แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 119 รวบรวมกำลังพล

“มองฉันทำไม?” เยี่ยหวันหวั่นกระพริบตา

เจียงเยียนหรานกระแอมเสียงเบา เบี่ยงหน้าออก “แค่รู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไปมาก...”

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะ “เปลี่ยน? เธอเคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉันเหรอ?”

เจียงเยียนหรานคิด เหมือนว่าตัวเองจะไม่เคยมีมิตรภาพแน่นแฟ้นกับเพื่อนคนนี้มาก่อนเลย ตอนหลังก็ยังเข้าใจเธอผิดมาโดยตลอด ไม่รู้จริงๆ ว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นคนแบบไหน

“ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมานะ...ฉันเข้าใจเธอผิด...” เจียงเยียนหรานเอ่ยพูดด้วยความอึดอัดใจ “ฉันทำกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงยังช่วยฉัน?”

“ฉันบอกไปแล้วว่า เป็นการร่วมมือกัน ฉันย่อมมีตอนที่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอแน่นอน”

ได้เห็นท่าทางจริงใจตรงไปตรงมาของเยี่ยหวันหวั่น เจียงเยียนหรานรู้สึกดีกับเธอมากขึ้นอีกหลายส่วน รีบตอบ “เธออยากให้ฉันช่วยอะไร ขอเพียงฉันทำได้ก็จะช่วย”

“ตอนนี้ยังไม่มี แต่ในระยะยาว...ต้องมีสักอย่าง...” เยี่ยหวันหวั่นมองจ้องเจียงเยียนหราน ในแววตานั้นเหมือนดั่งสุนัขจิ้งจอกเห็นก้อนเนื้อ

เจียงเยียนหรานถูกเยี่ยหวันหวั่นจ้องจนรู้สึกอึดอัด “ระยะยาว? คืออะไร?”

เยี่ยหวันหวั่นดวงตาเป็นประกายแพรวพราวจ้องมองเธอ “ภายภาคหน้าหากเธอก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง รบกวนช่วยพิจารณาให้ฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอนะ”

ชีวิตนี้หากเธอต้องการโค่นล้มเยี่ยอีอี การจะเอาตัวเองก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงคงเป็นไปไม่ได้ เพราะมีคนขี้หึงเป็นไหน้ำส้มสายชูอย่างซือเยี่ยหานอยู่ตรงนั้น

ท่ามกลางการทำงานเบื้องหลัง ผู้จัดการศิลปินจึงเป็นอาชีพที่เหมาะกับเธอที่สุด

เทียบกับนักแสดงแล้ว อาชีพผู้จัดการมีประโยชน์กับการขยายเครือข่ายอิทธิพลของเธอ และก่อตั้งบริษัทของตัวเองมากกว่า

สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเธอในตอนนี้ก็คือ การสอบเข้าคณะนิเทศน์ศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง เอกสื่อสารมวลชนให้ได้ เพื่อเพิ่มพูนความรู้ทางสาขาของตัวเองให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่สามารถรวบรวมกำลังพลอย่างเอิกเกริกได้ แต่หากได้ตัวศิลปินที่มีศักยภาพสักสองสามคนมาร่วมทีมก็จะเป็นเรื่องที่ดีมาก

และเจียงเยียนหรานก็คือตัวเก็งสำเร็จรูปคนหนึ่ง

ได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น เจียงเยียนหรานค่อนข้างประหลาดใจ “เพราะพ่อกับแม่ ในอนาคตฉันวางแผนจะเข้าสู่วงการบันเทิงก็จริง แต่ด้วยสภาพหน้าตาของฉันแล้ว น่าจะเหมาะกับการทำงานเบื้องหลังมากกว่าหรือเปล่า? แต่สำหรับเธอ หน้าสดของเธอสวยมาก...จริงๆ นะ ทำไมถึงไม่เดบิวต์เข้าวงการบันเทิงไปเลย แต่กลับอยากเป็นผู้จัดการส่วนตัว?”    

เยี่ยหวันหวั่นมองพิจารณาเจียงเยียนหรานอย่างละเอียดไปครั้งหนึ่ง ทำเสียงจุ๊ๆ พูดเบาๆ “ว่าไปที่รัก เธอดูถูกตัวเองเกินไปหน่อยแล้ว! เชื่อฉันสิ หน้าตาของเธอกินขาดเฉินเมิ่งฉีได้ร้อยเท่า! เพียงแต่เธอพรีเซนต์ข้อดีของตัวเองไม่ค่อยเป็นก็เท่านั้น แต่ไม่ต้องใจร้อนไป ต่อไปฉันจะช่วยเธอแปลงโฉมเอง!”

เดาว่าเป็นเพราะเจียงเยียนหรานตั้งทำตามความชอบของซ่งจื่อหาง วันๆ จึงแต่งตัวเป็นกุลสตรี ไว้ผมดำยาวเรียบร้อย

หากแต่งตัวแบบนี้แล้วสวยก็จะกลายเป็นเทพธิดากลางใจของผู้ชายหลายคน ไม่ต่างไปจากเฉินเมิ่งฉี แต่เห็นชัดว่าเจียงเยียนหรานไม่เหมาะกับสไตล์การแต่งตัวแบบนี้ ไม่เพียงไม่มีความสวยเลยสักนิด ในทางตรงกันข้ามกลับดูเหมือนภิกษุณีสมัยก่อน

ในชาติก่อน หลังจากก้าวสู่วงการบันเทิง เจียงเยียนหรานเดินบนเส้นทางสายความสามารถมาโดยตลอด เธอมักจะได้รับบทบาทที่น่าขมขื่นและน่ารังเกียจ

แต่เธอยังจำได้ชัดเจนว่าในงานประกาศรางวัลหนึ่งในชาติก่อน เจียงเยียนหรานสวมชุดราตรีเซ็กซี่สีแดงตัวใหญ่ ขึ้นเวทีรับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ความสวยของเธอฆ่านักแสดงหญิงทุกคนในคืนนั้นไปเลย

เพียงแต่เจียงเยียนหรานแต่งตัวแบบนั้นแค่ครั้งเดียว ต่อมาก็ไม่เคยเห็นเธอแต่งตัวสไตล์นั้นในข่าวบันเทิงอีกเลย เป็นไปได้ว่าเธอน่าจะถูกเฉินเมิ่งฉีล้างสมอง

“เอ่อ...” เจียงเยียนหรานนึกถึงการแต่งตัวสไตล์พังก์ร็อกและสุนทรียะศาสตร์ยามปกติของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว เห็นชัดว่าเธอไม่เชื่อคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่นเลยสักคำ

เยี่ยหวันหวั่นรู้ว่าตอนนี้เธอยังไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้สนใจ หาเสื้อผ้าชุดหนึ่งจากตู้เสื้อผ้าของตัวเองแล้วส่งให้กับเธอ “เธอไปเปลี่ยนใส่ชุดนอนของฉันก่อนเถอะ แล้วไปนอนที่เตียง พ่อแม่เธอคงใกล้จะมาถึงแล้ว”

“ขอบคุณนะ” เจียงเยียนหรานพยักหน้ารับคำ