ลมไพรผูกรัก

ปอนด์น้อยใจแทบร้องไห้ ปิ๊กหน้าซีดไม่รู้จะปลอบยังไง...ผ่านไปพักใหญ่ปอนด์กลับถึงบ้านก็ไลน์หาอิสร์อีกครั้งว่า “คงไปปลูกป่าด้วยไม่ได้เพราะต้องไปงานแต่งงานเพื่อน นึกว่าพี่อิสร์จะมาด้วยเสียอีก อุตส่าห์เตรียมชุดไว้ให้ แต่ก็ไม่เป็นไร ปอนด์ก็คงต้องไปคนเดียว”

อิสร์อ่านแล้วรีบตอบกลับทันทีว่า “ขอโทษด้วยนะปอนด์ พี่อิสร์ขอแก้ตัวอาทิตย์หน้านะครับ รักปอนด์นะ”

ปอนด์นั่งมองจอโทรศัพท์มือถืออย่างแค้นๆ พูดเสียงสั่นเครือต่อหน้าปิ๊กที่นั่งอยู่ด้วย

“รักเหรอ คำว่ารักนี่มันพูดง้ายง่ายเนาะ รักๆๆๆ แต่การกระทำมันไม่เห็นจะไปกับคำพูดเลย”

“พี่อิสร์เขาคงกลับมาไม่ได้จริงๆแหละ พี่ปอนด์ต้องเข้าใจสิ งานปลูกป่ามันก็สำคัญ แล้วคนที่ไปปลูกป่าส่วนใหญ่เขาก็จะมาทำกิจกรรมได้แค่วันหยุดนะ พี่อิสร์ก็ต้องอยู่”

“ไม่ได้โกรธที่เขาต้องอยู่ แต่เขาควรจะบอกฉันแต่แรก จริงมั้ย นี่มาบอกเอาคืนพฤหัสฯ แล้วที่บอกก็เพราะฉันเองที่เป็นฝ่ายไลน์ไปถามก่อน แบบนี้แกจะให้ฉันรู้สึกไงล่ะ”

ปิ๊กอึ้ง สงสารพี่สาวที่จะร้องไห้อยู่รอมร่อ...ด้านอิสร์รู้สึกแย่มาก โทร.หาพี่ชายจะให้ไปงานแต่งกับปอนด์แทนตัวเอง แต่เสาร์นี้โอมกับเจนมีธุระที่หัวหิน อิสร์ได้แต่เศร้าใจไม่รู้จะหาทางออกยังไงให้เมียไม่โกรธ...

วันศุกร์ที่อุทยานฯมีอบรมเยาวชนรักป่า แล้วรุ่งขึ้นก็เป็นหมู่คณะคนทำงานบริษัทที่มาจากกรุงเทพฯเพื่อปลูกป่า แต่ปรากฏว่ามีครูสาวคนหนึ่งที่มาเมื่อวานเกิดพึงพอใจอิสร์ วันนี้เลยขอมาปลูกป่าด้วย และในกลุ่มคนทำงานที่มาจากกรุงเทพฯก็มีเก๋ซึ่งรู้จักกับอิสร์ดี เรื่องยุ่งๆ จึงเกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เก๋กับครูสาวดักหน้าดักหลังอิสร์ขณะปลูกป่า

ปุ้มที่เคยปิ๊งอิสร์เห็นเข้าก็ทนไม่ไหวแทรกตัวเข้ามาเป็นก้างขวางคอแถมยังป่าวประกาศว่าอิสร์แต่งงานแล้ว หากใครอยากปลูกหรือปีนต้นงิ้วก็เชิญ

ปุ้มทิ้งระเบิดเสร็จก็เดินลอยหน้าจากไป ทิ้งให้สองสาวยืนอึ้ง ช็อกไปด้วยกัน