ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 7
ทันใดนั้นมีเสียงเสือคำราม แล้วแม่เสือก็กระโจนข้ามอิสร์ไปตะปบหัวไกรสรจนหนังหัวเปิดแล้วกินหน้าไกรสรทันที ลูกเสือสองตัววิ่งมาดู ส่วนอิสร์ช็อกกับภาพสยองนั้น
เมื่อจัดงานศพพนัสแล้ว ทั้งคนในสำนักงานและผู้สนิทคุ้นเคย โดยเฉพาะลูกแฝดสองคนมาโปรยอังคารที่ยอดเขาสูง แก้วเอ่ยขณะโปรยอังคารพ่อว่า
“พ่อครับ พ่อรักที่นี่มากที่สุด รักมากจนยอมเสียทุกอย่างในชีวิตตัวเองไป...” ขวัญกล่าวต่อว่า “แล้วสุดท้ายก็เสียแม้แต่ชีวิตตัวเอง เพื่อทำทุกอย่างที่จะรักษาทับสักไว้ให้ดีที่สุด”
“หัวหน้าครับ” อิสร์เอ่ย “ขอให้หัวหน้ามีความสุขเบิกบานสบายร่มเย็น ขอให้หัวหน้าได้อยู่ที่นี่ ในอุทยานแห่งชาติทับสัก อยู่ดูแลคุ้มครองป่าที่หัวหน้ารักตลอดไปนะครับ”
สุดท้ายดวงตาพยายามเข้มแข็ง เหมือนพูดกับพนัสว่า
“พนัส...เห็นไหมล่ะว่าฉันคิดถูกที่ไปจากคุณนานแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉันคงทนไม่ได้ ทนไม่ได้...”
ดวงตาร้องไห้โฮออกมาจนต้อมต้องดึงไปกอดปลอบ
อังคารของพนัสถูกโปรยปลิวไปตามป่าเขา หุบเหว และสายน้ำของทับสัก ทุกคนมองอังคารที่ล่องลอยไปเงียบๆ ต่างคิดไปตามความรู้สึกของตัวเอง
ooooooo
ต่อมา ทับสักเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ นักท่องเที่ยวเริ่มรู้จักและพากันมาทับสักเพราะเป็นข่าวโด่งดังเป็นที่สนใจ และเมื่อได้มาเห็นทับสักที่สวยงามอุดมสมบูรณ์ก็ยิ่งมาเที่ยวกันมากขึ้น...มากขึ้น
ชาติต้องอยู่ดูแลศูนย์เรียนรู้จนไม่อาจปลีกตัวไปไหนได้ เก๋ตัดสินใจจะมาอยู่ช่วย “ลุงชาติ” ดูแลศูนย์เรียนรู้
“ดีมาก” ชาติชมตาเป็นประกายยินดี
ครูจันทรากับป้านิดก็เพิ่งมาทับสักครั้งนี้ ต่างชื่นชมความพยายามรักษาป่าของทุกคนที่นี่ อิสร์บอกว่า
“วีรบุรุษของฉัน...หัวข้อเรียงความของครู เวลานี้ผมมีหัวหน้าพนัสเพิ่มมาอีกคนแล้วครับ”
“อยากให้อิสร์เข้าใจอีกนิดนะ” ครูจันทราเอ่ย “ถ้าเรายกความเป็นวีรบุรุษให้กับคนที่สละชีพแล้ว หรือเสียชีวิตไปแล้วเท่านั้นมันจะกลายเป็นการไปขีดวงว่าคนจะเป็นฮีโร่ได้นี่ต้องเป็นคนพิเศษ เป็นคนที่อุทิศชีวิตทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เหลือเกินเท่านั้น แต่ครูอยากให้เราคิดว่า การทำอะไรดีๆให้โลกไม่ใช่หน้าที่เฉพาะของพวกคนพิเศษ หรือคนที่ดีงามกว่าสูงส่งกว่าใครๆ เป็นหน้าที่ของคนธรรมดาทุกคนไม่ว่าเราจะเป็นใคร”
เช้านี้อิสร์ตื่นมาเล่าความฝันให้ปอนด์ฟังว่าเห็นหัวหน้า ตนพยายามตามจะพูดด้วยแต่ตามไม่ทัน
ฝนตกพร่ำๆปอนด์ชมว่ากลิ่นฝนหอมจัง อิสร์บอกว่ามันคือกลิ่นป่าที่เปียกฝนถ้าแห้งแล้งจะไม่มีกลิ่นนี้
“ถ้ามีลูก ชื่อป่าฝนก็ดีเหมือนกันนะคะ”
“จริงด้วย ป่าฝน เป็นชื่อผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็ได้ว่าไหม”
“ค่ะ...ถ้าเป็นผู้ชายชื่อเล่นก็ป่า...ถ้าเป็นผู้หญิงชื่อเล่นก็ฝน”
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข อิสร์ก้มหอมปอนด์อย่างอ่อนโยน ปอนด์หอมตอบอย่างแสนรัก
ooooooo
จบเรื่อง “ลมไพรผูกรัก”
