ยอดรักนักรบ
ตอนที่ 11
ณ รังของผจญบนถนนสายเปลี่ยวเส้นหนึ่ง ผจญเดินนำหน้าสมุนสองคนที่หิ้วปีกเสสวมเสื้อเกราะกันกระสุนท่าทางกระปลกกระเปลี้ยมาที่รถ เสโวยวาย จะเอาตนไปไหนอีก ผจญหันขวับ
“คุณคงไม่รู้สินะว่านายกวงเขาตั้งค่าหัวคุณเอาไว้สูงมากเพราะเขาแค้นที่คุณทรยศเขา...ผมจะพาคุณไปในที่ที่ปลอดภัยไง”
“ถ้าไอ้กวงมันจะฆ่าใคร คนคนนั้นต้องซี้แหง”
“ไม่หรอก ถ้าคนที่จะคุ้มครองคุณคือหน่วยพิเศษของกองทัพเรือ ที่นั่นคุณจะปลอดภัย”
เสกลัวหนักกว่าเก่าเพราะนั่นเท่ากับผจญส่งตัวเขาให้พวกทางการ เขาคงติดคุกแน่นอน ผจญให้เขาเลือกเองระหว่างจะมีชีวิตในคุกหรือจะโดนเฮียกวงยิงตายเหมือนหมากลางถนน เขายอมติดคุก เร่งให้ผจญพาไปที่นั่นเร็วๆ เขายังไม่อยากตาย ผจญพยักพเยิดให้สมุนพาเขาไปใส่รถ สมุนอีกคนมองตามสงสัย
“บอส ไอ้เสมันรู้เรื่องที่นี่เยอะนะครับ บอสจะปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่จริงๆเหรอครับ”
“มันเป็นแค่เหยื่อเพื่อตกปลาตัวใหญ่ของฉัน ก็ไอ้พวกหน่วยพิเศษไง แล้วแกรู้ไหมว่าจุดจบของเหยื่อทุกตัวคืออะไร” ผจญยิ้มเหี้ยม สมุนตอบทันทีไม่ต้องคิดให้เปลืองสมองว่าตาย ผจญหัวเราะชอบใจหยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาหนึ่งในสมุนที่กำลังปลอมตัวเป็นตำรวจอยู่ในรถที่จอดรอซิ่ง
“อย่าให้พลาดเด็ดขาดนะ คืนนี้นังส้มจี๊ดถ้าไม่ถูกจับก็ต้องตาย”
“ไม่ต้องห่วงครับบอส เรามาดักรอมันบนเส้นทางที่มันใช้หนีแล้วครับ”
“ดีมาก” ผจญยิ้มพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน...
อึดใจรถของเฮียกวงที่ซิ่งขับโดยมีส้มจี๊ดนั่งข้างๆ แล่นผ่านรถตำรวจปลอมไปอย่างรวดเร็ว สมุนในคราบตำรวจรีบขึ้นรถเปิดหวอไล่ตาม ส้มจี๊ดเห็นตำรวจไล่กวดมาก็ตกใจร้องเตือนซิ่ง
“ไอ้เฮียกวงมันคงแจ้งตำรวจว่าเราขโมยรถมัน”
รถตำรวจแล่นใกล้เข้ามาทุกขณะ เสียงสมุนประกาศผ่านลำโพงหน้ารถว่านี่คือตำรวจจอดรถเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นจะยิง แทนที่จะหยุดซิ่งกลับเร่งความเร็วหนี สมุนที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับระดมยิงใส่รถซิ่งเป็นชุด ส้มจี๊ดกลัวมากร้องเสียงหลง
“ส้มจี๊ด เราคงหนีไม่รอดแล้ว ถ้าพี่จอดรถส้มจี๊ดรีบวิ่งหนีเข้าป่าไปเลยนะ”
“แล้วพี่ล่ะ”
“พี่เคยทำเลวกับส้มจี๊ดเอาไว้ ขอให้พี่ได้ชดใช้หนี้ของพี่ในคืนนี้เถอะนะ” ซิ่งว่าแล้วขโมยจูบส้มจี๊ดหนึ่งฟอดโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว “ส้มจี๊ดเอ๊ย แค่นี้ไอ้ซิ่งก็นอนตายตาหลับแล้ว...พร้อมนะส้มจี๊ด” พูดจบซิ่งหักพวงมาลัยรถทันที รถเลี้ยวหักศอกขวางถนนหันด้านตัวเองให้กับรถตำรวจที่กำลังแล่นตามมาแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูรถฝั่งส้มจี๊ดนั่ง สั่งให้วิ่งหนี
