ตอนที่ 12

ปพลไม่พอใจที่ปานตะวันกลับบ้านดึกดื่นแถมอานนท์มาส่งอีกต่างหากก็เลยทะเลาะกัน เธอเบื่อจะทะเลาะด้วย เก็บข้าวของจะไปอยู่เรือนเล็กกับแม่ ปพลดึงแขนเธอไว้

“จะได้ย่องไปหาไอ้นนท์มันง่ายๆน่ะสิ ผมไม่ให้ไป”

“วันๆในหัวคุณคิดแต่เรื่องพวกนี้งั้นเหรอคะ คิดอย่างอื่นเป็นบ้างหรือเปล่า”

ปานตะวันแกะมือปพลออกจะเดินไปที่ห้องแต่งตัว เขาจับเธอเหวี่ยงไปบนเตียงแล้วโถมตัวตาม เธอพยายามขัดขืนแต่ไม่สำเร็จ...

การกระทำของปพลทำให้ปานตะวันเสียใจนอนร้องไห้จนถึงเช้า เขารู้สึกตัวตื่นเห็นเธอนอนหันหลังให้ร้องไห้เบาๆ รู้สึกผิดเอื้อมมือจะไปแตะตัวเพื่อปลอบ แต่ชะงักมือไว้ ปรับสีหน้าเป็นไม่สนใจ ดึงตัวเธอมากอด

เขาทำร้ายเธอด้วยคำพูดแย่ๆของเขาว่า

เมื่อคืนนี้คิดเท่าไหร่ดี สักห้าหมื่นบาทดีไหม แล้วจับเธอพลิกตัวมาหา เห็นคราบน้ำตาของเธอทำให้ชะงักไปอึดใจ ก่อนทำใจแข็ง

“แต่ถ้าเช้านี้คุณทำให้บรรยากาศของผมมันสดชื่น ผมเพิ่มให้อีกนะ ดีไหม”

ปพลเห็นเธอจ้องหน้าเขม็งก็ยั่วอีก

“จ้องผมแบบนี้โกรธเหรอ หรือผมทำให้

ไม่ถูกใจ หรือเงินน้อยไป”

“คุณอยากจะทำอะไรก็ทำ ถ้าคุณคิดว่าหนี้ของฉันและความเจ็บปวดของคุณสามารถชดใช้ได้ด้วยตัวฉันแล้วทุกอย่างมันจะจบ คุณก็ทำเถอะ ทำสิทำช้าอยู่ทำไม ฉันจะไม่ขัดขืนถ้ามันทำให้คุณจ่ายฉันเพิ่ม”

ปานตะวันพูดทั้งน้ำตา ปพลทนเห็นเธอร้องไห้ไม่ไหวลุกจากเตียงไปเลย

ooooooo

ปานตะวันยังเสียใจไม่หายที่ถูกปพลข่มเหง หลบมานั่งร้องไห้ริมสระว่ายน้ำ รพีพรเห็นลูกร้องไห้เพียงลำพังเข้ามานั่งข้างๆถามว่าเป็นอย่างไรบ้างไหวไหม ปานตะวันโผกอดแม่บ่นทั้งน้ำตาว่าเหนื่อย

“เหนื่อยก็พัก ไม่ไหวก็ออกมาเถอะลูก ไม่ต้องสนใจเขา”

“หนูรักเขา”

“แต่ถ้ามันทำให้เราเจ็บ เราก็ปล่อยมันไปถ้าเขารักเรามากพอเขาจะไม่มีวันทำให้ลูกต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้ เชื่อแม่ สักวันลูกจะลืมเขาได้เอง”

ไม่ว่ารพีพรจะกล่อมให้ปานตะวันตัดใจจากปพลอย่างไรก็ไม่เป็นผล เธอจะลองสู้อีกสักตั้งให้มันรู้ไปว่าเขาจะทนเห็นเธอเจ็บได้อีกนานแค่ไหน และถ้าเขาไม่แคร์ เธอจะได้รู้ว่าเขาหมดรักเธอแล้วจริงๆ ทุกอย่างจะได้จบแบบไม่มีอะไรค้างคา

อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก นันทิตากำลังจะออกไปข้างนอกโดยมีสวยตามมาส่ง แต่เหลือบเห็นรพีพรกอดปานตะวันอยู่ริมสระว่ายน้ำเสียก่อน ตรงรี่เข้าไปเล่นงานที่บังอาจมาเหยียบที่นี่

รพีพรไม่อยากมีปัญหาขยับจะไป นันทิตาไม่ยอมให้ไปไหนทั้งนั้น ตบศัตรูคู่แค้นหน้าหัน

ปานตะวันรีบประคองแม่ไว้

“คุณทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอคะ

เราใช้คุ้กกี้ 

เพื่อให้ทุกคนได้ประสบการณ์การใช้งานที่ดียิ่งขึ้น

อ่านเพิ่มเติมคลิก (Privacy Policy) และ (Cookie Policy)

รับทราบ