ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 13
ชลดาถึงกับเข่าทรุดที่รู้ว่านักรบตาย ทันใดนั้นมีเสียงปืนดังขึ้น มือข้างที่ถือปืนของผจญเลือดอาบจากคมกระสุนปืนในมือกระเด็น เธอหันมองไปทางต้นเสียงเห็นยอดรักค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับลั่นกระสุนใส่ผจญไม่ยั้ง เข้าเต็มตัวทุกนัดจนหมดลูกโม่ สมุนเห็นท่าไม่ดีรีบดึงร่างผจญขึ้นรถ สมุนอีกคนขับรถจากไปอย่างรวดเร็ว
สมุนกระชากเสื้อเจ้านายออกเห็นเสื้อเกราะมีหัวกระสุนติดอยู่ 5 นัด ถอนใจโล่งอกที่กระสุนไม่ทะลุ
“มันยิงฉัน ไอ้บ้านนอกมันยิงฉัน กลับไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ฉันอยากให้มันตาย” ผจญแค้นมาก
“อย่าเพิ่งเลยนาย ป่านนี้ตำรวจคงกำลังแห่กันมาแล้ว รีบหนีก่อนเถอะ”
แม้กระสุนจะไม่ทะลุเสื้อเกราะแต่แรงอัดทำให้ผจญกระอักออกมาเป็นเลือด ก็ยิ่งแค้น “ไม่มีใครเคยทำฉันเลือดออกมาก่อน คอยดูนะก่อนที่ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่าทุกคนที่มันรักต่อหน้ามัน แกคอยดู”
ooooooo
ที่จุดเกิดเหตุ ยอดรักกอดร่างไร้วิญญาณของซิ่งร้องไห้ ห่างออกมาชลดากำลังช่วยปั๊มหัวใจเหิมที่ใกล้ตายเต็มที ยอดรักคร่ำครวญกับศพซิ่งอย่างน่าสงสาร เรียกให้ชลดากับเหิมมาดูพวกมันฆ่าซิ่งตายแล้ว
“ยอดรัก...มานี่หน่อย” ชลดาร้องเรียกยอดรักเบาๆ
“ไม่ชล ไม่ใช่ตอนนี้ ผมจะอยู่กับไอ้ซิ่ง ไอ้เหิมฉันเรียกแก...แกต้องมาดูนี่ พวกมันฆ่าไอ้ซิ่งแล้วอ่ะ”
“ยอดรักมานี่ เดี๋ยวนี้”
ชลดาตวาดเสียงลั่น ยอดรักหันไปเห็นเธอกำลังปั๊มหัวใจให้เหิมอยู่ก็ตกใจ วางร่างซิ่งลงแล้ววิ่งไปหาเหิมที่กำลังจะลาโลกไปอีกคน ถามชลดาว่าเขาเป็นอะไรไป เหิมเอามือที่กุมท้องออก เห็นเลือดทะลักออกมา ยอดรักตระหนักในทันทีว่าเขายอมถูกยิงเพื่อช่วยตนเอง เหิมยิ้มให้อย่างยากเย็น
“ใครจะเชื่อนะทั้งชีวิตฉันพยายามฆ่าแก แต่ฉันกำลังจะตายเพราะช่วยชีวิตแก”
“ไอ้บ้า แกไม่ตายหรอก เมียฉันเป็นหมอนะไอ้เหิม หมอจริงๆนะโว้ย เขาเก่งมาก เขาต้องช่วยแกได้”
“อโหสิให้ฉันด้วยนะไอ้ยอดรัก...นะ” พูดได้แค่นั้นเหิมก็สิ้นใจทั้งที่ตาไม่หลับ ยอดรักหันไปทางชลดา
“ชล บอกมันสิ บอกว่ามันจะไม่ตาย”
ชลดาส่ายหน้า ยอดรักมองร่างไร้วิญญาณของเหิมก็ร้องไห้ออกมา ค่อยๆปิดตาที่ลืมโพลงให้ แม้จะสงสารเขาจับใจที่ต้องเสียเพื่อนไปถึงสองคนในเวลาเดียวกัน แต่ตอนนี้ใจของชลดาเต็มไปด้วยความแค้นจากสิ่งที่ผจญบอก ไม่นานนัก ชลดาขับรถพายอดรักกลับบ้าน ลงจากรถเดินเข้าบ้านโดยไม่มีใครพูดอะไร
