ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 3
ตกเย็นอิสร์เตรียมตัวกลับอุทยานฯ ปอนด์เอาขนมและอาหารแห้งใส่ถุงมาให้หน้าบ้าน อิสร์ยิ้มแฉ่งดีใจ
“ขอบใจนะปอนด์ พี่ขอโทษนะที่พี่ทำตัวแย่หลายอย่าง เวลาเราอยู่ด้วยกันยิ่งน้อยแทนที่จะอยู่ดีๆ พี่กลับทำให้ปอนด์โกรธ ไอ้กรรชิตมันทำแบบนั้นเพื่อให้เราระหองระแหงกัน แล้วพี่ก็ดันเป็นไปตามเกมของมันอีก”
“ปอนด์ก็ขี้โมโหไปหน่อย...แล้วปอนด์จะพยายามปรับตัวให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้นะคะ ไปถึงแล้วก็ไลน์มาบอกด้วยนะคะ”
“ไม่อยากไปเลย” อิสร์ทำท่าอาวรณ์และออดอ้อนจนปอนด์ใจอ่อนยวบ...กว่าจะล่ำลากันเสร็จก็ล่วงเลยเวลาไปมาก...
เช้าวันรุ่งขึ้นอิสร์ออกจากบ้านพักของตนไปบ้านคณาที่ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นต่อ เขาหิ้วขนมนมเนยมาเยี่ยมลูกน้องและซักถามว่าเข้าป่าไปทำอะไรถึงโดนยิงมาแบบนี้
“ผมก็เข้าไปคุยกับสายของเรานั่นแหละพี่ มันส่งข่าวมาว่าจะมีคนมาตัดไม้อีก”
“แล้วทำไมเข้าไปคนเดียว ไม่เอาคนอื่นไปด้วย ไม่รู้รึไงว่ามันอันตราย”
“ก็เขายุ่งๆกันทุกคน ลุงบรรจงก็โดนยิง พวกพรานที่บาดเจ็บทางเราก็ต้องพาไปโรงพัก พี่อิสร์กับหัวหน้าพนัสก็ต้องรีบไปงานแต่ง มันก็เหลือผมคนเดียวนี่แหละพี่”
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ แล้วเป็นไงโดนยิงเกือบตาย แล้วจำอะไรได้บ้างวันนั้น”
“จำอะไรล่ะ รู้ตัวอีกทีก็เจ็บพุง เจ็บขา กระโดก กระเดกมาถึงบ้านเอาผ้ากดแผลไว้ ดีว่าที่ขามันไม่โดนตรงๆ เฉียดไปนิดหนึ่ง”
“เห็นหน้าคนยิงมั้ย”
“มืดจะตายพี่ จะไปเห็นอะไร”
“เอ็งโดนยิงจากข้างหน้าไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เห็นหน้ามันบ้าง แล้วจำอะไรได้บ้างเนี่ย มันต้องจำอะไรได้บ้างสิ เอ็งโดนยิงที่ท้องนะเว้ย ไม่ใช่ที่หัว”
“โอ๊ย...พี่จะถามอะไรนักหนาเนี่ย จำไม่ได้ จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ รู้ตัวอีกทีก็ไปนอนโรงพยาบาลแล้ว” คณาโวยวายแล้วกุมท้องนอนตัวงอร้องโอดโอย อิสร์ตกใจและรู้สึกผิดที่คาดคั้นคนป่วยมากไป
“พี่ก็แค่อยากหาตัวคนที่ยิงเอ็งมาลงโทษ”
“ขอโทษครับพี่ ผมมีเรื่องเครียดๆหลายเรื่อง น้องก็ต้องใช้เงิน แม่ก็จะโดนยึดที่ไร่ แถมผมก็ยังมาเจ็บแบบนี้อีก”
“เออ งั้นพักผ่อนไปก่อน หายดีเมื่อไหร่เราค่อยคุยกัน พี่ไปก่อนล่ะ อ้อ ขนมนี่เมียพี่ให้มานะ อร่อยๆทั้งนั้น ว่างๆเอ็งก็กินซะจะได้มีแรง”
คณาพยักหน้า ยกมือไหว้อิสร์อย่างซึ้งใจ
ooooooo
อิสร์เข้าประชุมกับทีมงานเรื่องการอบรมเยาวชนรักป่าซึ่งจัดต่อเนื่องเป็นครั้งที่ 6 โดยมีนักเรียนมัธยมกลุ่มใหญ่เข้าร่วมโครงการพร้อมครูจำนวนหนึ่ง นอกจากนี้วันเสาร์ยังมีการปลูกป่ารักษ์โลก เป็นคนนอกที่มีความประสงค์บำเพ็ญประโยชน์เพื่อส่วนรวม
บรรจงยังไม่หายดีหลังจากโดนยิงแขนแต่ก็มาประชุมด้วย เจ้าหน้าที่ป่าไม้ทุกคนตื่นเต้นกับโครงการนี้เหมือนทุกครั้ง นำเสนอให้มีการปลูกป่าและทำกิจกรรมสนุกๆเพื่อไม่ให้นักเรียนเบื่อหน่าย
