ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 7
“ผมมันเห็นแก่เงิน ไอ้ไกรสรมันรู้ว่าผมกำลังจะถูกยึดบ้าน มันรู้ว่าผมไม่มีเงิน มันเอาเงินมาให้ ผมไม่มีทางเลือก พี่ไม่รู้หรอกว่าคนเราเวลามันไม่มีจะกินน่ะมันเป็นยังไง มันทำได้ทุกอย่างแหละ” แต่คณาก็ยอมรับว่าตนอิจฉาอิสร์ทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องปุ้ม สารภาพผิดแล้วคณาฝากแม่กับอิสร์ก่อนเอ่ยลา แม่แย่งโทรศัพท์ไปร้องไห้อ้อนวอนคณาอย่าทิ้งแม่ไป
“แม่...ผมขอโทษ เราคงไม่ได้เจอกันสักพักนะแม่ พักใหญ่ๆเลย แม่ดูแลตัวเองด้วยนะ”
คณาตัดสายทันที แม่ร้องไห้โฮ อิสร์อึ้งพูดอะไรไม่ออกลุกเดินไป ปอนด์จะตามแต่พนัสส่งสายตาทำนองว่าปล่อยเขาไปก่อน แล้วตัวเองก็หยิบโทรศัพท์ของปุ้มเดินไปเปิดฟังที่ห้อง
ooooooo
อิสร์ผิดหวังเสียใจมากที่คณาคนที่ตนรักเหมือนน้องและคอยช่วยเหลือตลอดมากลับเป็นคนทรยศตนและขายความลับของราชการ รู้สึกผิดที่ตัวเองระแวงและเข้าใจพนัสผิดมาตลอด
เมื่อกลับไปผ่านบ้านพนัสเห็นไฟยังเปิดอยู่ อิสร์เข้าไปหาเขาเจ็บปวดจนพูดไม่ออก พนัสจึงลุกมาปลอบ
“ไม่เป็นไรนะอิสร์ ช่างมัน อะไรที่แล้วก็ให้มันแล้วไป เอาใหม่...เอาใหม่...อดทนนะอิสร์ ไม่มีอะไรดีกว่าความอดทน ต้องทนให้ได้ เป็นลูกผู้ชาย เจ็บใจ เสียใจ ผิดหวัง ยังไงก็ต้องทน”
“หัวหน้าครับ...ผมขอโทษ ทุกอย่างที่ผมคิดว่าหัวหน้าเป็นคนทำ แต่ที่จริงมันคือคณาทั้งหมด”
อิสร์น้ำตาไหลจะก้มกราบขอโทษ พนัสรีบดึงไว้บอกว่าตนอภัยแล้ว เข้าใจแล้ว แต่ทีหลังพูดอะไรให้ฟังกันบ้าง บอกอิสร์ให้กลับบ้านเสียปอนด์รออยู่ แต่ตัวเองกลับไปทำเอกสารต่อ
ไกรสรเตรียมแผนการหาเสียงเลือกตั้ง วันนี้ไปเชิญกรรชิตเข้าร้านอาหารหรูขอชื่อเป็นกรรมการเพื่อ เป็นเกียรติในงานทอดผ้าป่าสามัคคีที่ทับสักเดือนหน้า
ไกรสรช็อก แค้น เมื่อกรรชิตบอกว่าทางธนาคารสรุปออกมาแล้วว่าเราไม่มีโปรเจกต์ที่จะสนับสนุนการสร้างเขื่อนทับสัก เมื่อทางบอร์ดฟันธงลงมาอย่างนี้
ตนก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วทำทีมีโทรศัพท์เข้าขอตัวลุกไป
ปอนด์ไปที่ทำการอุทยานเพื่อเตรียมการมาทับสักของท่านประธานและกรรมการบริหารของธนาคาร
เมื่อปอนด์จะกลับ พนัสจึงให้อิสร์ซึ่งเครียดเรื่องคณามากไปส่งปอนด์และพักผ่อนไปด้วย
เมื่อกลับถึงบ้าน ปอนด์หุงข้าวจะทำข้าวผัดสเปนให้กิน
ขณะนั้นเองโอมกับเจนมาที่บ้านบอกว่าตนสองคนคบและอยู่กันมามีความสุขดี แต่ตอนนี้อยากอัปเลเวลความสุขขึ้นไปอีกด้วยการแต่งงาน ปอนด์ดีใจด้วย อิสร์ อาร์มและปิ๊กเข้าไปกอดโอมด้วยความดีใจ
ooooooo
คณาหลบภัยจากพวกไกรสรด้วยการสมัครเป็นลูกเรือประมง ก่อนออกไปกับเรือเขาตัดสินใจส่งไลน์พิกัดต้นสักกับต้นพะยูงไปให้อิสร์ หวังว่าอย่างน้อยเขาอาจแก้ไขได้ทัน รักษาป่าของเราไว้ให้รอดปลอดภัย
อิสร์อ่านใจคณาออก เขาบอกปอนด์ว่าอยู่กินข้าวผัดสเปนกับปอนด์ไม่ได้แล้ว ต้องรีบกลับไปบอกหัวหน้าเดี๋ยวนี้ ระหว่างจัดของอิสร์เจอตะกรุดที่แม่ให้ที่หายไปนาน เขาดีใจมาก ตะกรุดมีสายเป็นเชือก ตัวตะกรุดเป็นโลหะแต่มีพลาสติกหุ้ม อิสร์แกะกล่องออกเห็นจดหมายฉบับน้อยพับอยู่ในนั้น อิสร์คลี่อ่าน เป็นลายมือเขียนไว้อย่างสวยงามว่า
