ลมไพรผูกรัก

“ไม่เป็นไรค่ะ มีอะไรที่ตาช่วยได้ก็จะช่วย พี่แบ่งเวลาข้ามจังหวัดมาดูแลแม่บ้างนะคะ ตอนนี้ตาไม่ค่อยมีเวลาไปหาแกแล้ว แกบ่นว่าพี่นัดแกไว้ว่าจะมากินข้าวเย็นกะแกวันนี้แล้วพี่ก็เบี้ยว ทำไมล่ะคะ ทำไมพี่จะรักษาคำพูดกับแม่ก็ยังทำไม่ได้”

อิสร์ถามตัวเองอย่างสงสัยว่า “ไม่ใช่หัวหน้าเหรอ...ที่มาค้นหาเมมโมรีการ์ด...แล้วใครวะ”

ขณะอิสร์ขับรถกลับ แต่ออกมาได้ไม่นานก็ถูกรถเก๋งคันหนึ่งขับแซงขึ้นไปอย่างเร็ว แล้วก็มีรถบรรทุกข้างหลังเปิดไฟสูงกะพริบเหมือนจะขอแซง อิสร์เปิดทางให้ก็ไม่ยอมแซง อิสร์เห็นท่าไม่ดีจะขับรถหนี ก็ถูกรถบรรทุกอีกคันขับสวนมาและอีกคันขับกินเลนเข้ามา

อิสร์ตกใจหักรถลงข้างทางอย่างเร็วรถพลิกหงายล้อหมุนติ้วในอากาศ แล้วรถบรรทุกทั้งสามคันก็พุ่งหายไปในความมืด

อิสร์หัวแตกเลือดไหลเข้าตา แต่เขาพยายามมองหากระเป๋าสะพายที่ใส่กระเป๋าสตางค์ไว้ พอเห็นก็ดีใจพยายามหยิบมา และถีบประตูรถจนเปิด ตะกายออกมาอย่างยากลำบาก หยิบโทรศัพท์ออกมาโทร.หาคณาบอกว่าตนรถคว่ำ ห่างจากจังหวัดกลับทับสักไม่ถึงยี่สิบกิโล คณารีบขึ้นรถเครื่องออกไปทันที

คืนนี้ปอนด์โทร.หาอิสร์นับครั้งไม่ถ้วนแต่อิสร์ไม่รับสาย ปิ๊กบอกว่าเดี๋ยวเขาเห็นมิสคอลก็โทร.กลับมาเองแหละ แซวว่า “ใครจะกล้าทำให้ภรรยาโกรธ”

จนเช้าปิ๊กจะออกไปเรียนเห็นปอนด์ในชุดทำงานยังถือโทรศัพท์เครียดอยู่ บอกปิ๊กว่าพี่อิสร์ยังไม่โทร.กลับมาเลย ปิ๊กให้ลองโทร.ดูอีกที

คราวนี้มีคนรับสายแต่เป็นเสียงผู้หญิง ปอนด์ปรี๊ดทันทีถามว่าเธอเป็นใคร ที่แท้เป็นปุ้มที่มาเยี่ยมอิสร์ที่โรงพยาบาลเป็นคนรับสาย ส่วนอิสร์ยังหลับอยู่เพราะฤทธิ์ยา ปุ้มทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอิสร์ ทั้งด่าทอต่อว่าปอนด์ว่าโทร.มาอ่อยผัวชาวบ้าน รู้ไว้เสียด้วยว่าเขามีเมียแล้ว พูดแล้วอุทานว่าอิสร์ตื่นแล้ว ขอตัวไปดูคนสำคัญของตนก่อนแล้ววางสายเลย

ปอนด์โกรธแทบคลั่งเชื่อว่าอิสร์มีเมียอยู่ในป่าอีกคน ด่าและแช่งให้ตายไปเลย

ขณะนั้นเองโอมกับอาร์มวิ่งเข้ามาบอกปอนด์ว่า ที่อุทยานทับสักโทร.มาบอกว่าอิสร์รถคว่ำอาการสาหัสพวกตนกำลังจะขับรถไปกันเดี๋ยวนี้ เร่งปอนด์ให้ไปเก็บของอีกสามนาทีจะวนรถมารับ

ปอนด์ช็อก ยืนบื้อทำอะไรไม่ถูก

ooooooo

พออิสร์รู้สึกตัวคณารีบบอกเขาว่าพี่ไม่เป็นอะไรมาก หัวแตกเย็บ 30 เข็ม แต่สมองไม่กระทบ กระเทือนอะไร มีแค่ไหปลาร้าร้าวต้องดามเอาไว้ บอกอิสร์ไม่ต้องเครียด พักฟื้นเดี๋ยวก็หาย

อิสร์ถามหาของในรถ คณาบอกว่าตนเก็บมาหมดแล้วและให้หัวหน้าที่มาเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลเดียวกันนี้เก็บไว้ให้ อิสร์ซีดไปทันทีจนคณาถามว่าเป็นอะไร เดี๋ยวเรียกพยาบาลให้

อิสร์หลับตาลงอย่างร้อนใจ สับสน เป็นห่วงของในกระเป๋าที่บัดนี้อยู่ในมือของหัวหน้าแล้ว

ที่กรมป่าไม้ชาติเดินคุยกับเจ้าหน้าที่รุ่นพี่ที่ฝากเยี่ยมอิสร์ด้วย ยังไงก็จะไปหาเขาที่ทับสักเสาร์หน้าฝากดูว่าอิสร์มีข่าวคืบหน้ายังไงให้โทร.บอกด้วย แล้วแยกกัน

ขณะนั้นเองพนัสเดินคุยกับรองอธิบดีผ่านมาแต่ไม่เห็นชาติ พนัสเชื่อว่าอิสร์ไม่ได้เกิดอุบัติเหตุแต่มีคนจงใจจะเอาชีวิตเขา ตนคิดว่าเราควรจะย้ายเขาออกจากพื้นที่ให้เร็วที่สุดก่อนที่เขาจะโดนเก็บ

ชาติได้ยินพอดี พึมพำไม่พอใจว่า “หัวหน้าจะย้ายอิสร์ออกจากพื้นที่...แบบนี้มันจงใจกำจัดกันชัดๆ”