ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 1
ปิ๊กระบายความรู้สึกเสียงสั่นแล้วตัดสาย ทิ้งให้ปอนด์ยืนอึ้งหลายอึดใจก่อนจะเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ต้องกินบะหมี่ถ้วยใส่น้ำร้อนแทนอาหารญี่ปุ่นสุดหรู
ooooooo
เช้าวันถัดมา ปอนด์ตื่นนอนยังไม่ทันล้างหน้าแปรงฟันก็คว้าโทรศัพท์โทร.หาปิ๊กที่คิดว่าน่าจะไปนอนกับเพื่อนสนิทชื่อต๊ะ แต่ปิ๊กไม่รับสายจนกระทั่งตัดไปเป็นเสียงให้ฝากข้อความ
ปอนด์พูดฝากข้อความอย่างฉุนๆ “ไอ้ปิ๊ก...ตกลงแกจะไม่รับสายฉันใช่มั้ย กลับบ้านได้แล้ว อย่าไปยุ่งกับพี่อิสร์ อย่าไปรบกวนคนอื่น มีปัญหาอะไรก็กลับมาพูดกัน ตอนนี้ฉันก็เลิกกับพี่เก้าไปแล้ว พอใจรึยังล่ะ กลับบ้านเดี๋ยวนี้ ห้ามไปหานายอิสร์เด็ดขาด ไม่งั้นฉันตัดพี่ตัดน้องกับแกแน่ๆ”
ปิ๊กไม่ได้สนใจข้อความของพี่สาว เพราะเวลานี้เขาไปถึงอุทยานทับสักแล้วพร้อมต๊ะ แต่ไม่เจออิสร์เพราะเขาไปกรุงเทพฯ หากจะรอต้องค้างที่โรงแรมในจังหวัด คาดว่าเขาไปแค่คืนเดียว
ข้อมูลจากชาติและคณาทำให้ปิ๊กวางเป้ลงด้วยความผิดหวัง สักครู่ก็ถามขึ้นมาว่าถ้าตนอยากเดินป่าจะมีเจ้าหน้าที่พาเดินหรือเปล่า คณาบอกว่าวันนี้เจ้าหน้าที่ต้องไปโรงพักพาผู้ต้องหาไปส่งตำรวจ แล้วต้องให้การเป็นพยานและทำเอกสารหลายอย่าง ไม่มีใครว่างพาเดินป่า แทนที่สองหนุ่มจะเชื่อฟังกลับดื้อเงียบ แอบเดินทางเข้าป่ากันอย่างสนุกสนานร่าเริง ถือดีว่ามีจีพีเอสคงไม่หลงทาง
ในที่สุดก็เกิดเรื่องจนได้ ปิ๊กกับต๊ะเจอเสือโคร่งตัวโตแต่โชคดีที่วิ่งหนีมันมาได้ แต่เพราะวิ่งเตลิดหลงทิศทางทำให้สองหนุ่มล้มลุกคลุกคลานกลิ้งลงเนินมานอนแอ้งแม้ง จะโทร.หาใครก็ไม่ได้เพราะโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ
ขณะที่สองหนุ่มกำลังงุนงงว่าจะทำอย่างไรต่อ พลันได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น จึงเดินตามเสียงไปจนพบ
ชายเกือบสิบคนกำลังใช้เลื่อยยนต์ตัดไม้ ปิ๊กแอบถ่ายรูปและถ่ายคลิปเอาไว้ก่อนจะถอยหนีออกมาพร้อมต๊ะ แต่สุดท้ายก็ไม่รอด โดนสมุนของทัศน์เอาปืนจ่อในระยะประชิด สองคนยืนตัวแข็งทื่อ หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว
ooooooo
ตกเย็นปอนด์ได้รับการติดต่อจากพนัสทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พนัสแนะนำตัวก่อนซักถามเธอว่ารู้จักปิยวัช เมตตาวงศ์ หรือเปล่า ตนได้ชื่อและเบอร์ของเธอจากนามบัตรที่อยู่ในเป้ของเขา
ปอนด์ได้ยินชื่อน้องชายก็ตกใจมาก ละล่ำละลักบอกว่าตนเป็นพี่สาว อยากรู้ว่าปิยวัชอยู่ที่ไหน
“คือผมเกรงว่าเขาอาจจะหลงอยู่ในป่าครับ”
“อะไรนะคะ หลงป่า?”
“ยังไม่ต้องกังวลไปมากหรอกครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมกับลูกน้องจะออกลาดตระเวนหาเบื้องต้น งั้นญาติรอฟังข่าวก่อนก็ได้นะครับ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ พรุ่งนี้เช้าเขาอาจจะเดินกลับมาเอง ถ้าไม่หลงเข้าป่าลึกมากเกินไปครับ”
