วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 20
ทรายดูรูปแล้วตอบกลับทันทีว่า “น่ารักมากค่ะ” ก็พอดีมีข้อความจากอลินเข้ามาว่า “คุยกับบุ๊คเข้าใจกันแล้ว ขอบคุณครูทรายมากนะคะ”
ทรายยิ้มอย่างสุขใจกับเรื่องดีๆที่ได้รับ ก็นึกเสียดายที่จะไม่ได้ทำงานนี้แล้ว แต่ก็มุ่งมั่นจะลุยต่อ พลันเสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ทรายมองไปเห็นเกริกฤทธิ์กับกวิตายืนอยู่หน้าบ้าน...
ทรายบอกเกริกฤทธิ์กับกวิตาว่า
“ที่จริงเหตุการณ์คืนนั้น คุณเกริกฤทธิ์ก็ได้เปิดใจให้อุ่นแล้ว คุณไม่ต่อว่า ไม่ซ้ำเติมแต่กอดเขา ปลอบเขาปกป้องเขาและสนับสนุนเขา ทรายคิดว่าอุ่นเขาสัมผัสได้ว่าตอนนี้คุณพ่อคุณแม่เปิดใจ เขาเลยกล้าที่จะลุกขึ้นมาสู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น”
แม้ฟังทรายแล้วจะเริ่มเข้าใจขึ้น แต่เกริกฤทธิ์ก็ยังมีตะขิดตะขวงใจอยู่บ้าง ยอมรับว่าตัวเองยังไม่แน่ใจว่าจะรับได้หรือเปล่า พูดตรงๆว่า ตนยังงงอยู่ว่าลูกเป็นอะไร
“อุ่นเองก็ยังงงอยู่เหมือนกันค่ะว่าเขาเป็นอะไร เขาก็กำลังค้นหาตัวเองอยู่ค่ะ” เกริกฤทธิ์ถามว่าแล้วเราต้องทำยังไง “อยู่ข้างๆ รับฟัง ไม่คิดแทน ไม่ห่วงไปก่อน ไม่ตัดสิน เหมือนตอนที่เราดูเขาหัดเดิน หัดคลานถ้าเห็นว่าอันตรายก็ค่อยเข้าไปช่วย”
กวิตาบอกว่าแค่นี้เอง แต่เกริกฤทธิ์เห็นว่าเยอะ แต่ก็จะลองดูเพื่อลูก
เกริกฤทธิ์กลับถึงบ้าน เห็นอุ่นกำลังดูอัลบั้มรูปเก่าๆ ของครอบครัว ถามว่าทำอะไร
“กำลังหารูปตอนตัวเองเด็กๆ เพิ่งเห็นว่ามีแต่รูปใส่กระโปรงฟูฟ่อง ถ่ายกับรถสิบล้อ ไม่เข้ากันเลยอ่ะป๊า”
“แม่แกบอกว่าตอนเด็กๆอยากใส่แต่ที่บ้านไม่มีเงินซื้อให้ใส่ พอมีลูกก็เลยประโคมให้แกแทน ส่วนป๊าก็ชอบพาแกเดินดูงาน รูปมันก็เลยออกมาแบบนี้”
“แต่อุ่นชอบรถจริงๆนะป๊า อุ่นชอบตอนเดินดูงานกับป๊า เวลาป๊าเช็กรถ ตรวจรถ อุ่นชอบกลิ่นน้ำมันเครื่อง ชอบฟังเสียงเครื่องยนต์”
เกริกฤทธิ์พูดอย่างภูมิใจว่า อุ่นอายุแค่ 3-4 ขวบก็จำยี่ห้อรถแม่นมาก นั่งไปด้วยกันอุ่นบอกได้หมดเลยว่ารถข้างหน้ายี่ห้ออะไร อุ่นทึ่งตัวเองเหมือนกัน ถามว่าแล้วตอนนั้นป๊าคิดยังไง มันแปลกไหมที่เด็กผู้หญิงสนใจรถ เกริกฤทธิ์บอกว่าป๊าภูมิใจ เล่าขำๆว่าอวดเพื่อนตลอดเลยว่าลูกสาวจำชื่อรถได้ก่อนชื่อป๊ามันอีก
“ป๊า...ถ้าเรียนจบ ม.3 แล้วอุ่นไม่เรียนต่อสายสามัญ แต่ขอไปเรียนสายอาชีพ พวกเครื่องกล ป๊าจะโกรธหรือเปล่า” เกริกฤทธิ์อึ้งถามอย่างยังทำใจไม่ได้ว่า เอางั้นเลยหรือ “ก็อุ่นไม่ชอบเรียนสายสามัญ เรียนไปอีก 3 ปี มันทรมานนะป๊า อุ่นเคยไปเที่ยวช็อปพี่สิงห์ อุ่นชอบมากเลยอ่ะ มันดูน่าสนุก ถ้ามันมีสายอาชีพที่เรียนแบบนี้เลยอุ่นก็อยากไปเรียนเลย ไม่อยากเรียนสามัญ แล้วก็รอ TCAS เข้าวิดวะ มันเครียดอ่ะป๊า”
เกริกฤทธิ์เล่าขำๆว่าตอนอยู่ ม.3 ป๊าก็พูดแบบนี้กับอากง พี่ๆคนอื่นเขาเรียนเก่ง เรียนสายสามัญ ต่อมหา–วิทยาลัยกันหมด ป๊าขอไปเรียนเทคนิคอยู่คนเดียว แล้วป๊าก็พูดแบบนี้เป๊ะ
เกริกฤทธิ์เล่าแล้วหัวเราะขำ อุ่นขำ ถามว่าอากงตอบว่าไง เกริกฤทธิ์ร้องเสียงสูงบอกว่า
“ไม่ย้อม ทะเลาะกันบ้านแทบแตก”
