ตอนที่ 7
อิสร์ตะแบงว่าเพราะเขารู้ตัวว่าผิด เป็นต้นเหตุทุกอย่างที่ทำให้ตนทุกข์ใจอยู่นี่ไง ทั้งเรื่องให้หาหลักฐานจนตนต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไปถ่ายคลิปไกรสรกับนายทุนต่างชาติมา แล้วพอเกิดเรื่องยังขโมยเมมโมรีการ์ดไปอีก คณาก็โกรธตนที่เอาปุ้มไปเดือดร้อนและบรรจงก็พลอยซวยไปกันหมด สมแล้วที่คณาไม่ให้อภัยตน
ปอนด์ติงว่าอาจเป็นคนอื่นเอาไปก็ได้เขามีอคติกับหัวหน้าเลยพาลเกลียด อิสร์แย้งว่าตนไม่ได้เกลียด รักเขาด้วยซ้ำถึงได้ผิดหวังขนาดนี้ เพราะคนเราไม่มีวันผิดหวังคนที่เราเกลียด เราผิดหวังคนที่เรารักต่างหาก
เมื่อปอนด์กลับไปทำงาน ได้ยินกรรชิตสั่งเลขาให้ปรินต์ข้อมูลผลวิจัยที่ไกรสรส่งมาเรื่องเขื่อนทับสักเพราะตนต้องเอาเข้าเสนอที่ประชุม ปอนด์ถามเลขาจึงรู้ว่ากรรชิตเร่งเสนอเพื่อให้เป็นหนึ่งในโปรเจกต์เด่นของปีหน้า
ปอนด์เดินอ้าวออกไปหามุมโทรศัพท์บอกอิสร์ให้ส่งรูปแม่เสือกับลูกในป่าและไฟล์การปิดประตูระบายน้ำที่ผิดปกติมาด่วน
การประชุมบอร์ดธนาคารเริ่มขึ้นแล้ว กรรชิตฉายสไลด์น้ำท่วม ผืนดินที่แห้งแล้งและชาวบ้านที่ต้องคอยรับการช่วยเหลือจากไกรสรนักการเมืองท้องถิ่นอยู่ตลอดเวลา เป็นเหตุผลที่จำเป็นต้องสร้างเขื่อนทับสักโดยเร็ว
ที่ประชุมปรบมือให้กับข้อมูลที่ครบถ้วนและเหตุผลในการสร้างเขื่อน
แต่ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูรัวขึ้น ปอนด์กระหืด กระหอบเข้ามาบอกว่าตนมีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับอุทยานแห่งชาติทับสักมาเรียนให้ทราบ กรรชิตด่าว่าบ้าไปแล้วหรือนี่ไม่ใช่หน้าที่ของเธอ เธอถูกสามีล้างสมองไปแล้ว ปอนด์บอกว่าตนทำหน้าที่ของพนักงานที่ไม่อยากให้ธนาคารของเราก้าวไปในเส้นทางที่ผิด กรรชิตด่าว่าจะบ้าหรือ นี่ไม่ใช่กิจของพนักงานธรรมดาๆกระจอกๆจะมาพ่นอะไรที่ไร้สาระแบบนี้ แต่กรรมการอีกสองคนอยากฟัง ทั้งยังปกป้องปอนด์ว่า
“คุณปภาพินธุ์ไม่ใช่พนักงานธรรมดาๆกระจอกๆนี่ครับ เธอทำงานสำคัญในแผนกต่างประเทศ มีลูกค้าชื่นชมมากมาย แล้วที่สำคัญในธนาคารของเรา ไม่มีใครธรรมดาๆ หรือกระจอกๆเลยครับ คุณกรรชิต”
กรรชิตไม่พอใจ จ้องหน้ากรรมการผู้นั้นแล้วหันมาจ้องปอนด์ ซึ่งปอนด์ก็จ้องตอบอย่างไม่หวั่นไหว
ooooooo
ปอนด์เปิดทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวให้ที่ประชุมดู บอกว่าเป็นทั้งของส่วนตัวและเพื่อนสามี ไม่ใช่งานวิจัยของใคร ยังไม่ได้ผ่านการวิเคราะห์จากนักวิชาการแต่ตนอยากให้ทุกท่านได้ชม
เมื่อปอนด์เปิดทิวทัศน์สวยงามบอกว่าเหมาะแก่การท่องเที่ยว กรรชิตก็โต้ว่าเราไม่ได้คุยเรื่องการท่องเที่ยว เราคุยเรื่องเขื่อน แต่ไม่ว่ากรรชิตจะโต้แย้งอย่างไรปอนด์ก็แก้ได้ทุกประเด็น จนสุดท้ายเธอพูดกับที่ประชุมแสดงความซื่อสัตย์จริงใจในฐานะพนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่งขององค์กรว่า