ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 13
“ที่หมอชลไม่ทิ้งคุณทั้งๆที่รู้ว่าคุณไม่ใช่ผู้กอง ที่เขาเป็นห่วงคุณจนยอมพาคุณหนีตายมาที่นี่ มันยังไม่พออีกเหรอที่จะทำให้คุณรู้ว่าเขารักคุณมากแค่ไหน”
“ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี”
“คุณพูดมามากแล้ว ถึงเวลาที่คุณควรจะต้องเลิกเห็นแก่ตัวแล้วเริ่มคิดถึงอนาคตของเขาบ้างแล้วล่ะ” พูดจบริสาเดินกลับไปปล่อยให้ยอดรักยืนครุ่นคิดอยู่เพียงลำพัง
ooooooo
ภายในห้องพักของโรงแรมหรู ผจญที่มือข้างขวามีผ้าพันแผลบาดเจ็บจากถูกยอดรักยิง เอารูปถ่ายของศัตรูตัวฉกาจโยนให้มือสังหาร สามคนที่เพิ่งมาใหม่ดู
“คืนนี้ไอ้คนคนนี้ คนที่ทำให้ฉันต้องใช้มือข้างที่ไม่ถนัด มันยังหายใจ ยังยิ้ม ยังหัวเราะอย่างมีความสุข เพราะอะไรรู้ไหม เพราะมันกำลังนอนกอดแฟนคนสวยของมันอยู่ไง” ผจญโยนรูปถ่ายของชลดาตามลงไป “พวกแกว่ามันน่าแค้นไหม มันกำลังหัวเราะ แต่ฉันแค่จะหายใจก็เจ็บแล้ว”
ผจญฝืนสังขารเอื้อมมือไปหยิบภาพยอดรักกับชลดาโยนใส่ที่เขี่ยบุหรี่ เอาเหล้าราดแล้วจุดไฟเผา
“มีวิธีเดียวที่ฉันจะหายแค้นก็คือ ฉันจะให้มันได้เห็นผู้หญิงที่มันรักค่อยๆไหม้ไปต่อหน้าต่อตาของมัน ฉันจะให้มันได้ยินเสียงร้องโหยหวนของคนรักที่กำลังจะตาย และเมื่อมันได้ยินทั้งหมดนี้แล้ว มันจะตายก็ได้นะ ฉันจะไม่ห้ามมันเลย เพราะตอนนั้นความแค้นของฉันก็จะมอดไหม้ไปกับพวกมันด้วย...ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม”
เหล่ามือสังหารกับสมุนหัวเราะแทนคำตอบ...
เนื่องจากบ้านยอดรักไม่สะดวกในการอยู่อาศัย ป้าจุ๊ก็เลยจัดห้องให้ชลดากับยอดรักนอนที่บ้านตัวเอง ยอดรักอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเข้ามาในห้องเห็นชลดานอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่โดยหันหลังให้ประตู เขาปิดไฟเดินมานั่งพื้นข้างเตียง มองคนรักที่นอนนิ่งเงียบก่อนจะพูดขึ้นทำลายความเงียบ
“ชล ผมรู้ว่าคุณยังไม่หลับ...เรื่องเงินขอเวลาผมหน่อยแล้วกัน ผมจะใช้ให้นะ...”
