เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง...จุดที่คนเป็นเมียต้องแกล้งตายเพื่อบอกรัก?
สารภาพตามตรงว่าอยากดูเรื่องนี้เพราะเห็นตัวอย่าง “When I Get Home, My Wife Always Pretends to be Dead” หรือชื่อไทยค่อนข้างตรงตัวว่า “ผมล่ะเพลีย...เมียแกล้งตาย” ซึ่งก็น่าจะเพราะหนังมีพล็อตและวิธีเล่าเรื่องที่แปลก ไม่เหมือนใคร...และไม่น่าจะมีใครเหมือน แต่เหนือกว่านั้นคงเป็นความอยากรู้ของเราเองว่า...หนังจะพาเราไปถึงไหน
เอาจริงๆ เริ่มขำตั้งแต่เห็นชื่อเรื่อง เห็นตัวอย่างก็ยิ่งขำ เมื่อได้เข้าไปดู...ก็ขำเป็นระยะๆ ตบท้ายด้วยความซึ้งใจเบาๆ กับเรื่องเล่าของสองสามีภรรยาที่พยายามจะข้ามช่วงเวลาอันยากลำบากของชีวิตแต่งงานไปด้วยกัน
ความรู้สึกแรกหลังดูจบคือ...หนังแปลกมาก ไม่ใช่เพราะเรื่องแกล้งตาย (นั่นแค่ส่วนหนึ่ง) แต่เมื่อดูจบเรากลับไม่ได้อยากหาคำตอบว่าทำไม “จิเอะ” คุณภรรยาซึ่งรับบทโดย “นานะ อิกุระ” ต้องแกล้งตายทุกครั้งที่ “จุน” คุณสามีซึ่งรับบทโดย “เคน ยาซูดะ” กลับถึงบ้าน แต่กลับท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกอื่น...เช่นอารมณ์ซึ้งและความรู้สึกอุ่นๆ แถวหางตาเพราะน้ำตาจะไหล
...
ส่วนตัวคิดว่าหนังไม่ Mass และอาจเข้าถึงยากสักหน่อยเพราะหลักๆ โฟกัสเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคู่แต่งงาน แต่ก็ใช่จะดูยากอะไรมากมายขนาดนั้น เพราะขนาดที่ว่ามีพล็อตเรื่องและกลวิธีสร้างความสัมพันธ์อันแสนประหลาดแต่สารที่พอจะจับต้องได้...หรืออย่างน้อยก็สัมผัสได้ว่าการแต่งงานไม่ใช่เรื่อง “หน้าที่” “กิจวัตร” หรือ “ชีวิตที่ซ้ำซาก” แต่น่าจะหมายถึงการเรียนรู้ตัวตนของกันและกันในทุกวันที่ผ่านไป
นอกจากความแปลกประหลาดของพล็อต หนังยังแฝงข้อคิดดีๆ ผ่านบทสนทนาของเหล่าตัวละครที่จะมาถ่ายทอดนิยาย “ความรัก” และ “ความสัมพันธ์” ของโลกยุคใหม่ในมุมมองที่เราอาจมองข้ามหรือคิดไม่ถึง คนโสดอาจจะมีอึนบ้าง แต่ถ้าไม่โสด...ก็อยากให้ลองเข้าไปดูว่าคิดเหมือนหรือต่างกันอย่างไร...
...
รวมๆ เราว่าเป็นหนังรักที่แปลกดี...ไม่ได้หวือหวาแต่น่าสนใจมากกว่า โดยเฉพาะวิธีแกล้งตายเพื่อสื่อสารบางอย่างระหว่างกัน...เราก็ว่าแปลกดี อยากรู้ว่าแกล้งแล้วได้อะไรและนาง (จิเอะ) ทำไปเพราะอะไร คุณๆ คงต้องไปลองแกล้งตาย...เอ๊ย...แกล้งเข้าไปดูกันเอง...รับรองว่าไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน
จนกว่าจะพบกันใหม่
มาดามอองทัวร์
@MadamAutuer