ม่านบังใจ

ค่ำนี้...สิริโสภาแต่งตัวสวยเตรียมไปดินเนอร์กับกาย หนุ่มหล่อตี๋ไฮโซ

ไทว์มานั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก พอเธอเห็นก็ทำเมินจะเดินผ่านไป ไทว์เรียกก็หยุดแต่ไม่แม้แต่จะหันมอง ไทว์ถามว่าจะไปไหน เธอตอบอย่างไม่แยแสว่าตนจะไปไหนไม่จำเป็นต้องรายงานเขา เพราะไม่ใช่ลูกน้อง ไทว์ขอให้เรามาคุยกันหน่อยได้ไหม

“ฉันไม่ว่าง และจะไม่เสียเวลาคุยกับผู้ชายหลายใจ” พูดแล้วเดินออกไปเลย

ไทว์ตามออกไปพยายามจะคุยด้วย พอดีกายขับรถเข้ามาจอด ถามสิริโสภาว่าตนไม่ได้มาเลตใช่ไหม เธอยิ้มแย้มตอบเสียงดังจงใจประชดไทว์ว่า

“ไม่ค่ะ คุณมาตรงเวลาดีมาก ฉันชอบ”

กายเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้สิริโสภา พอเธอจะเดินไปไทว์ดึงมือไว้ถามว่าใคร เธอตอบอย่างไม่แคร์ว่าคุณไม่จำเป็นต้องรู้จัก ดึงมือออกจากไทว์เดินเชิดไปขึ้นรถ กายเดินอ้อมไปทางคนขับแล้วออกรถทันที ไทว์ยืนมองตามไปเหมือนถูกตบหน้าอย่างจัง

กายถามสิริโสภาว่าผู้ชายคนนั้นคือหมวดไทว์แฟนคุณใช่ไหม

“หมวดไทว์น่ะใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่แฟน” กายถามว่าพูดแบบนี้ตนก็มีสิทธิ์? “นั่นก็อยู่ที่ว่าคุณทำตัวให้ฉันรู้สึกหรือเปล่า”

“งั้นผมต้องพยายามให้หนักหน่อยแล้ว” กายกระหยิ่ม

“ฉันจะรอดูความพยายามของคุณค่ะ”

กายเอื้อมจับมือสิริโสภาทันที เธอไม่ขัดขืน สบตากันอย่างมีความหมาย

ฝ่ายไทว์กลับบ้านเซ็งๆ ดวงใจถามว่าไหนว่าจะไปกินข้าวกับแฟน ไทว์ทำเป็นพูดติดตลกว่า พอดีเขาไม่อยู่ ตนเลยต้องกลับมาฝากท้องกับป้า ดวงใจร้องอ้าว คิดว่าเขาไม่กลับมาทานเลยให้สากับเปี๊ยกจัดการไปแล้ว บอกไทว์ให้รอเดี๋ยวป้าจะทำให้ใหม่ ไทว์จึงจะออกไปทานข้างนอก

ครู่เดียวไทว์ก็ขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจออกมา ดวงใจถามแซวๆว่า จะเอาเจ้าแก่ไปหรือ

“อย่าดูถูกนะครับป้า เดี๋ยวจะแว้นให้ป้าดู” ว่าแล้วก็บิดเครื่องออกไปอย่างแรง

“ขับช้าๆค่ะคุณไทว์ เฮ้อ...คนแก่หัวใจจะวาย” ดวงใจส่ายหน้าแล้วเดินเข้าตึกไป

ooooooo

ไทว์ไปที่โรงแรมพฤทธานนท์ตรงไปห้องครัว เห็นสร้อยสนกำลังตบแต่งจานผักน้ำพริกอย่างสวยงาม เขาชมว่าสวยจนเห็นแล้วไม่กล้าทานเลย

พอสร้อยสนให้พนักงานยกไปเสิร์ฟ ไทว์ยังยืนอยู่ เธอถามว่ามีอะไรไหม เขาทำหน้าอ้อนบอกว่า “ผมหิวข้าว” สร้อยสนหัวเราะขำๆอย่างรู้ทัน

มณฑิรารู้ว่าทัฬห์ยังอยู่ชะอำก็ยกเลิกนัด กับเพื่อนไปชะอำทันที ไปเจอทัฬห์กับเฟื่องลดากำลังจะไปหาลูกแก้วพอดี เฟื่องลดาไหว้มณฑิรา ทัฬห์แนะนำว่าเฟื่องลดาเป็นครูของลูกแก้ว

“อ๋อ...หน้าตายังเด็กมากเลยนะคะ เก่งจัง

เป็นครูแล้ว” มณฑิราทัก มองจิกๆเฟื่องลดารีบขอตัวไปหาลูกแก้ว มณฑิราถามว่าทำไมครูลูกแก้วมาอยู่ที่นี่ได้ ทัฬห์บอกว่าเจอกันโดยบังเอิญ ตัดบทบอกว่าตนเซอร์ไพรส์ที่เธอมามาก

มณฑิราบอกว่าตนมางานแต่งงานเพื่อน นึกได้ว่าลูกแก้วอยู่ชะอำเลยแวะมาหา บอกทัฬห์ว่าให้ครูเฟื่องลดาดูแลลูกแก้วไปก่อนก็แล้วกัน เพราะตอนนี้ตนหิวมาก มาเจอเพื่อนเลยเม้าท์ไม่ได้ทานอะไรเลย ขอฝากท้องไว้ที่นี่ ขอให้ช่วยสั่งหน่อยได้ไหม ตนขอรอทานอย่างเดียว

“โอเคครับ” ทัฬห์ยินดีและเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร มณฑิรายิ้มปลื้มที่ทัฬห์ต้อนรับอบอุ่น

แต่มณฑิราทานอาหารได้ไม่กี่คำเห็นทัฬห์มองไปที่ชายหาดบ่อยๆ ถามว่าเป็นห่วงลูกแก้วหรือ ทัฬห์บอกว่าเกรงลูกแก้วจะเกเรไม่ยอมกลับ มณฑิราจึงชวนไปหาลูกแก้วกัน รับรองว่าลูกแก้วไม่เกเรแน่นอน

ระหว่างไปหาลูกแก้ว มณฑิราบอกทัฬห์ว่าไม่ต้องเปิดห้องให้ตนก็ได้ คืนนี้ตนจะนอนกับลูกแก้ว ทัฬห์บอกว่าลูกแก้วนอนกับเฟื่องลดาแล้ว มณฑิราแปลกใจที่ลูกแก้วสนิทกับเฟื่องลดาเร็วมาก

“นั่นสิครับ ผมเองก็ยังแปลกใจแต่ลูกแก้วมีความสุขมากเวลาอยู่กับเฟื่องลดา แล้วเฟื่องลดาก็ดูแลลูกแก้วดีจริงๆครับ เก่งด้วยทั้งๆที่อายุยังน้อย”