ยอดรักนักรบ

ใกล้กับอพาร์ตเมนต์เป้าหมาย ขณะที่ฉลาม ชะลอและจ้อกำลังหลับสบายอยู่ในรถตู้ เสียงนาฬิกาปลุกจากในมือถือของจ้อดังขึ้นปลุกทุกคนให้สะดุ้งตื่น ฉลามลืมตาขึ้นมาเห็นยอดรักนั่งเหม่ออยู่

“ผู้กองพักเถอะถึงเวรผมแล้ว”

ยอดรักส่ายหน้ายังไม่ง่วง ป่านนี้แล้วทำไมเสยังไม่มา ยิ่งรีบๆมีนัดสำคัญรออยู่...

อีกมุมหนึ่งห่างออกมา สมุทร หมึกและเวชเฝ้าจับตาดูรถตู้ของหน่วยพิเศษ เวชสงสัยพวกเพื่อนเรารออะไรอยู่ สมุทรเองก็ไม่รู้เหมือนกัน หมึกมองไปอีกทางหนึ่งเห็นรถเก๋งติดฟิล์มดำแล่นมาจอดหน้าอพาร์ตเมนต์ สะกิดให้สมุทรดูรถท่าทางแปลกๆคันนั้น

ภายในรถเก๋ง สมุนของผจญบอกให้เสไปรอที่ห้อง 304 ชั้น 3 แล้วเจ้าหน้าที่ของกองทัพเรือจะมารับตัว เสมองเข้าไปในตัวตึกสีหน้าหวาดหวั่นถามสมุนว่าไม่ได้หลอกให้เขามาตายที่นี่ใช่ไหม

“ถ้านายผมอยากให้เฮียตาย เฮียคงตายไปนานแล้วล่ะ นี่ถ้าผมเป็นเฮียนะ ผมจะไม่มาเสียเวลานั่งถามเรื่องไร้สาระแบบนี้แต่จะรีบวิ่งขึ้นห้องไปให้เร็วที่สุดก่อนคนของเฮียกวงมาเจอเข้า”

เสมองไปในตึกอีกครั้ง ก่อนลงจากรถวิ่งปรู๊ดเข้าไป ยอดรักที่เฝ้าอย่างใจจดจ่อเห็นเป้าหมายเข้าตึกไปแล้วสั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อม...

ที่หน่วยปฏิบัติการพิเศษ นาวินรอดูเหตุการณ์ตั้งแต่เมื่อคืนไม่ได้หลับได้นอน ความเครียดบวกกับพักผ่อนน้อยทำให้ความดันโลหิตสูงถามหา เขาปวดหัวจนต้องเอามือนวดขมับแต่เก็บอาการไว้ไม่ยอมบอกใคร ผจญยกกาแฟมาให้ นาวินยังไม่ทันยกจิบ เจ้าหน้าที่เข้ามารายงานว่าเสปรากฏตัวแล้ว นาวินพยักหน้ารับรู้ รีบกลับไปที่ห้องยุทธการ ผจญที่เดินตามยิ้มพอใจที่แผนล้างบางหน่วยพิเศษกำลังเริ่มต้นแล้ว...

ผจญตามเข้ามาในห้องยุทธการเห็นนาวินกำลังจ้องจอทีวีที่มีภาพเสเปิดประตูห้องเป้าหมายเข้ามาสีหน้ากระวนกระวายใจเหมือนรออะไรอยู่ นาวินตื่นเต้นชี้ให้ผจญดูว่าเสเพิ่งมาถึงที่พักแล้วตรงเข้าห้องเลย ผจญถามเจ้าหน้าที่สื่อสารว่าทีมฉลามเริ่มเคลื่อนไหวหรือยัง

“เข้าชาร์จแล้วครับ”

นาวินเริ่มผิดสังเกตเดินไปดูเสที่หน้าจอทีวีใกล้ๆ ท่าทางเขาเหมือนจะรอใครบางคนอยู่ ผจญใจคอไม่ดีถามนาวินว่าสงสัยอะไรหรือ ท่านว่ามันดูแปลกๆเหมือนเสจะรอใครสักคนที่กำลังจะเดินเข้าประตูมาเพราะมองไปที่ประตูบ่อยมาก ผจญรู้ดีว่านี่เป็นจุดอ่อนของแผนการนี้รีบกลบเกลื่อน

“ผมว่ามันคือคนร้ายหลบหนีคดีคนหนึ่ง มันคงระแวงอยู่ตลอดเวลาว่าจะมีใครบุกเข้ามาจับมันมั้งครับ”

