ลมไพรผูกรัก

พอครูจันทราหาข้อมูลได้ครบก็โทร.ให้ปอนด์ช่วยนัดอิสร์ให้หน่อย วันพุธให้เขามาหาครูแต่เช้าเลยย้ำว่า “ต้องมาให้ได้นะ เรื่องสำคัญมาก” ปอนด์บอกว่า ไม่แน่ใจว่าตนจะติดต่ออิสร์ได้หรือเปล่า

“ได้สิ อิสร์เขาบอกว่าเขาจะมาตามความคืบหน้าจากปอนด์เอง ครูฝากด้วยนะ ครูต้องไปธุระแล้ว”

ปอนด์หงุดหงิดมาก บ่นว่า “โทร.ไปเดี๋ยวก็หาว่าเราง้ออีก ฮึ! แต่ถ้าไม่บอก...โอ๊ยยย...เบื่อ” ปอนด์คิดหนักแต่แล้วก็ตัดสินใจพิมพ์ข้อความ

“...วันพุธนี้ ครูจันทราบอกว่า...ให้พี่อิสร์ไปหาครูที่บ้านแต่เช้า สำคัญมาก มาให้ได้...”

พิมพ์และกดส่งไลน์แล้วพูดกับตัวเองว่า “ถือว่าบอกแล้วนะ ถ้ามาไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้แล้วล่ะ”

เช้าวันเดียวกันอิสร์ไปหาพนัสที่บ้านพักเพื่อจะบอกเรื่องด่วน เจอพนัสหอบของลงจากบ้านพลางพูดโทรศัพท์ อิสร์พยายามจะเรียกไว้แต่รถกระบะเก่าเสียงโครกครากแล่นมากดแตรกลบเสียงอิสร์

พนัสรีบไปที่รถกระบะมีชาวบ้านนั่งอยู่ท้ายรถ เกษตรกรบอกว่าทุกคนรอหัวหน้าอยู่ถ้าหัวหน้าไม่ไปมีปัญหาแน่

“ก็เตรียมตัวจะไปอยู่แล้วนี่ไง บอกแล้วว่าจะไปเคลียร์ให้ก็ต้องไปสิ ไม่ผิดคำพูดหรอกน่า” แล้วขึ้นรถไปเลย อิสร์วิ่งตามไปถูกรถกระบะตะบึงพ่นฝุ่นใส่ ก็ได้แต่มองสงสัยว่าเขาจะไปไหนกัน

เมื่อบอกหัวหน้าไม่ทัน อิสร์ตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯเลย มาถึงบ้านปอนด์เจอปิ๊กออกกำลังกายรอบดึกกลับมาหิวซ่ก ปิ๊กเจออิสร์ก็ดีใจที่จะได้กินข้าวอิ่มกับเขาสักทีเพราะพี่ปอนด์อารมณ์ไม่ดีกับข้าวก็ไม่ทำ

ให้กิน ตนต้องกินไข่ต้มมาสามวันแล้ว อ้อนอิสร์ว่าตอนนี้หิวมากเลย ชวนไปต้มบะหมี่กินกันก่อนดีกว่า

ooooooo

ดึกมากแล้วอิสร์ย่องไปเปิดประตูห้องนอน เห็นปอนด์นอนหลับอยู่ เขาทำทุกอย่างเบากริบกลัวทำให้ปอนด์ตื่น จนมาถึงเตียง ล้มตัวลงนอนเบาๆตามองปอนด์ ที่หลับสนิท ยิ่งดูยิ่งน่ารัก สวยใสไร้เดียงสา

ขณะอิสร์กำลังเคลิ้มจะหลับนั่นเอง ปอนด์ลืมตาตื่น พอเห็นอิสร์นอนอยู่ข้างๆก็ตกใจตัวแข็งทื่อ พึมพำ

“ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย...” ปอนด์พึมพำเหมือนละเมอว่า “ทำไมฉันต้องฝันถึงเธอตลอดด้วยนะพี่อิสร์ บ้าที่สุดเลย มาเข้าฝันฉันอยู่ได้ คนบ้า ฉันไม่อยากจะฝันถึงเธอทุกคืนหรอกนะ รู้ไว้ด้วย”

ปอนด์ชี้หน้าตัดพ้ออิสร์ในสภาพเหมือนคนละเมอ อิสร์เอะใจลืมตามองถาม “อะไรนะ ปอนด์ละเมอเหรอ” ทั้งสองจ้องหน้าห่างกันแค่คืบ...

ปอนด์ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น คุยกับอิสร์ที่ตื่นตัวเต็มที่ อิสร์ถามว่าปอนด์ฝันถึงตนทุกคืนเลยหรือ

ปอนด์ตอบจากก้นบึ้งหัวใจในจิตใต้สำนึกว่า

“ฝันถึงทุกคืน ฝันแล้วไม่อยากตื่น เพราะในฝันเราไม่ได้ทะเลาะกัน” แล้วกอดอิสร์ซุกหน้ากับอกเขารำพันอย่างมีความสุข “เวลาอยู่ในความฝันนี่มันมีความสุข จริงๆเลยเนาะ” อิสร์ถามว่าแล้วทำไมเราไม่ทำความจริงให้เหมือนในความฝันล่ะปอนด์ ปอนด์พูดทั้งที่หลับตาหน้าซุกอกอิสร์ว่า

“ตลกอ่ะ ทำไมเสียงพูดเหมือนก้องอยู่ในนี้นะ แล้วปอนด์ก็ได้ยินหัวใจพี่อิสร์เต้นด้วย...เหมือนความจริงมากเลย...กลิ่นก็เหมือนจริง...” ปอนด์สูดกลิ่นอกอุ่นของอิสร์อย่างชื่นอกชื่นใจ