ใต้ชายคารัก

บทที่ 119 ไม่มีใจให้เขาแล้ว (9) 

เมื่อผู้จัดการมั่นใจแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงการตื่นกลัว และไม่มีอะไรร้ายแรงกว่านั้น เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วจึงถามว่า “คุณครับ คุณตกลงไปในทะเลสาบได้ยังไงน่ะ”

เมื่อได้ยินที่ผู้จัดการถาม ฉินอี่หนานก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองลืมถามคำถามสำคัญ เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วถามถังหน่วนที่อยู่ในอ้อมแขน “นั่นสิ ทำไมจู่ๆ คุณถึงตกลงไปในทะเลสาบได้”

“ฉัน...” ถังหน่วนหยุดร้องไห้ แม้ว่าน้ำตายังคงเปื้อนใบหน้า หล่อนดูอ่อนแอและเปราะบางเป็นอย่างมาก พยายามพูดออกมาได้เพียงคำเดียว แล้วก็หยุดไปราวกับกำลังกังวลบางอย่าง จากนั้นสักพักก็เริ่มพูดขึ้นมาอีก “ฉัน...”

ผู้จัดการเร่งเร้า “ทำไมพูดแค่คำเดียวซ้ำๆ ล่ะครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณ คุณต้องบอกเรานะ นี่เป็นเรื่องใหญ่ ผมต้องรายงานให้เจ้านายรู้ แล้วก็ต้องการรายละเอียดด้วยครับ”

“ฉัน...” ถังหน่วนกัดริมฝีปาก ก่อนกล้ำกลืนประโยคที่เหลือลงไป

ฉินอี่หนานดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าถังหน่วนลังเล เขาเลยเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรนะ พูดสิ่งที่คุณจะพูดออกมาเถอะ” 

ถังหน่วนพยักหน้าแต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรอยู่นาน จนผู้จัดการสมาคมไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ฉินอี่หนานยังรอหล่อนอย่างอดทน 

ดูราวกับถังหน่วนกำลังชั่งใจอย่างหนัก แต่ในที่สุด เมื่อเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ หล่อนก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดขึ้น “ที่จริง ฉันไม่ได้ตกลงไปในทะเลสาบโดยอุบัติเหตุหรอกค่ะ...” 

“ไม่ใช่อุบัติเหตุเหรอ” ผู้จัดการร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจ “คุณหมายความว่าไงน่ะ มีคนผลักคุณตกลงไปในทะเลสาบเหรอครับ”

ถังหน่วนนิ่งเงียบ เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ

ผู้จัดการสมาคมเริ่มตื่นตระหนก “คุณครับ แน่ใจนะครับว่ามีคนผลักคุณน่ะ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะครับ นี่เป็นการพยายามฆ่า เรื่องนี้จะทำให้ชื่อเสียงของเราเสียหาย ถ้าคุณมั่นใจแบบนั้น งั้นเราจะต้องเรียกตำรวจ...”

ก่อนที่ผู้จัดการจะพูดจบ ฉินอี่หนานขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น ความอ่อนโยนในน้ำเสียงของเขาหายไป แทนที่ด้วยความจริงจัง “ถังหน่วน ใครกันที่ผลักคุณตกน้ำ”

ถังหน่วนไม่ตอบ แต่สองวินาทีต่อมา สายตาของหล่อนก็หันไปยังจุดที่ซ่งชิงชุนยืนอยู่

ซ่งชิงชุนที่เดินออกไปแล้ว รู้สึกปั่นป่วนในท้องเหมือนได้ยินคำพูดของผู้จัดการสมาคม แล้วเธอก็รับรู้ถึงสายตาของถังหน่วนที่มองมา จึงหยุดเดินแล้วหันกลับไปสบตาฉินอี่หนาน ที่กำลังมองตามสายตาของถังหน่วน

เมื่อฉินอี่หนานเห็นซ่งชิงชุน เขาก็ส่ายหน้าโดยไม่ลังเลเลย ราวกับเขาเพิ่งได้ยินเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้มากที่สุดในโลก ชายหนุ่มปฏิเสธทันที “จะเป็นซ่งซ่งไปได้ยังไง ถังหน่วน ตอนที่คุณตกลงไปในนั้น ซ่งซ่งเป็นคนโทรตามผมให้มาช่วยนะ เธอตกใจร้องไห้จนพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ!”

แล้วฉินอี่หนานก็หันหน้าไปพูดกับผู้จัดการสมาคม พร้อมเสริมอย่างมั่นใจว่า “ไม่มีทางเป็นซ่งซ่งแน่ครับ ผมเห็นซ่งซ่งมาตั้งแต่เด็ก ผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนแบบไหน ไม่มีทางเป็นเธอไปได้แน่!”

ฉินอี่หนานมองไปรอบๆ แล้วพูดต่อ “ที่ตรงนั้นค่อนข้างมืดอยู่นะ ถังหน่วน คุณต้องเข้าใจผิดแน่ๆ”