ตอนที่ 12
ภุมวารีตื่นกลัวเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของเขา จักรหยิบจานข้าวจะป้อนให้แต่เธอใช้สองมือที่ถูกมัดอยู่ปัดจานกระเด็นโครม
“เอ็งไม่หิวก็ตามใจ พี่จะไปทำงานก่อน”
ภุมวารีอ้าปากจะเอะอะอีก แต่จักรเอาผ้ามัดปากไว้เช่นเดิมอย่างรวดเร็ว...ผ่านไปไม่นานนักเพียงธารที่แอบสะกดรอยตามจักรมา ค่อยๆย่องเข้ามาข้างในจนเห็นหญิงสาวเต็มตา คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหน สักครู่ก็จำได้ว่าเป็นนวลเมียของจักร
ภุมวารีไม่ได้บอกความจริงว่าตัวเองเป็นใคร แต่ขอร้องให้สาวน้อยแก้เชือกปล่อยตนไป จะได้ไม่ต้องโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับจักร แต่เพียงธารละล้าละลัง
“เร็วๆสิ อยากจะติดตะรางหรือไง ฉันเป็นเมียคนใหญ่คนโต ฉันทำให้เธอติดตะรางหรือว่าโดนยิงเป้าได้นะ”
เพียงธารเริ่มกลัวจะเข้าไปแก้เชือก แต่จักรย้อนกลับมาพอดี ลากเพียงธารออกไปต่อว่าตรงหน้าบ้านเสือเมฆ
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ให้ธารไปวุ่นวายตรงนั้น”
“ถ้าไม่แอบไป ธารก็ไม่รู้สิว่าพี่แอบไปจับผู้หญิงมา พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง นี่มันติดคุกตะรางได้นะ”
“นวลเป็นเมียพี่ ทำไมพี่จะเอาตัวมาไม่ได้”
“แต่เขาตบแต่งกับคนอื่นไปแล้ว ผัวเขาก็เป็นถึงระดับเจ้านาย เดี๋ยวเรื่องมันจะบานปลายนะพี่”
จักรขบกรามนึกไม่สบายใจขึ้นมา แต่ยังดื้อดึง “ถ้าเอ็งกลัวว่าพี่จะทำให้คนที่นี่เดือดร้อน พี่จะพานวลออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้”
เพียงธารตกใจและพยายามห้ามแต่จักรไม่ฟัง จนกระทั่งเสือเมฆได้ยินร้องถามมาจากบนบ้านว่ามีเรื่องอะไรกัน
หลังจากรู้ว่าจักรจับตัวนวลมา ทั้งเสือเมฆ มิ่ง และชาติต่างไม่เห็นด้วย บ่นจักรว่าหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ
“ฉันจะพานวลไปจากแพคืนนี้ อย่าห่วงเลย พี่มิ่ง พี่ชาติ”
“บ๊ะไอ้นี่ ไอ้จองหอง พวกข้าไม่ได้ห่วงตัวเองหรอกโว้ย ห่วงเอ็งนั่นแหละ ลักพานังวันทองมาแบบนี้ เดี๋ยวไอ้ขุนช้างมันตามมาแล้วจะทำยังไง”
“ฉันก็อยากจะเจอกับมันเหมือนกัน ฉันจะได้คิดบัญชีกับมัน ที่พรากนวลไปจากฉัน”
มิ่งกับชาติพูดไม่ออก ได้แต่มองตาปริบๆ เพียงธารหันไปหาพ่อที่ยังนิ่งขรึม บอกให้ช่วยพูดให้พี่จักรมีสติหน่อย
“เรื่องนี้เอ็งจะโทษผู้ชายฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก ถ้าผู้หญิงมันแร่ไปให้เขาชิม ผู้ชายมันก็คงไม่กล้าแย่งชิงไป ถ้าจะคิดบัญชีก็ต้องคิดกับนังคนสองใจนี่ซะก่อน”
เพียงธารคาดไม่ถึงว่าพ่อจะเห็นดีเห็นงาม ชาติกับมิ่งก็พลอยอึ้งไปด้วย
“เอ็งอยู่ที่นี่แหละจักร ไม่ต้องหนีไปไหน สั่งสอนนังกากีคนนี้เสียให้พอใจ ให้สมกับที่มันฉีกดวงใจเอ็งเป็นชิ้นๆ ขออย่างเดียวอย่ามาฆ่าแกงกันในบ้านข้า”
เสือเมฆพูดอย่างเหี้ยมเกรียมเพราะเคยมีแผลแบบเดียวกับจักร...เพียงธารขัดใจเดินตามพ่อขึ้นบ้าน อยากรู้ว่าทำไมเห็นดีเห็นงามกับจักร
“เมื่อคราวที่แม่เอ็งมีชู้ ใจพ่อก็อยากจะไปจับตัวมันมาฆ่าทิ้งให้สมแค้นทั้งตัวผู้ตัวเมียเหมือนกัน”
“แต่พ่อก็ไม่ทำ ไม่งั้นเราก็คงไม่มีวันนี้”
“พ่อก็ดีใจที่ไม่ได้ทำ แต่มันก็ทำให้พ่อเจ็บปวดอยู่เป็นปีๆกับคำถามว่าทำไม เพราะอะไร ที่พ่อไม่เคยได้ถามแม่เอ็ง พ่อไม่อยากให้ไอ้จักรต้องทุกข์ทรมานแบบนั้น”
เพียงธารไม่เห็นด้วยเพราะอยากให้จักรตัดใจจากนวลเสียที เสือเมฆมองตาลูกก็เข้าใจ
“ไอ้จักรมันยังตัดกับเมียไม่ขาด เอ็งก็รู้ดีอยู่ เพราะฉะนั้นก็ให้มันอยู่กับเมียมันซะให้พอ หากนังคนนั้นไม่มีเยื่อใยต่อมันแล้วจริงๆ มันจะได้ยอมรับได้เสียที”
“แล้วถ้าเขายังมีเยื่อใยต่อกันล่ะจ๊ะพ่อ”
“งั้นก็ต้องเป็นเอ็งที่ต้องยอมรับความจริง” เสือเมฆรู้มาตลอดว่าลูกสาวแอบมีใจให้จักร แต่ถึงเวลาแล้วที่ลูกต้องเผื่อใจ...และทำใจ
ooooooo
หลังจากวางแผนกันดิบดี คืนนี้หญิงเล็กกับขิมลงมือวางยาปลุกอารมณ์ทางเพศชายใหญ่กับดาริกา โดยปล่อยทั้งคู่ให้อยู่ในบ้านกันตามลำพัง
แต่แผนการของสองคนล้มเหลวเพราะภัทรยศรับอาสาแม่ของดาริกามาที่นี่ แทนที่ดาริกากับชายใหญ่ซึ่งมีอารมณ์ปรารถนาแรงกล้าด้วยกันทั้งคู่จะได้เสียกัน แต่กลายเป็นดาริกาเจอภัทรยศก่อนจึงยั่วยวนพาเขาเข้าห้อง ส่วนชายใหญ่รุ่มร้อนเดินเซซังออกมานอกบ้านแล้วนวลเห็นเข้า เธอนึกว่าไม่สบายจึงช่วยพยุงไปนอน แต่กลับโดนเขาโรมรันพันตูด้วยอารมณ์พิศวาส