ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 13
ตัวงอแล้วตบซ้ำหมดสติจากนั้นแบกขึ้นไหล่จะพาออกจากบ้าน หัวหน้าวงมาเห็นพอดีร้องโวยวายจะเข้าไปช่วยเธอ ถูกผจญอัดเข่าเต็มท้อง แล้วเตะเสยปลายคางสลบเหมือด ก่อนจะเดินนำสมุนที่แบกชบาไปยังรถตู้
ooooooo
ผ่านไปพักใหญ่ ยอดรัก เหิมและชลดามาถึงบ้านครูสมัย เห็นบ้านเงียบเชียบตะโกนเรียกคนในบ้านเสียงลั่นแต่ไม่มีใครขานรับ ครั้นเข้าไปในตัวบ้านเจอหัวหน้าวงนอนหมดสติอยู่ รีบเข้าไปช่วยกันปลุกให้ฟื้น
“โอ๊ย...พวกแกจะเอาชบาไปไหน”
หัวหน้าวงร้องโวยวาย ยอดรักกับเหิมรีบประคองเขามานั่งถามว่าใครเอาตัวชบาไป เขาไม่รู้จัก รู้แค่ว่ามันนั่งรถตู้คันใหญ่มาแล้วจับตัวเธอไป เหิมซักจับครูสมัยไปด้วยหรือเปล่า
“ไม่รู้ ครูสมัยไม่ได้อยู่บ้าน ครูไปหาหลวงปู่ที่วัด”
“ไอ้ยอดรัก มันคงไปตามล่าตัวครูที่วัด”
“ไอ้เหิม พวกมันมาเหยียบเราถึงถิ่นยังพอทำใจ แต่ถ้ามันรบกวนพระเมื่อไหร่ มันต้องตาย...ไปไอ้เหิม”
ยอดรักวิ่งนำเหิมกลับไปที่รถกระบะซึ่งชลดานั่งรออยู่...
ระหว่างที่ทั้งคนร้ายและคนดีมุ่งหน้ามาที่วัดหนองอียอ ครูสมัยกำลังฟูมฟายให้หลวงปู่
ฟังว่ายอดรักซึ่งเป็นลูกของนักร้องเนรคุณสองผัวเมียยังตามมาจองล้างจองผลาญตนอีก หลวงปู่สงสัยยอดรักไปทำอะไรให้เขาหรือ ครูสมัยโทษว่าเป็นเพราะมัน ส้มจี๊ดถึงหนีออกจากบ้านจนถูกเหิมจับตัวไป
“แต่อาตมาก็ได้ยินมาว่าพวกที่ถูกจับไปกลับมาบ้านมาเรือนกันแล้วนี่ คนบ้านเราก็มีเจ้ายอดรัก เจ้าซิ่งแล้วก็ลูกสาวโยมมิใช่รึที่ยังไม่กลับมา”
ครูสมัยยกจอกน้ำชาที่เพิ่งรินร้อนๆประเคนหลวงปู่ แต่ท่านนั่งนิ่งไม่รับ เขาชักร้อนมือขอให้
ท่านช่วยรับประเคนหน่อย มือจะสุกแล้ว หลวงปู่
ยังเฉย เขาทนไม่ไหววางจอกน้ำชาไว้อย่างเดิม
“โธ่หลวงปู่จะแกล้งกระผมทั้งที่กระผมมีความทุกข์แน่นหัวใจทำไมขอรับ”
“ก็แล้วทำไมโยมยังเก็บความแค้นของคนรุ่นพ่อแม่เจ้ายอดรักให้มันเผาผลาญหัวใจโยมอยู่ล่ะ ทำไมไม่วางมันลงเหมือนน้ำชาร้อนจอกนี้ด้วยการให้อภัยล่ะ หัวใจของโยมมันจะได้ไม่ร้อนรนด้วยความแค้นอีกต่อไป”
“พูดน่ะมันง่ายขอรับหลวงปู่ แต่ทำน่ะมันยาก”
“การให้อภัยคือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของผู้มีปัญญานะโยมสมัย ในเมื่อใครๆเขาเรียกโยมว่าครู นั่นหมายความว่าทุกคนเขารู้ว่าโยมเป็นผู้มีปัญญา ใช้ปัญญาดับความทุกข์เถอะนะ”
คำสั่งสอนของหลวงปู่ไม่ได้เข้าหูครูสมัยแม้แต่น้อย เขายกมือไหว้ท่านแล้วลุกออกมาสีหน้าไม่ค่อยจะพอใจนัก หลวงปู่มองตามอย่างเป็นกังวล
