ตอนที่ 20
“แต่ป๊าไม่เป็นแบบนั้นใช่ป่ะ บ้านไม่แตกนะ” อุ่นปะเหลาะขำกันทั้งพ่อทั้งลูก
บรรยากาศพ่อลูกคุยหัวเราะกัน รู้สึกดีทั้งพ่อและลูก อุ่นรู้สึกดีและเกริกฤทธิ์ก็สบายใจที่ไม่ได้เสียลูกไป ตรงกันข้าม กลับคุยกับลูกได้มากขึ้น สนิทสนมกันขึ้น แม้จะเริ่มรู้สึกว่าเหมือนตัวเองคุยกับลูกชายมากกว่าลูกสาวก็ตาม
ไออุ่นขอบคุณแอนเน่ที่ช่วยให้ตนรอดมาได้ แอนเน่เตือนว่าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก บอกไออุ่นว่าดีใจด้วยที่เคลียร์กับป๊าแล้ว ปรารภอย่างกังวลว่า
“อยากให้ป๊าฉันไปคุยกับครูทรายบ้างจัง ถ้าไม่มีครูทราย จะมีใครมาช่วยเราอีกไหมอ่ะแก”
“ไม่รู้ว่ะ” ไออุ่นและแอนเน่มองหน้ากันเซ็งๆ ต่างก็คิดถึงครูทรายมาก
ooooooo
สักทองเห็นทั้งผู้ปกครองและนักเรียนพากันมาหา ทรายไม่เว้นแต่ละวัน แซวทรายว่าไม่ได้ไปทำงานแต่ดูเหมือนงานมันเยอะกว่าเดิมอีก ทรายตอบอย่างมีความสุขว่างานก็คืบหน้า เคลียร์ไปได้หลายเรื่องแล้ว
“เคลียร์ให้คนอื่น แล้วเรื่องตัวเองเคลียร์หรือยัง ...ทรายรู้ไหมปัญหาอะไรที่แก้ยากที่สุด”
“ปัญหาของตัวเองค่ะ”
“ใช่...แก้ปัญหาคนอื่นได้สารพัด แต่ปัญหาตัวเองแก้ย้าก...ยาก แต่ก็ไม่แน่นะ บางทีอาจจะไม่ยากเหมือนที่เราคิดก็ได้”
พอดีมีสายเข้ามือถือของทราย พอสักทองเดินไปทรายจึงกดรับ เป็นสายจากกรนั่นเอง กรถามว่า
“คุณทำอะไรอยู่” ทรายบอกว่านั่งคุยกับพ่อแต่พ่อขึ้นห้องไปแล้ว ย้อนถามว่าแล้วเขาล่ะทำอะไรอยู่ “ถ้าบอกว่า...คิดถึงคุณอยู่ จะเลี่ยนไหม”
ทรายยิ้มเมื่อได้ยินคำหวานๆจากกรเหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ กรย้ำถามอีกว่า
“แล้วคุณ...คิดถึงผมไหม” ถามแล้วรีบดักคอ “เดี๋ยวๆ ถ้าคุณตอบว่าไม่นี่ ผมเสียใจนะ”
“จะฟังไหมคะ”
“ถ้าฟังแล้วผมไม่เสียใจ...ก็อยากฟังนะ”
“คิดถึงค่ะ”
“กลับมาบ้านเราไหม...เดี๋ยวผมไปรับ” กรอ้อนแต่พอฟังทรายตอบก็ยิ้มแหย
“ยังค่ะ เพราะถ้าทรายกลับไป มันก็อาจจะดีในช่วงแรก แต่เดี๋ยวเราก็จะมีปัญหาเรื่องเดิมๆอีก”
กรถามว่างั้นทรายคิดว่าตนควรจะคุยกับใคร นัดมาได้เลย แล้วพูดต่ออย่างรู้สึกผิดว่า
“ผมรู้ว่าที่ผ่านมา ผมไม่ใช่สามีที่ดี ผมเอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกันมั่วไปหมด แต่การแยกกันอยู่ทำให้ผมรู้ว่า คุณสำคัญกับผมมากจริงๆนะทราย...ผมอยากจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”
“ค่ะ...เริ่มใหม่นะคะ”