ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 6
“จะเรียกอะไรก็ไม่สำคัญหรอก แต่เอาเรื่องคุณก่อน คือ...ถ้าเห็นผมเป็นผู้ใหญ่ที่แก่พอจะตักเตือนอะไรคุณได้ ผมก็อยากเตือนคุณอย่างนึงว่าอิสร์เขารักปอนด์มาก คุณควรตัดใจซะ อย่าเสียเวลาเลย”
แม้เก๋จะแก่นเซี้ยวแต่ก็เดาใจชาติออก ถามว่า
“ลุงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าเมียพี่อิสร์ต้องมา...ลุงกะจะให้เก๋เจอเมียพี่อิสร์เต็มตาใช่ไหม...”
ชาติบอกว่าก็อยากให้มันชัดเจนไปเลย เก๋ดักคอว่าลุงคิดอะไรกับตนหรือเปล่า ชาติบอกว่าคิด คิดว่าจะทำไงดีให้เก๋เลิกชอบอิสร์ เก๋มองหน้าบอกว่าลุงนี่แผนสูง ตีแขนชาติเพียะพูดงอนๆเคืองๆ “เฒ่าหัวงูว่ะ”
พวกข้าราชการในจังหวัดที่เดินผ่านมาพากันเข้ามาทักทาย “ด็อกเตอร์ชาติ” แซวเก๋ว่าเก่งที่ดึงด็อกเตอร์ออกจากป่ามาสู่แสงสีได้ บ้างก็บอกว่าได้ฝากงานวิจัยเรื่องสมุนไพรที่ด็อกเตอร์อยากได้ไว้ที่ทับสักแล้ว
เก๋นั่งมองคนนั้นทีคนนี้ทีที่ทักชาติอย่างนอบน้อมและเรียกชาติว่าด็อกเตอร์ทุกคำ พอพวกเขาลาไปเก๋ ถามชาติว่าลุงเป็นหมอหรือเห็นพวกนั้นเรียกด็อกเตอร์กัน
“ด็อกเตอร์หมายถึงนักวิชาการที่จบปริญญาเอก ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์”
เก๋อายมากเมื่อนึกถึงที่ตนส่งบะหมี่สำเร็จรูปปลากระป๋อง ให้เงินด็อกเตอร์อีก 500 ชาติถามว่า “ถ้าเป็นลุง เก๋ให้ได้ไม่อายใช่ไหม” เก๋ร้องอย่างนึกได้ว่ารู้แล้ว นี่ด็อกเตอร์ปลอมเป็นลุงเพื่อตามหารักแท้ใช่ไหม ชาติจีบทันทีว่า “อือ...แล้วตามเจอแล้วด้วย...แต่ไม่รู้ใช่รักแท้หรือเปล่าน่ะสิ”
ชาติมองหน้าเก๋ด้วยแววตาสุขุมนุ่มลึก ส่วนเก๋อายเอามือปิดหน้าร้องว้ายๆๆบ้าๆประสาวัยรุ่นสุดซ่า
ooooooo
เพราะแม่จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว พนัสไปเยี่ยมอิสร์ เห็นอิสร์ดีขึ้นมากก็แซวว่าปอนด์น่ารักมากน่าจะหาเวลาอยู่กับอิสร์เยอะๆ ดีกว่าอยู่ไกลกันแยกกันอยู่คนละจังหวัด
พอพนัสออกไปพยาบาลพากันมองตามชมให้อิสร์กับปอนด์ว่าหัวหน้าพนัสน่ารักมากอัธยาศัยดี กว้างขวางและสนิทสนมกับทุกคน ยิ่งพวกนักการเมืองอย่างไกรสรยิ่งสนิทกันมาก แม่นักการเมืองก็ส่งอาหารพิเศษ หรูๆจากโรงแรมมาให้ทุกวัน ของแพงๆทั้งนั้นแต่แม่หัวหน้าเป็นเบาหวานและโรคหัวใจไม่กินของพวกนั้นเลยเอาไปแจกพวกด้อยโอกาสหมด
พยาบาลออกไปแล้วปอนด์จึงเล่าให้อิสร์ฟังว่าไกรสรเอาพระเลี่ยมทองพร้อมสร้อยมาเยี่ยมเขาด้วย สร้อยเส้นใหญ่หนักมาก บอกอิสร์ว่าสมัยนี้เขาไม่ให้เป็นเงินสดแต่ให้เป็นพระพร้อมสร้อยแทนเป็นการเลี่ยงบาลีว่าไม่ได้ให้เงินสดแต่ให้พระที่นับถือมากเลยต้องรับไว้ ปอนด์บ่นอย่างระอาว่า
“การคอร์รัปชันสมัยนี้ มันมีวิธีหลบเลี่ยงได้สารพัดจริงๆ”
อิสร์บอกว่าเพื่อนเล่าให้ฟังแล้วแต่ตนอยากรู้ว่าหัวหน้ารับไว้หรือเปล่า ปอนด์บอกว่าไม่เพราะหัวหน้าเป็นคนตงฉินมาก อิสร์ติงว่าชีวิตข้าราชการจนๆมันยากนะ ปอนด์ยอมรับว่ายากจริงๆ
“ปอนด์คงเข้าใจแล้วสินะ ว่าพี่กำลังสู้กับอะไร”
“เข้าใจค่ะ ปอนด์จะร่วมสู้ไปกับพี่ด้วยนะคะ” ปอนด์จับมืออิสร์เป็นสัญญาใจต่อกัน
