ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 1
“มี...พวกเรานี่แหละตัวแทนสัตว์ป่าทุกตัวบน
ผืนป่านี้ ไม่มีทางที่จะยอมให้ชีวิตของสัตว์ตัวใดหรือต้นไม้ต้นใดต้องถูกทำลาย ตราบใดที่พวกเรายังอยู่” อิสร์ประกาศกร้าว
ทีมงานผู้พิทักษ์ป่าทุกคนออกมายืนประจันหน้าพร้อมเพรียงกัน ชาวบ้านบางคนมองพวกเขาราวกับศัตรูตัวฉกาจ
ooooooo
ที่ธนาคารใหญ่โตในกรุงเทพฯ ปอนด์ตั้งใจมาบอกกรรชิตเรื่องที่ตัวเองจะแต่งงาน แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าผู้จัดการกำลังเตรียมตัวประชุม ไม่ให้เข้าพบ สงสัยอารมณ์ไม่ดี
ปอนด์รู้จักพนักงานคนนี้เพราะเธอเคยแวะเวียน
มาที่นี่บ่อยในฐานะแฟนกรรชิต จึงตอบกลับไปว่า
“ไม่ให้พบก็ตามใจค่ะ ตั้งใจจะมาบอกเรื่องสำคัญแท้ๆ แล้วอย่ามาบ่นว่าทำอะไรไม่บอกกันอีกนะ”
“เรื่องสำคัญ เรื่องอะไรคะ”
“ปอนด์จะแต่งงานค่ะ”
“อ้าว คุณปอนด์จะแต่งงาน แล้วทำไมคุณกรรชิตไม่รู้เรื่อง เอ๊ะยังไง”
“คือ...ปอนด์ไม่ได้แต่งกับพี่เก้าค่ะ ปอนด์จะแต่งกับคนอื่น ยังไงก็ฝากบอกพี่เก้าด้วยแล้วกันนะคะ ขอบคุณค่ะ”
ปอนด์เดินจากมาแล้ว แต่พนักงานคนนั้นยังยืนอึ้งกิมกี่ จับต้นชนปลายไม่ถูก
ออกจากธนาคารมาแล้วปอนด์มีนัดกับแม่ไป
ร้านเวดดิ้งเพื่อเลือกและลองชุดเจ้าสาวทั้งที่เธอไม่ได้
มีท่าทีกระตือรือร้นสักนิด พนักงานเอาใจลูกค้าว่า
สวยเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ใส่ชุดแบบไหนก็สวยแน่นอน
แต่ปอนด์ยังนิ่งเฉยจนแม่ต้องกระตุ้น
“ว่าไงลูก จัดงานเช้าอย่างเดียว ใส่ชุดไทยก็สวยดีนะ หรือลูกจะเปลี่ยนชุดลงมาปาร์ตี้อีกชุดก็ได้...นี่ลูกสาว
เพื่อนแม่นะ แต่งงานครึ่งวันเช้าแบบนี้แหละ แต่เปลี่ยนชุดตั้ง 8 ชุด สวยๆทุกชุดเลยนะปอนด์”
“จะเปลี่ยนหลายชุดทำไมให้เปลืองคะ เอาชุดเดียวก็พอค่ะ”
“แล้วชุดไหนดีลูก ชอบสีไหน”
“สีไหนก็ใส่ได้ทั้งนั้นค่ะแม่”
อำไพยิ้มแหยๆ ขณะที่พนักงานก็ทำหน้างงๆ
“แล้วอิสร์ล่ะลูก เลือกชุดให้เขาเลยมั้ย รู้ไซส์ของเขารึเปล่า”
“แหม...คุณแม่ จะแต่งงานกันอยู่แล้วก็ต้องรู้ทุกไซส์ของทุกอย่างของแฟนนั่นแหละค่ะ” พนักงานแซวว่าที่เจ้าสาวและยิ้มขำๆ แต่ปอนด์กลับทำให้เธอ
หุบยิ้มแทบไม่ทัน ตอบชัดถ้อยชัดคำว่า
“ไม่รู้ค่ะ”
พนักงานเหวอ อำไพแก้เก้อชวนลูกสาวเลือกชุดให้อิสร์ไว้ก่อน ชุดราชปะแตนหรือแบบสากลก็หล่อดี
“อยากจะใส่อะไรก็เรื่องของเขา จะใส่ชุดเจ้าหน้าที่ป่าไม้มาปอนด์ก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”
แป่ว!! คราวนี้ทั้งอำไพและพนักงานต่างอึ้ง งง ปอนด์พูดแล้วเลี่ยงไปยืนดูชุดแต่งงานและรูปถ่ายของคู่บ่าวสาวที่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุขด้วยสายตาว่างเปล่า
ooooooo
