ตอนที่ 7
ครู่เดียวปอนด์ก็โทร.มาบอกให้อิสร์เดินทางเข้ากรุงเทพฯวันนี้เพื่อคุยกับผู้บริหารแบงก์ซึ่งนัดยากมาก ถ้าไม่มาวันนี้ก็อาจไม่ได้เจอกันเลย อิสร์บอกว่าคณากำลังแย่ขอให้ไปพบตอนนี้เหมือนกัน
“พี่อิสร์ ผู้บริหารของแบงก์เขาเห็นด้วยกับโครงการเครือข่ายปกป้องช่วยเหลือทับสักที่ปอนด์เสนอไป ยังไงพี่อิสร์ก็ต้องมาหาพวกเขาวันนี้ให้ได้ เรื่องนี้มันใหญ่พอสำหรับพี่อิสร์รึยัง” ปอนด์เริ่มเสียงแข็งจนอิสร์อึ้ง
ไกรสรซ้อมมือยิงมะม่วงจนต้นแตกกระจายไปเป็นพวง ถามว่าเมื่อไหร่อิสร์จะมา คณาเชื่อว่าอิสร์ต้องมาเพราะเขารักและแคร์ตนยิ่งกว่าเมียอีก ทัศน์ให้โทร.ไปเร่งถ้าไม่อยากให้หัวตัวเองกระจุยเหมือนมะม่วง
คณากลัวรีบโทร.หาอิสร์มือสั่น
พนัส ชาติและอิสร์ยืนปรึกษากัน พนัสเสนอให้อิสร์เข้ากรุงเทพฯ ตนกับชาติจะไปพบคณาเอง อิสร์ไม่เห็นด้วยเพราะเป็นห่วงคณา พนัสสั่งเฉียบขาดว่าไม่ได้ ตนไม่ยอมให้เขาไปลุยเดี่ยวถ้าจะไปก็ต้องมีทีมไปด้วยเพื่อความปลอดภัย
อิสร์ฮึดฮัดว่าพนัสไม่เป็นห่วงลูกน้อง พนัสบอกว่าเพราะเป็นห่วงลูกน้องรักลูกน้องซึ่งก็คือตัวเขาเหมือนที่เขารักคณานั่นแหละ บรรยากาศคุกรุ่น ตึงเครียด ก็พอดีปอนด์โทร.มาขอคำตอบจากอิสร์ พออิสร์บอกว่ายังไม่รู้จะไปได้หรือไม่ ปอนด์ก็ตัดบทว่าเขาไม่ต้องมาก็ได้ให้หัวหน้ากับ ดร.ชาติมาแทนก็ได้ สองคนนั้นเขาคงเห็นความสำคัญในเรื่องที่ตนเสนอและพยายามผลักดันมากกว่าเขาที่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าแล้ววางสายเลย
ทันทีที่ปอนด์วางสาย คณาก็โทร.เข้ามาเร่ง อิสร์ถามว่าให้หัวหน้ากับชาติไปแทนได้ไหมเพราะตนมีเรื่องจำเป็นเพื่อทับสักของเราต้องไปทำด่วน คณาบอกว่าตนไม่คุยกับหัวหน้าเสนอว่าเราค่อยเจอกันวันอื่นก็ได้
คณาถูกทัศน์บีบคั้นถามว่าป่านนี้แล้วยังไม่เห็นเงาหัวอิสร์และไม่เห็นเงาหัวคณาเหมือนกัน ขู่ว่าท่าจะไม่มี คณาขอร้องเป็นวันอื่นเพราะวันนี้อิสร์มาไม่ได้จริงๆ อ้อนวอน “นายให้โอกาสผมเถอะครับ”
“โอกาสไม่มี มีแต่กระสุน” ไกรสรจ่อปืนใส่คณาทันที คณาเห็นจวนตัวไม่สู้ก็ตายจึงต่อยลูกน้องไกรสรแล้วแย่งปืนยิงไกรสรทันที ดีที่ทัศน์กระชากไกรสร
พ้นทางปืนได้ทัน ไกรสรยกปืนจะยิงคณา ทัศน์ขอร้องว่าอย่ายิงมันเลย หว่านล้อมว่า
“ไอ้อิสร์ไม่มาวันนี้ วันอื่นมันก็ต้องมา วันนี้ดวงมันอาจจะยังไม่ถึงฆาต...แค่หนูสกปรกตัวเดียวไม่มีประโยชน์หรอกครับ นายมีอะไรที่ยิ่งใหญ่มากๆต้องทำอีกเยอะนะครับ อย่ามาเสียจังหวะเพราะอะไรที่ไม่คุ้มเลยครับ”
ไกรสรพยายามสงบสติอารมณ์ ขอโทษที่ตนสติหลุดไปนิด บอกทัศน์ว่า
“แกพูดถูกทัศน์...ยังมีอะไรที่ยิ่งใหญ่ที่ไกรสรต้องทำ...อีกมาก...”
คณาหนีกระเซอะกระเซิงไปหลบที่กระต๊อบเล็กๆสำหรับเก็บเครื่องมือเกษตร เขานอนลงอย่างอ่อนล้ามือกุมชายโครง เลือดยังท่วมหน้า เขายกมือกุมหน้าร้องไห้จนไหล่สะท้านที่ทั้งต้องเจ็บตัวและเจ็บใจ
“ไปไหนก็ไม่ได้แล้วกู...ตายซะดีกว่า” คณามองปืนในมือด้วยสายตาเลื่อนลอย...ปวดร้าว
เย็นแล้วปอนด์มายืนที่หน้าธนาคารชะเง้อชะแง้คอย พอเห็นรถของพนัสเข้ามาก็ดีใจและดีใจสุดๆเมื่อเห็นอิสร์ลงจากรถจะเข้าไปกอดแต่เปลี่ยนเป็นจับแขนแทน แต่อิสร์ดึงปอนด์เข้าไปกอดไม่ลังเลจนปอนด์เขิน
เมื่อเข้าห้องประชุม ปอนด์แนะนำคณะจากอุทยานทับสักที่ทุกคนดูไม่หรูแต่เท่มาก