สมิงจ้าวท่า

อาเหลียงมองทาเคชิอย่างแปลกใจที่กล้ามาก แล้วแย้งว่าคนทรยศต้องได้รับการลงโทษ

“คุณพูดถูก คนทรยศก็ต้องได้รับการลงโทษ ปัญหาก็คือ ใครกันแน่ที่ทรยศต่อพวกพ้อง”

ฤทธิ์ณรงค์หันขวับมามองหน้า “แกหมายความว่ายังไง...”

“คุณก็รู้แก่ใจดีฤทธิ์ณรงค์ คุณทำทุกอย่างก็แค่เพื่ออำนาจ ถึงจะต้องฆ่าใครสักกี่คนก็ตาม”

“หุบปากของแกได้แล้ว รู้ไหมคนที่เข้ามาขัดขวางการลงโทษ จะต้องโดนอะไร...ความตายไงล่ะ!” ฤทธิ์ณรงค์ เล็งปืนไปที่หน้าทาเคชิหรือดอน

ดอนไม่รอช้าชักปืนที่ซ่อนเข้ามาจ่อกลับ และท้าให้แลกกันคนละนัด อาเหลียงสั่งให้หยุด ให้เห็นหัวกันบ้าง ฤทธิ์ณรงค์ลดปืนลงอ้างว่าเห็นแก่พ่อ แต่สั่งลูกน้องเอาตัวพวกบัญชาไปขังทั้งหมด

ดอนกลับไปนั่ง ฤทธิ์ณรงค์เริ่มประชุมต่อ เปิดภาพแผนที่โลกที่เป็นเขตของมังกรทะเลในปัจจุบัน ทุกคนในห้องประชุมฮือฮากับความยิ่งใหญ่ของแก๊ง

เมื่อเสร็จสิ้นการประชุม สมาชิกพากันขึ้นรถกลับ ฤทธิ์ณรงค์เข้ามาขวางทาเคชิกับภรรยาไว้ ทำทีเชิญให้มาคุยปรับความเข้าใจกัน ดอนปัดไม่มีอะไรต้องปรับความเข้าใจกับเขา

“แต่ผมมี ในฐานะหัวหน้าแก๊งมังกรทะเล ผมยอมไม่ได้ที่จะมีใครสักคนในพวกเรา บังอาจทำสิ่งใดๆ ก็ตาม ที่เป็นการต่อต้านผม”

เก๋า ย้ง ต่อ และทีมการ์ดเข้ามาจะจับตัวทาเคชิกับมิสึโอะ ดอนในคราบทาเคชิทำทีบ่ายเบี่ยงไม่อยากมีเรื่อง แต่เมื่อทางนั้นยังพุ่งเข้ามา ดอนกับวดีจึงต้องวาดลวดลายอย่างรวดเร็ว ทีมการ์ด เก๋า ย้ง และต่อกระเด็นล้มไม่เป็นท่า ฤทธิ์ณรงค์ตกใจ

“อะไรวะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ว่าแกสองคนเป็นมวยด้วย หรือว่า...พวกแกจะไม่ใช่ทาเคชิกับมิสึโอะจริงๆ”

“คุณเดาถูกแล้วล่ะฤทธิ์ ฉันดีใจนะที่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเองว่าคุณมันชั่วร้ายขนาดไหน”

ฤทธิ์ณรงค์ตะลึงที่เห็นมิสึโอะถอดหน้ากากเป็นวดี และทาเคชิก็ถอดหน้ากากเป็นดอน เก๋า ย้งและต่อลุกขึ้นหยิบปืนกลมาสาดกระสุนใส่ ดอนกับวดีดึงกันวิ่งหนีหลบกระสุนออกไป แล้วรถดาบธงชัยก็ปราดเข้ามารับอย่างเฉียดฉิว ฤทธิ์ณรงค์เจ็บใจที่จับตัวทั้งสองไม่ได้

ooooooo

กลับมาถึงหน่วยงาน วิชาชมเปาะว่าดอนกับวดีทำงานได้ยอดเยี่ยม เราได้ภาพหลักฐานแก๊งมังกรทะเลทั้งหมด โดยเฉพาะหัวหน้าแก๊ง แต่ดอนคิดว่าฤทธิ์ณรงค์เล่นเกมไม่ต่างจากเราทุกคนงง วดีเฉลยว่า ฤทธิ์ณรงค์ใช้วิธีปลอมตัวเหมือนอย่างที่ตนกับดอนทำ โดยใช้ใครสักคนมาเป็นอาเหลียง วิชาอึ้ง ถ้าอย่างนั้นต้องหาทางพิสูจน์ ดอนมองไปที่วดี

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ มีคนทำหน้าที่นี้แล้ว...สาวสมัยนี้ ลองถ้าจะจับอะไรแล้วล่ะก็ ไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอกครับ”...วดียิ้มนิดๆอย่างมุ่งมั่น

ในห้องลับที่หว่องหลีถูกจับมัดอยู่ เขาโวยวายอย่างโกรธแค้นเมื่อฤทธิ์ณรงค์เดินเข้ามา

“แก อาหลง แกมันเลวเกินคน ไอ้ลูกอกตัญญู แกทำอย่างนี้กับพ่อของแกได้ยังไงวะ”

“บอกแล้วไงว่าแกไม่ใช่พ่อฉัน พ่อฉันตายไปแล้ว เพราะถ้าพ่อฉันยังมีชีวิตอยู่จริง เขาคงไม่ปล่อยให้ฉันกับแม่ต้องลำบาก โดยไม่เคยสนใจไยดี ไม่เคยติดต่อ ไม่เคยส่งเงินมาให้ เหมือนอย่างที่ผ่านมาหรอก”