ขอพูดหน่อย! “หม่อมเจ้าจุลเจิม” รับไม่ได้ นิสิตจุฬาฯ ใช้รถกอล์ฟอัญเชิญ “พระเกี้ยว”

“หม่อมเจ้าจุลเจิม” รับไม่ได้ นิสิตจุฬาฯ ใช้รถกอล์ฟอัญเชิญ “พระเกี้ยว” งานฟุตบอลสานสัมพันธ์ "จุฬาฯ-ธรรมศาสตร์"

วันที่ 1 เม.ย. 67 ควันหลงงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ "จุฬาฯ-ธรรมศาสตร์" CU-TU Unity Football Match 2024 ที่จัดขึ้นในวันอาทิตย์ที่ 31 มีนาคม 2567 ณ สนามศุภชลาศัย สนามกีฬาแห่งชาติ เกิดดราม่าขึ้นแล้ว ถึงการใช้รถกอล์ฟอัญเชิญพระเกี้ยวก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น

เหตุการณ์ดังกล่าวทำเอา พลตรี หม่อมเจ้าจุลเจิม ยุคล ขอออกมาพูดถึงเรื่องนี้ แม้ไม่ใช่ศิษย์เก่าก็ตาม แต่เห็นแล้วรู้สึกหดหู่หัวใจแทนศิษย์เก่าทั้งหลายของ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

พลตรี หม่อมเจ้าจุลเจิม ยุคล ระบุว่า “ขอตราพระเกี้ยวยั่งยืนยง ผมไม่ใช่นิสิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ได้มีรุ่นลูกรุ่นหลาน ที่ได้เรียน และจบที่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อได้เห็นแล้วก็อดหดหู่หัวใจแทนนิสิตจุฬาฯ รุ่นพี่ รุ่นปู่ รุ่นย่า รุ่นตา รุ่นยาย ที่ได้เห็นภาพเช่นนี้”

“พวกท่านๆ จะรู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ ผลงานดังกล่าวคือการเทิดทูลพระเกียรติพระเกี้ยว โดยการตั้งวางไว้บนหลังคารถกอล์ฟ แทนที่จะมีขบวนแห่อย่างสมพระเกียรติ แบบที่ผ่านๆ มา หรือนี่มันแค่เป็นการหลู่เกียรติพระเกี้ยว กันแน่”

“หาก ผู้จัดงานครั้งนี้ไม่เต็มใจที่จะเทิดทูลพระเกียรติพระเกี้ยว ก็ไม่ต้องอัญเชิญพระเกี้ยวออกมา ตั้งบนหลังคารถกอล์ฟอวดไปทั่วประเทศให้เป็นที่อุจาดตา”

“ใคร่ขอบอกอย่างหนึ่ง ถ้าไม่รู้จริง ว่า พระเกี้ยวคือของสูง เป็นศิราภรณ์ที่ประดับบนพระเกศา ของพระมหากษัตริย์ และตราสัญลักษณ์ของ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นเครื่องประดับบนพระเกศาของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯ ที่พระราชทานให้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นำมาเป็นสัญลักษณ์ เพื่อที่จะรำลึกถึงพระองค์เป็นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนี้”

“เมื่อภาพออกมาเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องการเมือง หรือสิทธิเสรีภาพ ไม่รักไม่เคารพก็อย่าลบหลู่เกียรติ

เนื่องจากพระเกี้ยวเป็นเครื่องสูง การอัญเชิญจึงต้องใช้เสลี่ยง ไม่ใช่อัญเชิญบนหลังคารถกอล์ฟ”

“นิสิตจุฬาลุงกรณ์มหาวิทยาลัย ทุกคนต้องมีความภาคภูมิใจ ในสัญญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัย ที่ได้รับพระราชทานมา นี่ไม่ใช่เรื่องการเมือง หรือสิทธิเสรีภาพ แต่ถ้าไม่รัก ไม่เคารพ ก็อย่าลบหลู่เกียรติ”

"หากไม่รัก ไม่ภูมิใจ ก็ถวายคืน หรือถ้าไม่ถวายคืนก็เอาตราเกี้ยวใส่ตู้กระจก ตั้งไว้ในพิพิธภัณฑ์จะดีกว่า"

“ผมไม่ใช่ศิษย์เก่าครับ แต่ขอพูด ขอเขียน เพราะหดหู่หัวใจแทนศิษย์เก่าทั้งหลายของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ยอมรับว่าเสือก”