วิหคหลงลม
ตอนที่ 12
ภุมวารีซบหน้าร้องไห้กับแผ่นหลังของเขา แต่ภาสกรไม่หันมาปลอบโยนเหมือนก่อน เพราะที่แท้แล้วความรู้สึกที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
“ผมไม่ได้โกรธคุณผึ้งหรอกครับ แต่ช่วงนี้ผมต้องดูแลนายโรจน์อย่างใกล้ชิดแทนคุณขวัญเรือนก็เท่านั้นเอง คุณผึ้งอย่าคิดมากสิครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ดึกแล้ว”
ภาสกรเก็บของของตัวเองออกไปที่ห้องภานุโรจน์ ภุมวารีสะอึกสะอื้นน้ำตาอาบแก้ม มองสามีที่เดินหนีตนไปอีกครั้งด้วยความเสียใจ แต่สายตากร้าวแข็งขึ้นเมื่อนึกถึงแผนการที่ตนวางไว้
ooooooo
ภุมวารีนอนร้องไห้จนผล็อยหลับไปเกือบสองชั่วโมง เสียงทุบประตูหน้าบ้านหลายครั้งทำให้เธอสะดุ้งตื่น ตำรวจมาเรียกภาสกร ภุมวารีผวาเฮือก ค่อยๆ แง้มประตูห้องเห็นภาสกรรีบร้อนออกจากห้องภานุโรจน์ออกไปคุยกับตำรวจ
หญิงสาวกระวนกระวายใจ งับประตูแล้วคิดไปว่าตำรวจจะตามมาเอาเรื่องตนที่ส่งคนไปข่มขืนขวัญเรือนเพราะนักเลงสองคนทำงานพลาด คิดดังนั้นแล้วภุมวารีร้อนตัวหนีออกจากบ้านหลังจากภาสกรขับรถตามตำรวจไปได้ครู่เดียว
เธอเดินจ้ำไปตามถนนเปลี่ยวโดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องตลอดเวลาตั้งแต่ผ่านร้านค้า...จักรนั่นเอง เขาได้รับคำสั่งจากเสือเมฆให้ขนผลหมากรากไม้มาให้น้องสาวที่พระนคร บังเอิญเหลือเกินที่จักรเห็นภุมวารี แต่เขาเข้าใจว่าเป็นนวล
จักรรอจังหวะเหมาะรวบตัวภุมวารีขึ้นรถไปอย่างไม่รู้ชะตา แต่ในขณะเดียวกันขวัญเรือนที่โดนภุมวารีจ้างนักเลงข่มขืนกลับรอดปลอดภัยเพราะได้คนร่วมหอพักช่วยให้พ้นเงื้อมมือคนร้าย
ที่แท้ภาสกรตามตำรวจไปโรงพักเพราะทินกรเมาอาละวาดข้างถนนและโดนพวกนักเลงรุมก่อนจะมีพลเมืองดีนำตัวมาส่งที่นี่ ภาสกรมองสภาพของพ่ออย่างสังเวชใจ ช่วยกันกับตำรวจประคองพ่อขึ้นรถเพื่อพากลับบ้าน แต่ระหว่างทางเจอไทยมุงหน้าหอพักที่ขวัญเรือนอยู่จึงแวะไปดู
ขวัญเรือนกำลังให้ปากคำกับตำรวจ เมื่อเห็นภาสกรก็ลืมตัวโผไปกอดแล้วร้องไห้ เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังด้วยท่าทีตระหนกตกใจ...ฝ่ายจักรที่จับภุมวารีไปนั้น เขาเอาเธอขังไว้ที่เรือนแพโดยไม่บอกให้พวกเสือเมฆรู้
เช้าวันถัดมาขวัญเรือนมาดูแลภานุโรจน์ตามปกติ ทินกรปากไวนึกว่าภาสกรกำจัดเมียเก่าไปได้แล้วเอาเมียใหม่มาอยู่แทน ภาสกรไม่พอใจพ่อแต่ไม่อยากตำหนิต่อหน้า ได้แต่บอกขวัญเรือนอย่าถือสาพ่อตน
“แล้วนี่คุณนวลยังไม่กลับมาเลยหรือคะ”
“ไม่รู้ว่าออกไปไหนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ”
ขวัญเรือนสายตาวาวขึ้นเหมือนติดใจสงสัยบางอย่าง แต่ไม่พูดออกมา
“ผมรู้ว่าคุณขวัญเรือนคิดอะไร ถ้าเจอคุณนวล ผมจะคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับเรื่องเมื่อคืนหรือเปล่า...วันนี้ตำรวจนัดสอบปากคำคุณอีกครั้งใช่ไหมครับ ผมจะไปด้วย คุณขวัญบอกตำรวจให้หมดทุกอย่างที่คุณสงสัยเถอะ ไม่ต้องเกรงใจผม”
ขวัญเรือนชะงัก ลำบากใจเพราะเกรงใจภาสกร แต่ก็ซาบซึ้งใจไปในเวลาเดียวกัน
ooooooo
ภุมวารีโดนจักรจับล่ามโซ่ไว้ในเรือนแพตั้งแต่เมื่อคืน เช้าขึ้นเธอดิ้นรนหวีดร้องแต่ไม่มีใครได้ยินเสียงเพราะจักรใช้ผ้าปิดปากเอาไว้
จักรกลัวคนอื่นจะรู้เห็นจึงรีบย้ายเชลยไปที่โรงเก็บฟืน พอสายหน่อยก็เอาข้าวมาให้กิน พอปากเป็นอิสระภุมวารีก็ตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เขาบอกว่าหวีดร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินเพราะที่นี่มันอยู่ในป่า
“แก...ไอ้โจรห้าร้อย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ แกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าผัวฉันเป็นใคร เขาเอาเรื่องแกแน่”
“ผัวคนไหนดีล่ะ ไอ้คนที่เป็นคุณชาย หรือไอ้คนที่เป็นหม่อมหลวง อย่านึกว่าพี่ไม่รู้เรื่องฉาวๆของเอ็งนะนวล”
“ถ้ารู้แล้วก็ควรจะสำเหนียกได้ว่าฉันไม่ใช่คนที่แกรู้จักอีกต่อไป ปล่อยฉันซะ ก่อนที่แกจะเดือดร้อน”
“พี่ไม่กลัว ให้มันตามมาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นผัวคนไหนของเอ็ง พี่อยากเห็นหน้านักว่ามันคนไหนที่ทำให้เอ็งกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้”
