ยอดรักนักรบ

กำลังตรงไปที่ห้องพักฟื้นของนาวิน ผจญโทร.ไปย้ำว่างานนี้ห้ามพลาดเด็ดขาดโดยเปิดสปีก-

เกอร์โฟนให้ชลดากับยอดรักได้ยินด้วย

“ผมเคยทำให้บอสผิดหวังหรือครับ”

ผจญบีบคอชลดาจนหายใจติดขัด ยอดรักแทบคลั่งสั่งให้มันปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ ผจญไม่สนใจ กำชับมือสังหารจัดการเป้าหมายเสร็จให้ส่งคลิปพวกมันมาให้ดูด้วย

“ฉันว่าภรรยาฉันคงอยากเห็นวาระสุดท้ายของพ่อตาแม่ยายฉันพอๆกับฉันนะ...ระหว่างรอ

ชมภาพ ชลจ๋า ผมมีของชำร่วยวันแต่งงานที่จะมอบให้กับยอดรักด้วยนะ” สิ้นเสียงผจญ พนักงานสื่อสารสาวเดินถือไม้เบสบอลเข้ามาให้ ผจญหยิบมันขึ้นมากวัดแกว่ง

“ขอบใจนะ เออ เธอไปก่อนเถอะ สิ่งที่จะเกิดในห้องนี้น่าจะไม่เหมาะกับผู้หญิงดีๆอย่างเธอ”

พนักงานสาวรับคำเดินออกไป ผจญตะโกนไล่หลังช่วยปิดประตูให้ด้วย ชลดาตกใจสุดขีดขอร้องผจญอย่าทำอะไรยอดรัก ฝ่ายพนักงานสาวเดินผ่านมุมที่สมุทรและเฮียกวงซ่อนตัวอยู่ โดยสมุทรกำลัง

ส่งข้อความไปเตือนนาวินเรื่องจะถูกลอบสังหาร

“เฮ้ยหมวด อั๊วเคยดูหนังฝรั่ง ไอ้พวกผู้ร้ายในหนังมันชอบใช้ไม้อย่างที่นังผู้หญิงคนนั้นเอาเข้าไปในห้อง ตีกบาลคนน่ะหมวด อายอดรักอีซวยแหงๆ”

“ฉันรู้และยอดรักก็รู้เหมือนกัน แต่เขายอมเสี่ยงเพื่อให้เราช่วยคน อย่าทำให้แผนเขาเสีย...ไป เราต้องการผู้หญิงคนนั้น” พูดจบสมุทรย่องตามสาวสื่อสารไปโดยไม่ฟังคำทักท้วงของเฮียกวง

“เฮ้ย ลื้อบ้าหรือเปล่า มันใช่เวลาหาสาวไหม” เฮียกวงมองตามงงๆ ก่อนจะรีบตามสมุทรไปอีกทอดหนึ่ง...

มือสังหารเดินมาถึงหน้าห้องพักฟื้นของนาวิน มองซ้ายมองขวาเห็นปลอดคน หยิบถุงมือมาสวม ก่อนเปิดประตูห้องเข้าไป ภายในห้องปิดไฟมืด มันจึงแง้มประตูไว้ให้แสงไฟภายนอกลอดเข้ามาเพื่อให้เห็นเป้าหมาย ภคินีนอนห่มผ้ามิดชิดอยู่ที่เตียงญาติ ส่วนบนเตียงเห็นร่างของนาวินนอนหลับอยู่ เขางับประตูไว้อย่างเดิม หยิบเข็มใส่ยาพิษจากซองหนังออกมาเตรียมพร้อม แล้วย่างสามขุมไปที่เตียงคนป่วย...

ระหว่างที่นาวินกับภคินีตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน ผจญใช้ไม้เบสบอลฟาดลำตัวยอดรักจนตัวงอ ชลดาทั้งอ้อนวอนทั้งขอร้องให้มันหยุดทำร้ายเขา

“ได้ หยุดก็ได้ แต่ก่อนหยุด ไอ้ยอดรัก แกดูนี่” ผจญชูมือข้างที่โดนยอดรักยิงให้ดู “แกจำได้ไหม แกเป็นคนทำให้มันเป็นอย่างนี้”

“แกน่าจะดีใจนะเพราะตอนนั้นฉันเล็งหัวแกแต่มันดันพลาดไปโดนมืออ่ะ”

ผจญฉุนขาดใช้ด้ามไม้เบสบอลกระทุ้งท้องยอดรักแทบกระอัก ชลดาได้แต่มองคนรักด้วยความสงสาร

“งั้นแกคงไม่ว่านะถ้าฉันจะขอทวงคืนความยุติธรรม” ผจญเดินไปยืนตรงหน้ายอดรักที่ก้มลง มองพื้นเพราะเจ็บจุกเงยหน้าแทบไม่ได้ มันยกไม้เบสบอลพาดบ่า ชลดากลัวจับขั้วหัวใจ

“นั่นแกจะทำอะไร”

“ที่รัก ผมสงสัยมานานแล้วว่าถ้าเราฟาดไม้นี่ลงไปบนหัวคน ผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร” ผจญเงื้อไม้เบสบอลขึ้นเหนือหัว มองไปที่หัวศัตรูตรงหน้า ชลดาแทบบ้าร้องขึ้นสุดเสียง

“อย่า” ชลดากัดแขนสมุนที่มัวแต่จ้องผจญกับไม้เบสบอลจมเขี้ยว มันร้องลั่นปล่อยเธอเป็นอิสระ เธอวิ่งไปกอดยอดรักเอาตัวเองบังเขาไว้ ยอมตายไปพร้อมกับเขา

ooooooo