“เหรอ ก็คงงั้นมั้ง” นาวินยังสงสัยไม่เลิก ผจญเริ่มเสียวสันหลังกลัวเขาจับโกหกได้

ooooooo

ไม่กี่อึดใจ ยอดรักกับลูกทีมเข้าเคลียร์ห้อง 304 ได้สำเร็จ ฉลามสั่งให้เสนอนลง เขามองพวกหน่วยพิเศษงงๆ ยังไม่ทันอธิบายว่าเขามารอพวกยอดรักอยู่ก็ถูกจับกดตัวลงนอนมัดปากมัดมือและเท้าเสียก่อน

นาวินที่เฝ้าดูภารกิจผ่านทางกล้องวงจรปิดที่ลูกน้องของผจญเข้าไปติดตั้งถึงกับตบโต๊ะด้วยความดีใจ

“เยี่ยมมาก ทุกอย่างเรียบร้อยในสิบวินาที”

“ยินดีด้วยครับท่าน” ผจญเข้ามาจับมือด้วย นาวินยกความดีความชอบส่วนหนึ่งให้ผจญกับทีมข่าวกรองของเขา ถ้าไม่มีพวกนั้นช่วยเราคงหาตัวเสไม่เจอ แล้วสั่งเจ้าหน้าที่สื่อสารติดต่อหน่วยฉลามให้อยู่อารักขาเสจนกว่าทีมรับตัวจะไปถึงในยี่สิบนาที จากนั้นเราจะส่งตัวมันเข้ากรุงเทพฯทันที

“ผจญ เราทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะนะ ส่วนผมจะอยู่จนกว่าทีมเคลื่อนย้ายเข้าไปรับตัวนายเสก่อน”

“ถ้าเช่นนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ผจญว่าแล้วเดินออกจากห้อง กระทั่งมาถึงนอกตัวอาคารเหลียวซ้ายมองขวาไม่เห็นใครรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทร.สั่งสมุนให้ลงมือได้...

ทางฝ่ายยอดรักเดินตรวจตราหน้าห้องเสไม่พบสิ่งผิดปกติ ก้มดูนาฬิกาข้อมือเห็นใกล้เวลานัดเริ่มร้อนรน จ้อเห็นท่าทางของเขาเข้ามาถามว่ากำลังเป็นห่วงเรื่องนัดกับน้องหยกใช่ไหม เขาพยักหน้ารับคำ จ้อมองไปในห้องเห็นฉลามกับชะลอถือปืนประกบเสที่ถูกมัดมือไพล่หลัง มีเทปกาวปิดปากก็หันมาบอกยอดรัก

“ที่จริงภารกิจเราเสร็จสิ้นแล้ว แค่รอส่งตัวไอ้เส ผู้กองไปก่อนก็ได้นะครับ จริงไหมเพื่อน”

“จริงครับ” ฉลามร้องบอก

“เดี๋ยวพอส่งไอ้นี่ให้คนมารับตัวแล้วพวกผมจะรีบตามไปครับอย่าให้น้องหยกต้องรอ”

“มันจะดีเหรอ” ยอดรักลังเล จ้อยืนยันว่าดี และจะยิ่งดีมากขึ้นถ้าเขาแอบกระซิบกับน้องหยกว่าตนเป็นคนเดียวที่ยังโสด ส่วนไอ้สองตัวนั่นมีเมียแล้ว ฉลามหมั่นไส้เดินมาเอาพานท้ายปืนเคาะกะโหลกจ้อฐานแนะนำดีนัก จ้อร้องโอ๊ยคลำหัวตัวเองป้อยๆ แล้วส่งกุญแจรถตู้ให้ยอดรักเอาไปใช้ได้เลยเดี๋ยวพวกเราหาทางไปเอง

“เอาก็เอาวะ...แล้วรีบตามไปนะ” ยอดรักวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว พอมาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ หยิบมือถือขึ้นมาโทร.หากาจว่าพอดีเขาติดธุระอยู่ตอนนี้อยู่ไหนกันแล้ว

“เยี่ยมเลยครับ ตอนนี้เรามาถึงโรงพยาบาลกันแล้ว นี่น้องหยกเขาอยากเจอผู้กองใจจะขาด”

“อีกแป๊บเขาได้เจอตัวจริงเสียงจริงผมแน่ๆครับ” ยอดรักวางสายวิ่งไปที่รถตู้ ส่องกระจกดูความหล่อของตัวเอง “โว้ย คนมันจะเฮงโว้ย เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่” จัดแจงความหล่อเสร็จ เขาสตาร์ตรถขับออกไป...