ยอดรักเสียใจกับการตายของเหิมและซิ่ง ขณะที่ชลดาช็อกกับข่าวการตายของนักรบและคิดว่า ยอดรักอาจจะรู้เรื่องนี้ จังหวะนั้นมีเสียงถีบฝาบ้านโครมๆดังมาจากห้องเล็กๆใต้ถุนบ้าน ยอดรักเดินไปดูเฮียกวงที่ถูกมัดมือมัดเท้าและปากอยู่ แก้ผ้ามัดปากออก
เฮียกวงต่อว่าเขาที่จับตนมาขังไม่ยอมให้กินข้าวกินปลา น้ำสักหยดก็ไม่มีให้ ยอดรักเดินไปหยิบปิ่นโตใส่อาหารของป้าจุ๊มาเปิดตรงหน้าเฮียกวงสลับกับมองชลดาที่จ้องเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“เป็นอะไร จ้องหน้าผมทำไม”
หญิงสาวไม่ตอบเดินหนีขึ้นบ้าน เฮียกวงขอร้องยอดรักแก้มัดตนสักมือหนึ่งก่อน ขอกินข้าวก่อน แล้วเขาจะทะเลาะกับแฟนอย่างไรก็เชิญตามสบาย มีเสียงประตูห้องนอนปิดปังจนเรือนสะเทือนยอดรักยิ่งโกรธ
“ชลเป็นบ้าอะไร” ยอดรักยัวะ เอาผ้ามัดปากเฮียกวงไว้อย่างเดิมแล้วเดินตามชลดาขึ้นบ้าน
ooooooo
เมื่อมาถึงห้องนอนยอดรักพบว่าประตูห้องล็อกจึงตบประตูเรียกให้ชลดาเปิดรับ เงียบไม่มี เสียงตอบ
เขาถีบประตูโครมเข้าไป ต่อว่าเธอทำไมต้องมาเหวี่ยงใส่เขาตอนนี้ ทำไมไม่เข้าใจหัวใจของเขาบ้าง เธอก็เห็นว่าเขาต้องเสียเพื่อนไปถึงสองคน นี่เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ
“กล้าดีอย่างไรถึงมาพูดกับชลอย่างนี้”
“ก็มันจริงนี่ ลองชลเสียคนที่ชลรักอย่างผม ชลถึงจะรู้สึกว่าหัวใจของผมมันเป็นอย่างไร” ยอดรักพูดจบต่อยฝาบ้านสามทีซ้อนระบายอารมณ์ ชลดาปรี่เข้ามาตบเขาหน้าหัน ยอดรักได้แต่ตะลึง
“คนเลวคนนั้นก็เอาชีวิตผู้ชายที่เขารักชลมากไปเหมือนกัน...คุณรู้เรื่องที่เขาฆ่าผู้กองใช่ไหม...พูดมา”
“ผมไม่รู้ ก็เขาบอกผมว่าผู้กองนักรบตายในหน้าที่”
“แล้วคุณก็เชื่อคำพูดคนเลวๆคนนั้น”
“ก็ตอนนั้นผมมัวแต่ดีใจที่เขาจะช่วยผมให้ผ่านการทดสอบของพ่อคุณแล้วก็ช่วยให้คุณ...
เชื่อว่าผมเป็นผู้กองนักรบตลอดไป”
ยอดรักสารภาพหมดไส้หมดพุง ชลดาฉุนขาดตบเขาอีกฉาดสีหน้าผิดหวังอย่างแรงที่เขายอมร่วมมือกับคนเลวฆ่าคนดีๆอย่างผู้กองนักรบเพียงเพื่อให้ได้ตัวเธอ ยอดรักยืนกรานว่าไม่ได้ฆ่าผู้กอง
“แต่สำหรับฉัน มือคุณก็เปื้อนเลือดของเขาเหมือนกัน”
“ก็ได้ ถ้าชลคิดจะแก้แค้นแทนคนที่คุณรักนักหนา ยิงผมเลย เอาชีวิตผมเลย” ยอดรักส่งปืนให้ ชลดายิงเปรี้ยงเฉียดเขาไปโดนรูปถ่ายทะลุฝาบ้าน แล้วโยนปืนลงพื้นมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
