ลมไพรผูกรัก

พ่อมาทาบทามสู่ขอปอนด์ให้อิสร์ แต่ในระหว่างการพูดคุยทุกคนรู้สึกได้ถึงความไม่ค่อยลงรอยกันของปอนด์กับอิสร์ ฟังดูทะแม่งๆจนไม่น่าเชื่อว่าสองคนรักกันมากถึงขนาดอยากแต่งงาน

 เจรจากันเสร็จปุ๊บ อิสร์มีเหตุต้องขอตัวกลับอุทยานฯเพราะมีงานด่วน แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรกับปอนด์

ที่อุทยานฯมีคนลักลอบฆ่าสัตว์และขนสัตว์เป็นๆ ออกมาโดยวางยาพวกมันจนอยู่ในสภาพใกล้ตาย พนัสกับลูกน้องตามจับคนร้ายไม่ได้ พวกมันทิ้งรถขนสัตว์แล้ววิ่งหนีเข้าป่า เจ้าหน้าที่ป่าไม้ทุกคนเดือดดาลโดยเฉพาะบรรจงที่พูดโพล่งว่าถ้ามีปืนในมือจะสอยพวกมันให้ร่วง

เท่านั้นเองบรรดาชาวบ้านที่มามุงดูเกิดความ

ไม่พอใจ คนหนึ่งตั้งคำถามว่าจะไปยิงเขาได้ยังไง บรรจงโมโหสวนกลับทันใด คราวนี้เลยมีปากเสียงกันใหญ่

“แล้วทีมันฆ่าเสือล่ะเว้ย เสือมันไปทำอะไรให้มันรึไง”

“ใครมันจะไปรู้ เขาอาจจะโดนเสือไล่ตะปบมาก็ได้”

“ไม่มีทาง เสือป่าไม่มีทางยุ่งกับคนก่อน ถ้าไม่จวนตัวจริงๆ มีแต่คนนี่ล่ะที่จ้องจะเอาชีวิตเสือ” ชาติตอบโต้อย่างฉุนๆ

“แล้วมันใช่เรื่องที่จะไปไล่ยิงคนรึไง เสือมันก็ตายไปแล้ว อ๋อ นี่จะจับคนไปรับรางวัลเอาหน้าออกทีวีล่ะสิ”

“พูดอะไรระวังปากหน่อยลุง ลุงนี่หน้าคุ้นๆนะ ครั้งที่แล้วไปประกันตัวหลานชายออกมาจากคุกข้อหาเก็บของป่านี่”

“เออ ถ้าใช่แล้วไงวะ ของในป่ามีตั้งเยอะตั้งแยะ เก็บนิดเก็บหน่อยจะเป็นอะไรไป”

“ก็คิดกันอย่างงี้ ป่ามันถึงได้ฉิบหาย เสือนี่ก็เหมือนกัน รู้มั้ยว่ามันอาจจะเป็นตัวสุดท้ายของป่านี่ก็ได้”

“ก็แล้วยังไงล่ะ นี่มันก็ตายไปแล้ว พวกมึงเห็นสัตว์ที่ตายไปแล้วดีกว่าชีวิตคนรึไงวะ”

“เจ้าหน้าที่ก็งี้แหละ ใช้อำนาจ คิดแต่จะจับชาวบ้าน ไม่แหกตาดูบ้างล่ะเว้ยว่ามันยากจน มันไม่มีอะไรกิน ถึงได้ต้องหาของป่ากัน”

บรรจง ชาติ และคณาทุ่มเถียงกับชาวบ้านทั้งกลุ่มที่ออกอาการหัวเสียไม่สบอารมณ์ อิสร์และเจ้าหน้าที่

ป่าไม้คนอื่นๆฟังอยู่ตลอด พยายามบอกชาวบ้านว่า

มันผิดกฎหมาย แต่ก็มีชาวบ้านคนหนึ่งหัวหมอสวนว่า

“แล้วที่เอ็งจะยิงคนมันก็ผิดกฎหมายมั้ยล่ะเว้ย เดี๋ยวพวกมึงก็โดนฟ้องข้อหาทำเกินกว่าเหตุอีกหรอก โดนไปทีนึงไม่เข็ดรึไงวะ”

“พูดแบบนี้มึงพวกเดียวกันใช่มั้ย มึงไปลากคอมันมาเลยนะ” คณาฟิวส์ขาดโกรธจนหน้ามืดปราดเข้าไปจะคว้าคอชาวบ้านคนนั้น อิสร์ต้องรั้งคณาออกมา ขณะที่พนัสเข้ามาเป็นคนกลางห้ามทั้งชาวบ้านและลูกน้อง

ของตนด้วยสีหน้าขึงขังท่าทางน่าเกรงขาม

“หยุดได้แล้ว ทั้งหมดเลย”

ลูกน้องทุกคนของพนัสหยุดทันที ถอยไปยืนล้อมรถไว้

“ช่วยหลีกให้พวกเราทำงานของเราด้วยครับ เราทุกคนก็มีหน้าที่ต้องทำกันทั้งนั้น ผมก็รักษากฎหมาย พวกคุณก็ต้องเคารพกฎหมาย ใครทำผิดผมก็มีหน้าที่ต้องจับกุมดำเนินคดี งานนี้ก็เหมือนกัน สัตว์ป่าเขาก็มีชีวิตมีครอบครัวเหมือนพวกคุณ ถ้าคนในครอบครัวของคุณตาย คุณจะไม่อยากหาตัวคนผิดมาดำเนินคดีหรือไง”

“เพ้อเจ้อ สัตว์ป่ามันจะไปมีครอบครัวอะไรได้ยังไง บ้าบอ”