ซิ่งมองเธอที่วิ่งหนีเข้าป่า แล้วหันมองตำรวจปลอมที่กำลังย่างสามขุมมาหาก็หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา สมุนคนแรกเข้ามากระชากตัวเขาลงจากรถ ไม่เห็นส้มจี๊ดอยู่ด้วยจึงตะโกนบอกเพื่อนว่าผู้หญิงหนีเข้าป่าไปแล้ว สมุนที่กระชากคอเสื้อซิ่ง ชักปืนเล็งเขาซึ่งได้แค่หลับตา
“ลาก่อนส้มจี๊ด”
ooooooo
สมุทรขับรถมาตามถนนสายเปลี่ยวที่สองข้างทางเป็นป่า นึกถึงเหรียญเสี่ยงทายของเวชแล้วอดขำไม่ได้
ทันใดนั้นส้มจี๊ดวิ่งพรวดออกมาจากป่าข้างทางตัดหน้า เขากระแทกเบรกได้ทันรีบลงไปดู เจอหญิงสาวนอนหมดสติอยู่หน้ารถเข้าไปประคองพร้อมกับเขย่าให้รู้สึกตัว สมุนซึ่งสวมชุดตำรวจแค่ครึ่งท่อนเดินออกจากป่าด้านหลังสั่งให้สมุทรยกมือขึ้น เขาหันไปเห็นสภาพสมุนก็รู้ทันที
“เฮ้ย แกไม่ใช่ตำรวจนี่หว่า”
“ถอยออกมาห่างๆผู้หญิงคนนั้นเร็ว”
ผู้หมวดหนุ่มค่อยๆวางส้มจี๊ดที่หมดสติลง แล้วถอยหลังไปหาสมุนซึ่งกำลังจะลั่นไก สมุทรไวกว่าเล่นงานมันจนปืนกระเด็น สองคนต่อสู้กัน สมุนฝีมือด้อยกว่าถูกสมุทรล็อกตัวไว้ได้
“แกตามล่าผู้หญิงคนนั้นมาทำไม ตอบมา”
สมุนศอกใส่ท้องจนสมุทรตัวงอต้องปล่อยมือ มันถีบเขาซ้ำหงายเงิบแล้วสวมวิญญาณน้องหมาวิ่งหนีเข้าป่า สมุทรจะตามแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงส้มจี๊ดร้องขึ้นว่า “ช่วยด้วย ช่วยส้มจี๊ดด้วย” เขาเก็บปืนสมุนที่ตกอยู่เหน็บเอวไว้กลับมาพยุงเธอลุกขึ้น พอเห็นหน้าชัดๆก็จำได้ว่าเคยเจอกันที่คาเฟ่ของเฮียกวง
“ส้มจี๊ด...คนที่คิดว่าผู้กองคือนายยอดรักนี่หว่า”...
จากนั้นไม่นาน สมุทรพาส้มจี๊ดมาบ้านของเขา ระหว่างที่เธอเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เขาเตรียมอาหารง่ายๆให้กินนั่นก็คือมาม่าผัดไข่ใส่สารพัดที่มีอยู่ในตู้เย็น อาหารเสร็จพอดีกับที่เธอล้างหน้าล้างตาเสร็จ ส้มจี๊ดมองไปรอบๆอย่างไม่วางใจนักถามว่าที่นี่ที่ไหน พอเขาบอกว่าเป็นบ้านของเขาเองเธอทำหน้างงๆ
“ก็เมื่อครู่นี้อยู่ๆคุณก็วิ่งหนีใครก็ไม่รู้มาตัดหน้ารถผม อย่าบอกว่าคุณลืมไปหมดแล้วนะส้มจี๊ด”
“คุณรู้จักส้มจี๊ดด้วยเหรอ”
“รู้สิก็ผมเคยไปฟังคุณร้องเพลง ไปกับผู้กองนักรบไง คนนี้อ่ะ” สมุทรชี้ให้ส้มจี๊ดดูรูปที่ผนังบ้านเป็นรูปเขากับนักรบและทีมฉลาม เธอเมินหน้าหนี สมุทรสงสัยทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้น เธอไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว เขาถึงบางอ้อนี่เธอยังคิดว่าผู้กองคือคนที่ชื่อยอดรักอยู่อีกหรือ ส้มจี๊ดนิ่งไม่ตอบ
“ขอให้เชื่อผมเถอะ เขาไม่ใช่คนที่ส้มจี๊ดคิดหรอกนะ มา...กินอะไรสักหน่อยเถอะนะ มันอาจจะไม่อร่อยแต่รับรองว่ากินแล้วไม่ตายแน่ๆ มาๆนั่งนี่เลย”
