ลมไพรผูกรัก
ตอนที่ 1
“อะไรกันปอนด์ นั่นเลิกกันไปตั้งหลายปีดีดักแล้ว ทำไมจู่ๆจะกลับมาแต่งงานกันได้ แล้วคุณกรรชิตไปไหนซะล่ะ ก็เห็นคบกันดีๆนี่ลูก”
หญิงสาวอยากจะกรี๊ดแต่ไม่กล้าทำต่อหน้า
ชายหนุ่มที่ยืนจับตา บอกแม่ว่าสรุปสั้นๆง่ายๆคือตนเลิกกับกรรชิตแล้ว และกำลังจะแต่งงานกับอิสร์ ช่วยหาฤกษ์แต่งงานเร็วที่สุดให้ตนด้วย พูดแค่นั้นก็วางสายเพราะไม่อยากให้แม่ซักไปมากกว่านี้ แล้วให้อิสร์บอกเวลาตกฟากมาจะได้ให้แม่หาฤกษ์เร็วๆ
“จำไม่ได้...แล้ววันเกิดไม่เอาเหรอ”
“จำได้” ตอบพรวดไปแล้วเธอชะงัก อิสร์ยิ้มปลื้มที่อีกฝ่ายจำวันเกิดเขาได้ ปอนด์รู้ตัวว่าเสียท่าเลยแขวะใส่ “จำได้สิ ฉันมันคนความจำแม่น ไม่เหมือนใครบางคนหรอก จำอะไรไม่เคยได้”
อิสร์ไม่ตอบโต้ มัวแต่ดีใจจะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักมาก...มันคือความจริงไม่ใช่ความฝัน
ooooooo
ตกเย็นเลิกงาน อิสร์อารมณ์ดีนั่งเล่นกีต้าร์ร้องเพลงหน้าบ้าน ปุ้มลูกสาวของบรรจงปั่นจักรยานมาจอด ชื่นชมน้ำเสียงเขาเพราะมาก ก่อนจะเอ่ยขอโทษว่าวันนี้ตนมาช้าไปหน่อย
ปุ้มนำอาหารใส่ปิ่นโตมาส่งและคะยั้นคะยอให้อิสร์กิน แต่ถ้าเหงาเธอจะนั่งกินเป็นเพื่อน อิสร์ไม่ได้เหงาแต่อึดอัดมากกว่าเพราะปุ้มทอดสะพานเล่นหูเล่นตา ขยับเสื้อผ้าเห็นเนินไหล่ขาวเนียน
ปุ้มหลงรักอิสร์เลยตื๊อหนัก แต่แล้วคณาโผล่พรวดมาขัดคอ หาทางทำให้อิสร์ได้กินข้าวคนเดียวอย่างสบายใจ ส่วนปุ้มหน้างอปั่นจักรยานออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
คณารักปุ้มมาก ขี่จักรยานตามมาตีคู่ บอกให้ใจเย็นไม่ต้องรีบ ถึงทางจะมืดแค่ไหนก็ไม่ต้องกลัวเพราะมีตนคอยดูแลตลอดทางจนถึงบ้านแน่นอน
“ฉันกลัวแกนี่แหละคณา ไอ้ตัวก้างขวางคอ”
“โห...เห็นเราเป็นก้าง น้อยใจจัง...ทำไมเหรอ กะจะกินพี่อิสร์หรือไง เราไม่ให้เธอกิน พี่อิสร์เขากิน
ไม่อร่อยหรอก”
“นี่เบาๆหน่อย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าหรอก”
“โอเคๆ เขาไม่พูดถึงพี่อิสร์ก็ได้ เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า คณารักปุ้มนะ คณาอยากเป็นแฟนกับปุ้ม”
“ถุย!”
“เฮ้ย! ถึงกับถุยเลย” พูดแล้วคณาร้องเพลงตัดพ้อ แต่ปุ้มยิ่งหงุดหงิดกับเสียงเพี้ยนของเขา
“โอ๊ย...นี่เสียงคนหรือควายออกลูกวะ พอเหอะคณา ถ้าในโลกนี้มีแกเป็นผู้ชายคนเดียวนะ ฉันขอเป็นดี้ว่ะ”
“งั้นฉันขอเป็นทอม”
เสียงมอเตอร์ไซค์ดังมา ปุ้มเห็นพ่อก็รีบฟ้องว่าคณาทะลึ่งใส่ตนอีกแล้ว บรรจงมองชายหนุ่มตาขวาง
“อะไรคณา แกมาเกาะแกะลูกสาวฉันเหรอ”
“เปล่านะลุง ฉันขี่รถมาเป็นเพื่อนปุ้ม เห็นถนนมันมืดๆ เดี๋ยวจะไม่ปลอดภัย”
“เออดี ขี่รถมาเป็นเพื่อนน่ะโอเค แต่อย่าคิดจะขี่รถมาเป็นผัวมันละกัน”
“ลุงจะหวงปุ้มไว้ให้ใครเหรอ มันก็ถึงวัยแล้วน่ะ”
“ถึงวัยแล้ว แต่ข้าก็อยากให้มันได้ผัวดีๆ ไม่ใช่...”
“ไม่ใช่อะไร”
“บ้านเอ็งไม่มีกระจกเหรอ งั้นก็ตักน้ำใส่กะโหลกแล้วชะโงกดูเงาหัวตัวเองซะบ้างก็ดีนะเว้ย”
“จริงพ่อ คนที่เหมาะกะปุ้มคือผู้ช่วยอิสระ รัชชพลกุล หรือพี่อิสร์สุดหล่อเท่านั้น”
“อีนี่ก็เพ้อ”
“ไม่เพ้อนะพ่อ พี่อิสร์ชอบหนู หนูมองตาก็รู้ พ่อคอยดูไปละกัน จะได้ลูกเขยเป็นผู้ช่วยหัวหน้าอุทยานแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”
“พอแล้วๆ เป็นผู้หญิงจะพูดจะจาก็ให้มันแต่
พอสมควร ไป...กลับบ้านเร็ว ขี่นำไปเลย”
