ปีเปลี่ยนผ่าน

เข้าสู่ศักราชใหม่ พ.ศ.2562 ปีแห่งนักษัตร “กุน” หรือหมู... อู๊ด...อู๊ด ที่ทุกคนรอคอยกันแล้วล่ะครับ !

เชื่อว่าปีนี้จะเป็นปีแห่งการ “เปลี่ยนผ่าน” ที่สำคัญของหลายๆวงการในบ้านเรา

นอกเหนือจากเรื่อง “การเมือง” ที่กำลังจะมีการเลือกตั้งเกิดขึ้นในช่วงปลายเดือนหน้านี้แล้ว

แวดวง “สื่อมวลชน” ก็กำลังเดินหน้าสู่การเปลี่ยนผ่านอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้อีกต่อไป

โดยเฉพาะวันที่โลกใบนี้ถูกปกคลุมไปด้วยสื่อ “โซเชียล” และสื่อ “ดิจิทัล” ที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตแทบทุกอณูรูขุมขนของผู้คนในสังคมทั่วทุกหัวระแหง

สิ้นปีที่ผ่านมา “กราวกีฬาไทยรัฐ” ของเราเอง ก็ต้องถึงวันที่ต้องเปลี่ยนแปลงกันครั้งใหญ่เช่นกันครับ เมื่อ “ลูกพี่” นักข่าวกีฬาอาวุโสของแผนก ต่างโบกมืออำลาแขวนตัวเองจากหน้ากระดาษและกลิ่นน้ำหมึกที่คุ้นชินมาทั้งชีวิตไปพร้อมๆกันถึง 3 คน

คนแรก คือลูกพี่ใหญ่ “จุ่น บางระจัน” จรูญ วานิชชา ผู้รับบท “กัปตันทีม” กุมบังเหียนกราวกีฬาไทยรัฐมาอย่างยาวนานต่อเนื่องถึง 4 ทศวรรษเต็มๆ

พี่จุ่นเป็นคนพูดน้อยแต่ทำงานหนัก สร้างคนคุณภาพรุ่นแล้วรุ่นเล่าให้กับวงการสื่อกีฬาเมืองไทย และมอบโอกาสในชีวิตดีๆให้แก่นักข่าวรุ่นน้องรวมทั้งตัวผมเองด้วย

ยี่สิบกว่าปีที่ผมเติบโตมาภายใต้ชายคาหัวเขียวแห่งนี้ ก็ได้พี่จุ่นนี่แหละครับคอยดูแล อบรมสั่งสอนมาโดยตลอด วิธีสอนของแกก็ไม่ได้จ้ำจี้จ้ำไช แต่จะเน้นลงมือทำเองทุกอย่างให้เราได้ดูเป็นแนวทางเอาไว้

อีกคนคือ พี่ “อ๊อด เทอร์โบ” สุธน ศักดิ์วิทย์ สุดยอดคอลัมนิสต์ผู้แพรวพราวและมากความสามารถหาผู้ใดเทียบเทียม

เป็นพี่ที่น้องๆทุกคนรักใคร่และมากด้วยมวลมิตรที่จริงใจในแทบจะทุกวงการที่แกก้าวย่างไปสัมผัสด้วย

นามปากกา “บี บางปะกง” ที่ผมใช้ทุกวันนี้ ก็พี่อ๊อด เทอร์โบ นี่แหละครับ เป็นคนตั้งให้

ไอ้เรื่องชั้นเชิง ลูกล่อ ลูกชน ในการเขียนหนังสือก็เช่นกัน ผมไม่อายหรอกที่จะบอกว่าตัวเองก็พยายามลอกเลียนลีลาของแกมาโดยตลอด

ส่วนคนสุดท้ายที่ถึงวันอำลาก็คือ พี่ “โรจน์ อนันต์” วิโรจน์ กิจกุลอนันตเอก นักข่าวกีฬารุ่นเดอะอีกคน ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยประสบการณ์และความรอบรู้ในข้อมูลต่างๆที่แม่นยำแน่นปึ้ก

ใครจะว่ายังไงไม่รู้ แต่สำหรับผม พี่โรจน์คือรุ่นพี่ผู้มากน้ำใจ และเป็นประดุจ “วิกิพีเดีย” เคลื่อนที่ได้ ที่เวลาน้องๆค้นสถิติหลักฐานอ้างอิงเรื่องกีฬาอะไรไม่เจอ ถ้าแกรู้ก็จะรีบกุลีกุจอหามาให้แทบทุกครั้งโดยไม่ต้องร้องขอกันเลย

ต้องบอกว่า “ใจหาย” จริงๆครับ กับการจากลาในคราวนี้ของพี่ๆทั้ง 3 ท่าน ซึ่งผมว่าเจ้าตัวเองก็คงไม่ได้รู้สึกต่างกัน

40 ปี บนถนนสาย “ข่าวกีฬา” มันช่างยาวนานเกินคำว่า “ตำนาน” ไปแล้วล่ะ สำหรับ “พี่จุ่น-พี่อ๊อด-พี่โรจน์”

ภูมิใจเหลือเกินที่ชีวิตนี้ได้มีโอกาสอยู่ในความทรงจำดีๆของพี่ทุกคน

เราอาจเลี่ยงไม่ได้กับการ “เปลี่ยนผ่าน” ของโลกยุคนี้

แต่สิ่งหนึ่งที่จะยังคงอยู่ไม่มีเปลี่ยนแปลงชั่วนิจนิรันดร์

คือ “มิตรภาพ-ความรักใคร่-กลมเกลียว” ของครอบครัวกราวกีฬาไทยรัฐ ที่จะเกี่ยวกระหวัดรัดตึงแน่นอยู่ในหัวใจไปตลอดกาล

“แฮปปี้ นิว เยียร์” และแฮปปี้ นิว ไลฟ์” นะครับ 3 ลูกพี่ผู้ยิ่งใหญ่ตลอดกาลของผม!!!

บี บางปะกง