ตอนที่ 10
เซ่งเดินมาพร้อมแสน ไม่เห็นทหารของเจมส์สักคนก็หมั่นไส้อดแขวะชาญไม่ได้
“ทหารรับจ้างเป็นฝูง มึงยังเอาศพพวกไอ้กัลป์มันมาดูไม่ได้สักตัว”
“อย่าว่าแต่พวกกูเลย ไอ้กัลป์มันรอดไปได้ พวกมึงดูแลนายมึงให้ดีแล้วกัน กลัวมันนักไม่ใช่เหรอ”
ชาญโต้อย่างไม่กลัว แสนต้องส่งสายตาปราม ก่อนจะใช้คมแฝกฟาดเข้มกับขวานที่จับตัวอัญชันไว้
“ต่อจากนี้ไปเธอจะต้องอยู่แต่ในเขตไร่ราชสีห์ ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น” แสนชี้หน้าสั่งอัญชัน
“นายจะคุมตัวฉันเอาไว้ที่ไหนก็ไม่สำคัญ ยังไงกัลป์ก็ต้องกลับมาช่วยฉัน นายระวังตัวเอาไว้ให้ดี”
สรรพนามเรียกขานที่เปลี่ยนไปทำให้แสนนิ่วหน้า
“เธอว่ายังไงนะ...เดี๋ยวนี้เธอเรียกฉันว่านายแล้วเหรออัญชัน”
“สิ่งที่นายคิดนายทำกับฉัน นายยังมีหน้ามานับพี่นับน้องกับฉันอีกเหรอ...นายแสน ราชสีห์!”
แสนโกรธจัดลากตัวน้องสาวนอกไส้ไปยืนตรงชะง่อนผา ประกาศท้าทายพวกกัลป์ที่ซ่อนตัวไม่ไกลกันนั้น
“คมแฝกแสงอัคคีก็อยู่ในมือมึงแล้วไม่ใช่เหรอไอ้กัลป์ แน่จริงมึงออกมาสิวะ”
จบคำคมแฝกสยบสาครในมือก็เหมือนจะส่งสัญญาณบางอย่าง แสนแสยะยิ้มร้ายมั่นใจว่ากัลป์อดีตเพื่อนรักต้องอยู่ไม่ไกล เพราะคมแฝกย่อมส่งสัญญาณถึงกัน
“ไอ้ขี้ขลาด มึงมันก็เหมือนเดิม ปล่อยให้ผู้หญิงที่มึงรักอยู่ในเงื้อมมือกูแต่ตัวเองเอาแต่หลบในรู”
กัลป์โมโห เกือบออกจากที่ซ่อนไปช่วยอัญชันอยู่แล้วถ้าองอาจจะไม่รั้งตัวไว้ “อย่านะกัลป์...นายไม่ได้หนังเหนียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ ขืนออกไปตอนนี้ นายมีแต่ตายกับตาย อย่าหวังจะได้ใช้คมแฝกแสงอัคคีสู้กับพวกมัน”
อัญชันคิดไม่ต่างจากองอาจ รีบตะโกนบอกกัลป์ให้ซ่อนตัวให้ดี
“อย่าไปฟังนายแสนพูด เขาก็แค่ยั่วให้คุณโกรธ...ไม่ต้องห่วงฉัน”
ooooooo
กัลป์ใจเย็นลงเมื่อได้ยินเสียงอัญชันผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ องอาจกับตะโพนช่วยกันลากตัวเขาไปซ่อนให้พ้นสายตาพวกลาดตระเวนของเจมส์ แสนเจ็บใจมากที่ฆ่าอดีตเพื่อนรักไม่ได้ แต่ไม่ยอมแพ้จะใช้อัญชันเป็นตัวล่อ
แสนมั่นใจว่ากัลป์ต้องวกมาช่วยอัญชันจึงเก็บเธอไว้ใกล้ตัว แต่ยิ่งเห็นหน้าและท่าทางรังเกียจของเธอยิ่งทำให้ความแค้นพลุ่งพล่าน อยากจะจับตัวมาเขย่าให้สำนึกว่าใครกันที่เธอควรทำดีด้วย
“มันดีใช่ไหมที่หนีตามผู้ชายมากลางป่ากลางเขาแบบนี้ ไม่ชอบอยู่อย่างสบายๆเหรอ ชอบลำบากนักใช่ไหม”
“ถ้าจะให้อยู่แบบมีคนห้อมล้อมมากมาย แต่ไม่มีใครรักและจริงใจฉันไม่อยู่หรอก อยู่กับคนที่ไม่รักอยู่ทำไม”
“มันมีดีอะไรที่พี่ไม่มีบ้าง”
“มันไม่เกี่ยวกับว่ามีหรือไม่มี แต่มันเกี่ยวกับว่ารักหรือไม่รักมากกว่า...ฉันรักกัลป์”
“รักมันมากใช่ไหม...เดี๋ยวไอ้กัลป์มันต้องมาติดกับเหยื่ออย่างเธอแน่”
“เขาไม่ติดกับดักนายง่ายๆหรอก อย่าลืมสิว่าเขามีคมแฝกแสงอัคคี!”