ตอนที่ 1
ธนิดาได้ยินเสียงเรียกของธาดาจึงปรือตาดู เห็นวิญญาณน้าชายยืนไม่ไกลจากเตียง
“น้าธาดา...น้าธาดาจริงๆด้วย น้ามาได้ยังไงคะ”
“ฝากแป้งร่ำด้วย...ฝากน้องด้วย....ระวังไอ้พิชิต... อย่าเชื่อใจมัน...น้าฝากลูกด้วย...”
เตือนจบร่างโปร่งแสงของธาดาก็เลือนหาย ธนิดาพยายามร้องเรียกน้าชายก่อนสะดุ้งตื่นพร้อมความจริงที่ว่าทั้งหมดเป็นแค่ความฝัน!
ผีธาดารู้ชะตากรรมตัวเองดี หลังฝากฝังแป้งร่ำกับธนิดาก็ไปประจันหน้าพวกพิชิต พิชิตพาอาจารย์สมิงไปที่บริษัทเพราะครั้งล่าสุดเขาโดนผีธาดาเล่นงานที่นี่
“ผมเห็นมันแถวๆนี้แหละครับ”
“มันไม่ได้อยู่แถวนี้ ผมไม่สัมผัสมันเลย”
“บางคืนมันก็ไปหาผมถึงห้องนอน...ผมเกือบตายเพราะมันหลายหนแล้วครับอาจารย์...หรือมันอาจจะสิงอยู่ที่...”
พิชิตยิ้มร้ายเพราะเพิ่งคิดได้ว่าผีธาดาอาจสิง
รูปถ่ายที่พวกพนักงานชอบไปจุดธูปไหว้เพื่อขอหวย แล้วก็จริงดังคาด...ผีธาดารอเขาอยู่แล้วในสภาพร่างโชกเลือด!
ooooooo
อาจารย์สมิงสะกดวิญญาณธาดาลงขวดสำเร็จ แป้งร่ำกรีดร้องจากในห้องร้องขอให้ตุ๊กตาวาวาช่วยพ่อจนทุกคนในบ้านแตกตื่น นวลทิพย์เป็นห่วงลูกสาวมากจะกอดปลอบแต่แป้งร่ำเบี่ยงตัวหนี
ธนิดาเครียดจัดเมื่อนึกถึงฝันล่าสุดที่ธาดาฝากฝังให้เธอช่วยดูแลแป้งร่ำ อยากเล่าให้นวลทิพย์ฟังแต่ยังไม่แน่ใจว่าน้าสาวจะเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติแบบนี้หรือไม่ กระนั้นก็อดเปรยไม่ได้
“นิดเชื่อว่าเด็กบริสุทธิ์อย่างแป้งร่ำอาจสัมผัสอะไรบางอย่างได้”
สายแม่บ้านเก่าแก่ที่วิ่งมาดูแป้งร่ำด้วยนิ่วหน้า “คุณนิดหมายความว่าไงคะ”
“วิญญาณคุณน้าธาดาอาจได้รับอันตราย”
นวลทิพย์หน้าซีด อยากพูดบางอย่างแต่พิชิตก็โผล่มาพาเธอกลับห้องเสียก่อน ธนิดาแอบเห็นแววตาสะใจของพิชิตก็ยิ่งมั่นใจว่าคำเตือนของธาดามีมูล
สายเห็นท่าทีครุ่นคิดของธนิดาเลยอดถามไม่ได้
“ท่าทางเหมือนคุณนิดจะรู้อะไรบางอย่าง...อย่าปิดป้าเลยค่ะ”
“ก่อนที่ยัยแป้งร่ำจะร้องไห้เสียงดัง น้าธาดา มาเข้าฝันนิดค่ะ...มาบอกลา”
“อะไรกัน! จริงหรือคะ”
“ค่ะ...น้าธาดายังฝากให้ดูแลยัยแป้งร่ำด้วย”
คำบอกเล่าของธนิดาทำให้สายสะเทือนใจ
น้ำตาคลอ คิดถึงธาดาจับใจ
“พรุ่งนี้ป้าจะใส่บาตรกรวดน้ำให้คุณธาดาค่ะ
คุณนิดอย่ากังวลไปเลยนะคะ...ไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
ธนิดากับสายแยกย้ายไปนอนแล้ว ส่วนนวลทิพย์ยังห่วงลูกสาวและอดเล่าให้พิชิตฟังไม่ได้ พิชิตรู้ดีว่า
เกิดอะไรขึ้นกับผีธาดา กระหยิ่มยิ้มสมใจก่อนแสร้งบ่นกลบเกลื่อน