่มากแต่เรียกกระแสและความสนใจได้มากโขหลายเรื่องทีเดียว และหนึ่งในนั้นก็คือ “Don’t Breathe”
ต้องออกตัวก่อน (อีกรอบ) ว่ามาดามไม่ใช่คนจิตแข็งมากนัก หนังกระตุกขวัญเรียกเสียงกรี๊ดสลบคาโรงไม่ใช่แนวที่พิสมัย แต่กรณีของ “Don’t Breathe” ทำให้ต้องกลับไปคิดใหม่ค่ะ...หรือว่าแนวนี้จะเป็นทางที่ชอบได้เหมือนกัน?
...
พักเรื่องความชอบของมาดามไปก่อน กลับมาที่หนังนำเสนอวันนี้ “Don’t Breathe” นับเป็นหนังกระตุกขวัญแนวใหม่ที่นำองค์ประกอบต่างๆในการเล่าเรื่องมาใช้ได้อย่างสร้างสรรค์และแหวกแนวมาก ที่สำคัญ... จังหวะ (กระตุก) ถูกออกแบบมาได้อย่างดีจนเดาแทบไม่ได้...มันมาเหนือจริงๆค่ะ
และนั่นก็นับเป็นข้อดีงามของหนังเรื่องนี้ “อาการเดาไม่ได้” นับเป็นเสน่ห์และจุดขายอย่างหนึ่งของหนังแนวกระตุกขวัญ เพราะยิ่งเดาไม่ได้มากเท่าไหร่ หนังก็จะน่าค้นหาและน่าตื่นเต้นมากเท่านั้น และองค์ประกอบต่างๆใน “Don’t Breathe” ก็ทำหน้าที่นี้ได้อย่างน่าทึ่ง...สมแล้วที่เป็นหนังทำเงินอันดับหนึ่งในบ็อกซ์ออฟฟิศติดกันหลายสัปดาห์
นอกจากหนังจะดำเนินเรื่องได้น่าสนใจและ “น่าค้นหา” แล้ว ตัวละครเอกทั้งสามก็น่าทึ่งไม่แพ้กัน โดยเฉพาะ “The Blind Man” หรือ “ชายตาบอด” (สตีเฟน แลงค์) เจ้าของบ้านที่ดูไม่มีพิษสงเพราะเป็น “ชายแก่” อดีตนายทหารเกษียณ แถมตาบอดอีกต่างหาก...แค่เข้าไปงัดแงะและขโมยเงินสดกว่าแสนเหรียญคงไม่คณามือ!
แต่เหล่าโจร (กระจอก) นำโดย “ร็อกกี้” (เจน เลวี่) ร่วมด้วย “อเล็กซ์” (ดีแลน มินเน็ตต์) ก็ต้อง “เซอร์ไพรส์” เพราะ “ชายแก่” เจ้าของบ้าน ไม่ใช่แค่ตาบอดแต่ยังเป็น “บางอย่าง” ที่น่าขนลุกกว่านั้น
...
จังหวะก็ดี ตัวละครก็น่าค้นหา พล็อตเรื่องก็น่าสนใจไม่แพ้กัน...แต่ก็อย่างที่เกริ่น “อาการเดาไม่ได้” นั้นถือเป็นหัวใจของหนังแนวนี้ ฉะนั้น...มาดามจะปล่อยให้คุณๆไป “เดาไม่ได้” กันเองในโรงภาพยนตร์
รับรองว่าจะได้เหงื่อเพราะเหนื่อยเหมือนวิ่งร้อยโล ซึ่งไม่ใช่เพราะวิ่งหนีเหมือนตัวละครหรอกนะคะ แต่เพราะหัวใจจะเต้นแรงจากการลุ้นมากกว่า...เตรียมกลั้นเสียงกรี๊ดของคุณให้ดีๆก็แล้วกัน.