คมแฝก

ปานกับแจ้แอบฟังหน้าห้องลูกสาวได้ยินเพลิงเพ้อก็มองหน้ากันงงๆ ก่อนเอะใจว่าเพลิงอาจไม่ใช่โจรหรือนักเลงธรรมดาแต่อาจเป็นทหารหรือตำรวจแฝงตัวมาทำภารกิจบางอย่างในเมืองพล

เพลิงยังไม่รู้ตัวว่าถูกสงสัย ฤทธิ์ยาเสพติดร้ายแรงจนทำให้เขาคลั่ง จิตสำนึกในฐานะตำรวจพยายามต่อสู้เพื่ออยู่รอด...เรื่องราวมากมายในอดีตกว่าเขาจะได้ทำภารกิจแฝงตัวไหลผ่านหัวเรื่อยๆ โดยเฉพาะตอนเขาปลอมตัวเป็นอินทรีย์ เขมราฐ เพื่อสืบเรื่องเซ่งจนรู้ว่าแสนเป็นเจ้าพ่อเมืองพลที่มีอิทธิพลมาก

ตะเภาเฝ้ามองอาการทุรนทุรายของเพลิงด้วยความเป็นห่วง ต้องกุมมือเขาไว้และเอนตัวนอนข้างๆ

“ไม่ต้องกลัวนะเพลิง ทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันร้าย ฉันจะดูแลเธอเอง...”

พวกกัลป์ตัดสินใจไปตั้งหลักที่กระท่อมของอัคนี แต่ไปไม่ถึงไหนก็ถูกล้อมด้วยพวกแสนกับเจมส์ พ่วงด้วยพวกทหารรับจ้างที่เข้มกับขวานพาไปสมทบ กัลป์อยากสู้แต่อัญชันห้ามไว้ เขาเลยพาทุกคนไปหลบในถ้ำมหากาฬ

องอาจเตือนให้ทุกคนใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกกันแก๊สพิษไม่ให้เกิดภาพหลอนแต่หนทางทุลักทุเลเต็มที แม้กัลป์จะพอนำทางได้ แต่ยิ่งลึกบรรยากาศยิ่งวังเวง มองไม่เห็นแสงสว่างใดๆที่ปลายทาง

แต่กระนั้นพวกกัลป์ก็ไม่ท้อเดินหน้าหาทางออกถ้ำอีกด้าน เช่นเดียวกับพวกแสนที่ตัดสินใจส่งทหารของเจมส์ตามเข้าไปในถ้ำ เซ่งรอกับแสนและอดหนักใจแทนไม่ได้

“ผมได้ยินคนเฒ่าคนแก่เล่าต่อๆกันมาว่าในถ้ำมหากาฬมีอาถรรพณ์ เฉพาะแต่คนดีมีศีลเท่านั้นที่ผ่านไปได้”

“เหลวไหล...ถ้ำมันมีชีวิตหรือไงถึงได้ดูออกว่าใครเป็นคนดีคนร้าย ไม่ต้องสน...บุกเข้าไป!”

ชาญซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพวกแสนตั้งแต่ถูกปล้นอาวุธครั้งก่อนสั่งเสียงเข้ม พวกทหารก้มหน้าก้มตารับคำสั่ง เซ่งส่งสายตาไปทางเจ้านาย แต่แสนไม่ได้สนใจสิ่งใดนอกจากหลุมศพของอัคนีหน้าปากถ้ำ

“ไอ้แก่อัคนีก็เคยบอกกูแบบนั้น มีคนเป็นร้อยต้องมาสังเวยชีวิตในถ้ำแห่งนี้...ถ้ำมหากาฬ”

ooooooo

พวกทหารของเจมส์ถูกแก๊สพิษเล่นงานจนคลั่งฆ่ากันเอง เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวในถ้ำทำให้พวกกัลป์ชะงัก อัญชันกลัวมากแต่กัดฟันสู้ กัลป์มองมาด้วยความเห็นใจและตัดสินใจพูดตรงๆ

“อัญชัน...ถึงยังไงไอ้แสนก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของคุณ มันไม่ทำร้ายคุณแน่”

“ไม่! ถ้าฉันต้องรอดกลับไปคนเดียว ฉันยอมตายดีกว่า...เราต้องรอดไปด้วยกัน”

ทหารของเจมส์ตายเรียบเหลือแค่หัวหน้าหน่วยที่รอดตาย แต่ก็ประสาทหลอนเพราะแก๊สพิษ เขาสวมวิญญาณร้ายตามล่าพวกกัลป์ถึงปากถ้ำอีกด้าน โชคดีที่กัลป์ไหวตัวทันใช้คมแฝกฟาดจนตาย

แต่ถึงหนีหัวหน้าทีมพ้น เข้มกับขวานก็พาทหารรับจ้างหลายนายไปดักจับพวกกัลป์อีกทาง อัญชันวิ่งหนีแต่สะดุดล้มขาแพลง กัลป์จะพยุงแต่เธอไม่ยอม เรียกให้องอาจลากตัวเขาออกไป

เข้มกับขวานจับตัวอัญชันไปหาแสน หญิงสาวพยายามสะบัดตัวหนีแต่สองสมุนก็จับไว้แน่น

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ใช่นักโทษของพวกนาย”

“แต่นายแสนสั่งว่า...”

“สั่งอะไรพวกนายก็ต้องก้มหัวทำตามงั้นเหรอ เก่งแต่ทำตัวหมาหมู่รุมกัดชาวบ้านกับรังแกผู้หญิง...น่าอายจริงๆ”