ครู่ต่อมา ครูสมัยเดินอารมณ์บูดมาถึงหน้าวัด ไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้นเพราะกำลังโกรธที่หลวงปู่พยายามกล่อมให้เขาให้อภัยยอดรัก ซิ่งนั่งอยู่บนรถตู้กับชบาที่ถูกมัดมือมัดเท้ามัดปากต่างเห็นครูสมัย ซิ่งทำเป็นมองไม่เห็น แต่ชบาทั้งดิ้นทั้งพยายามส่งเสียงบอกผจญซึ่งมัวแต่ก้มดูรูปครูสมัยไม่ได้สนใจมองไปที่หน้าวัด
“คุณซิ่งคุณเห็นพ่อส้มจี๊ดหรือยัง”
ซิ่งต้องการช่วยครูสมัยจึงโกหกว่ายังไม่เห็น ชบาดิ้นหนักกว่าเดิมทำให้ผจญสงสัยว่ามีอะไรจะบอกหรือ แล้วแกะผ้ามัดปากออก เธอต่อรองถ้าเขาได้ตัวครูสมัยจะปล่อยเธอไปใช่ไหม ผจญพยักหน้ารับคำ ซิ่งพยายามขอร้องเธอไม่ให้พูดอะไร แต่เธอไม่ฟัง ฟ้องผจญว่าไอ้แก่ที่เพิ่งเดินผ่านรถของเขาเมื่อครู่คือครูสมัย
ผจญมองซิ่งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนสั่งสมุนไปเอาตัวมันมา สมุนสองคนพุ่งพรวดจากรถไปหา ครูสมัย ซิ่งตัดสินใจชกหน้าผจญแล้วพรวดพราดลงจากรถตะโกนเตือนครูสมัยให้หนี ผจญแค้นมากชักปืนยิงกลางหลังซิ่งสองนัดทรุดฮวบ หนึ่งในสมุนต่อยท้องครูสมัยจนจุกตัวงอแล้วพยายามลากกลับไปที่รถตู้
ooooooo
เหิมขับรถกระบะพายอดรักกับชลดาเข้ามาถึงลานหน้าวัดเห็นเหตุการณ์ที่ครูสมัยถูกทำร้าย ยอดรักสั่งให้เหิมจอดรถ ทั้งสามคนลงจากรถ ยอดรักคว้าปืนจะยิงสมุนแต่กลัวพลาดถูกครูก็เลยไม่กล้ายิง
“ก็ล่อมันด้วยหมัดด้วยตีนสิวะเพื่อน”
ยอดรักเห็นดีด้วยกับสหายคนใหม่ รีบวิ่งไปหาครูสมัย สมุนจะยิงทั้งคู่แต่ครูดิ้นไม่อยู่นิ่งทำให้ยิงไม่ถนัด ยอดรักกับเหิมแท็กทีมกันเล่นงานสมุนสองคนลงไปกองกับพื้น
ผจญเห็นยอดรักมาขัดขวางก็ยิ่งแค้น ชักปืนจะยิง ชลดาเห็นคนรักตกอยู่ในอันตรายตะโกนเตือนให้ระวัง ผจญลั่นไกเปรี้ยง เหิมเห็นพอดีรวบตัวยอดรักล้มไปด้วยกัน สมุนสบช่องลากตัวครูสมัยไปขึ้นรถจนได้
ผจญระดมยิงใส่ยอดรักกับเหิมไม่ยั้งจนกระสุนหมด เห็นทั้งคู่นอนนิ่งก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดไอ้บ้านนอกนั่นก็แพ้ตน สมุนจับครูสมัยใส่รถตู้เรียบร้อย วิ่งกลับมาบอกผจญให้ไปกันได้แล้วเดี๋ยวตำรวจมา
“แกเห็นไหม ฉันฆ่าไอ้บ้านนอกนั่นตายแล้วเห็นไหม”
“เห็นครับ ไปเถอะบอส” สมุนพยายามดึงตัวผจญขึ้นรถ ชลดาแค้นจัดชี้ด่าผจญว่าเลวมาก
“เลวยังไง ก็ผมสัญญาว่าผมจะช่วยให้มันเป็นผู้กองนักรบ ผมก็ทำแล้วไง สำหรับคุณ ชลดาดูมือข้างนี้ของผมให้เต็มตานะ เพราะผมฆ่าผู้ชายที่คุณรักทั้งสองคนด้วยมือข้างนี้ ทั้งไอ้นักรบ แล้วไอ้ยอดรักแฟนใหม่คุณหมอก็กำลังจะตายตามไอ้นักรบลงนรกไปด้วยกัน ดีไม่ดีผู้ชายสองคนนั้นคงกำลังคุยถึงคุณอยู่ในนรกก็ได้นะ”