“เงินที่คุณใช้อยู่เป็นของผู้กองนักรบไม่ใช่ของคุณ...คุณไม่มีสิทธิ์จะแตะต้องมันอีกต่อไป”
ยอดรักเอื้อมมือไปแตะแขนชลดาขอร้องให้ฟังกันก่อน เธอเสียงเขียวใส่ว่าเธอเป็นคู่หมั้นของผู้กองไม่ใช่ของเขา ดังนั้นเขาไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องเธออีกต่อไป เขาค่อยๆดึงมือออกบอกว่าจะขายบ้านน่าจะพอคืนเงินให้เธอกับผู้กองและใช้หนี้ของเขาจนหมด เธอทักท้วงนั่นคือสมบัติชิ้นเดียวที่พ่อกับแม่ของเขาทิ้งไว้ให้ไม่ใช่หรือ
“ช่างมันเถอะ”
“คุณจะทำอะไรมันก็เรื่องของคุณ ไม่ต้องมาบอกฉัน” ชลดาน้อยใจน้ำตาไหลพราก
“ผมแค่อยากจะให้คุณรู้เท่านั้น” ยอดรักพูดจบก็เงียบไป รู้สึกแย่ไม่ต่างจากเธอ ครั้นหันมาเห็นเธอร้องไห้ตัวโยนทนต่อไปไม่ไหวจะเข้าไปปลอบ เธอยกมือห้ามไม่ให้มายุ่ง ไล่ตะเพิดไปให้พ้นอยากไปคบคนชั่วๆอย่างผจญก็อย่ามายุ่งกับเธออีก แล้วพยายามผลักเขาออกห่าง เขาสงสารเธอจับใจพยายามดึงตัวมากอด เธอทุบอกเขาไม่ยั้งโดนแผลผ่าตัดเต็มๆ แม้เจ็บแทบแย่แต่เขาไม่บ่นสักคำ
“ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม ฉันเกลียดคุณ”
เมื่อโดนทุบแผลหลายครั้งยอดรักอดครางออกมาด้วยความเจ็บปวดไม่ได้ ชลดาได้สติเห็นเลือดซึมจากบาดแผลก็ตกใจจะเปิดแผลดูแต่เขาจับมือไว้ บอกว่าแค่นี้ยังโดนน้อยไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับสิ่ง
ที่เขาทำแล้วดึงเธอมากอด เธอร้องไห้ซบอกเขา
“ฉันไม่อยากเจอคุณ ฉันไม่อยากรู้จักคุณ
ฉันไม่ควรที่จะรักคุณ”
ยอดรักประคองใบหน้าชลดาแล้วก้มลงจะจูบ แต่นึกถึงคำพูดของริสาที่เตือนให้เขาเลิกเห็นแก่ตัวแล้วเริ่มคิดถึงอนาคตของชลดา ก็เลยเปลี่ยนจากจะจูบมาเป็นบอกเธอว่าง่วงแล้วนอนพักผ่อนกัน
ดีกว่า จากนั้นล้มตัวลงนอนหันหลังให้ เธอล้มตัว
ลงนอนเช่นกันแต่ไม่มีใครข่มตาหลับได้ลง
ไม่นานนักมีเสียงชาวบ้านตะโกนเรียกป้าจุ๊ดังมาจากใต้ถุนบ้าน สักพักป้าจุ๊ทุบประตูปังๆเรียกยอดรักให้ตื่นบอกว่าไฟไหม้บ้านเขา ทั้งชลดาและยอดรักต่างตกใจลุกพรวดจากที่นอนจะวิ่งไปดู เขารีบยกมือห้ามเธอไว้ขอให้อยู่ที่นี่กับป้าจุ๊ แล้วฝากท่านดูแลเธอด้วย จากนั้นวิ่งปรู๊ดลงเรือนไป ชลดาจะตามแต่ป้าจุ๊ขวางไว้
“เดี๋ยว หมอชลก็ได้ยินแล้วว่าไอ้ยอดรักมันไม่อยากให้หมอชลตามไป”
ชลดาได้แต่ชะเง้อมองตามยอดรักด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
ชาวบ้านหนองอียอเห็นบ้านยอดรักถูกเพลิงเผาผลาญพากันหอบหิ้วน้ำจะมาช่วยดับไฟ ผจญที่แอบซุ่มอยู่ไม่ห่างจุดเกิดเหตุนักเห็นชาวบ้านยกโขยงกันมาตะโกนสั่งสมุน
“เฮ้ย อย่าให้ไอ้หรือว่าอีตัวไหนเข้าไปช่วยไอ้ยอดรักได้”
เหล่าสมุนทั้งใหม่และเก่าต่างชักปืนยิงใส่
จุดที่เห็นแสงจากไฟฉาย ชาวบ้านพากันตกใจถอยร่นไม่เป็นขบวน ผจญยิ้มพอใจ
“ถ้าฉันต้องการให้ใครตาย ต่อให้เทวดา
ก็อย่าหวังว่าจะมาช่วยได้”...
ทางด้านยอดรักวิ่งมาใกล้จะถึงตัวบ้านแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงปืนดังสนั่น เสียงชาวบ้านพยายามขอร้องไม่ให้ยิง พวกเราจะได้เข้าช่วย
ยอดรักได้ดังแข่งกับเสียงปืน
“ไม่ต้อง...กูเผาเอง ใครจะช่วย...ตาย” ผจญประกาศกร้าว ยอดรักจำเสียงไอ้เลวนี่ได้ก็ยิ่งแค้นที่บังอาจมาเผาบ้านพ่อบ้านแม่ของตัวเอง เร่งฝีเท้าขึ้นอีก ผจญกับพวกสมุนยังคงระดมยิงใส่พวกชาวบ้านจนโงหัวไม่ขึ้น ผจญกำชับสมุนยิงทุกคนที่รักไอ้ยอดรัก ฆ่าให้หมดอย่าให้เหลือ...
