บี บางปะกง
“ตะลุยฟุตบอลโลก” วันนี้ ผมขอเว้นวรรคเรื่องเกมลูกหนังไว้สักวันนะครับ เพราะอยากใช้พื้นที่ตรงนี้เขียนถึงแชมป์มวยโลกคนแรกของประเทศไทย ที่อยู่ในความทรงจำตลอดกาล นามว่า “โผน กิ่งเพชร”
ต้องขอบคุณ อ.ณรงค์ เทียมเมฆ ผู้ทรงคุณวุฒิแผนการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย สสส. ที่กรุณาส่งไลน์มาถึงผมเพื่อจะบอกว่า วันที่ 16 เม.ย.ของทุกปี ที่ถูกยกให้เป็น “วันนักกีฬายอดเยี่ยม” ของสมาคมผู้สื่อข่าวกีฬาแห่งประเทศไทยนั้น
คือวันที่ “โผน กิ่งเพชร” ขึ้นครองบัลลังก์แชมป์โลก หลังเอาชนะคะแนนอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ต่อปาสคาล เปเรซ ที่เวทีมวยลุมพินี เมื่อ 16 เม.ย. พุทธศักราช 2503
ดังนั้นปีนี้จึงถือเป็นการ “ครบรอบ 60 ปี” พอดีที่โผนได้เขียนตำนานแห่งความสุขสมหวังให้แฟนกีฬาทั้งชาติ
“โผน กิ่งเพชร” มีชื่อจริงว่า “มานะ สีดอกบวบ” เกิดเมื่อวันที่ 12 ก.พ.2478 เป็นชาวหัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ โดยกำเนิด
ที่มาของชื่อ “โผน” นั้น เป็นชื่อของ พ.ต.โผน อินทรทัต อดีตเสรีไทยและผู้อำนวยการโรงงานยาสูบ น้องชายนายห้างทองทศ อินทรทัต เจ้าของค่ายมวย “กิ่งเพชร” ย่านถนนเพชรบุรี ซึ่งเสียชีวิตในเหตุการณ์กบฏวังหลวง พ.ศ.2492
ด้วยความเป็นคนรักกีฬา โดยเฉพาะ “มวยสากล” ซึ่งเจ้าตัวชอบมากที่สุด โผนเคยบอกเพื่อนๆว่า เขาจะเป็นแชมป์โลกคนแรกของไทยให้ได้ หลังจากได้เห็นยอดมวยรุ่นพี่ จำเริญ ทรงกิตรัตน์ พ่ายแพ้ในการชิงแชมเปี้ยนโลกมาแล้วถึง 3 ครั้ง
แม้จะไม่ใช่มวยหมัดหนักแบบ “โป้งเดียวจอด” แต่ด้วยหมัดแย็บที่รวดเร็ว ฟุตเวิร์กคล่องแคล่ว หาจังหวะชกฉาบฉวยได้ดี บวกกับปฏิภาณไหวพริบที่ยอดเยี่ยม
ในที่สุดสิ่งที่เคยฝันไว้ก็เป็นจริง เมื่อเจ้าตัวได้โอกาสขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นฟลายเวทกับ “ปาสคาล เปเรซ” เจ้าของเข็มขัดแชมป์ชาวอาร์เจนตินา ก่อนจะเป็นฝ่ายได้รับการชูมือได้ครองตำแหน่งแชมป์โลกของสถาบันเดอะริงสมใจ
โดยการชกครั้งนั้น พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถ บพิตร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรม ราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เสด็จ พระราชดำเนินทอดพระเนตรการแข่งขันด้วย
แม้ต่อมาจะเสียตำแหน่งไป แต่โผนก็ยังชิงแชมป์คืนกลับมาได้ ทำให้เขาเป็นแชมป์โลกถึง 3 สมัย ก่อนจะปิดฉากแขวนนวมไป
เมื่อเลิกชกมวยแล้ว เคยมีนักมวยรุ่นหลังมาฝึกมวยกับโผนหลายคน ไม่ว่าจะเป็น พเยาว์ พูนธรัตน์ รวมทั้ง ชาติชาย เชี่ยวน้อย แชมป์โลกคนที่ 2 ที่เคยมาเป็นคู่ซ้อมของโผนอยู่ระยะหนึ่ง
น่าเสียดายเรื่องราวชีวิตของแชมป์โลกชาวไทยคนแรกจบลงไม่สวยงามนัก โดยเขาจากโลกนี้ไปด้วยวัยเพียง 47 ปีเท่านั้น
ด้วยความภาคภูมิใจยิ่งในความเป็นคนประจวบฯ และยังเรียนจบที่โรงเรียนหัวหินวิทยาลัยเหมือนกัน
อ.ณรงค์จึงอยากให้ผมเขียนบทความนี้เพื่อให้ทุกคนร่วมกันรำลึกถึง “โผน กิ่งเพชร” “วีรบุรุษนักชก” ที่คนไทย...จะไม่มีวันลืมเลือน!!!
บี บางปะกง