ตะกรุดโทน

ชัยขอหนังสือพิมพ์ สองคนพยักหน้ารับแล้วจากไป ด้านเสือฝ้ายกับเสือแคนที่อยู่อีกมุม สองคนกำลังวางแผนล่าเสือสมิง เสือแคนดูแหยงๆกลัวๆ แต่เสือฝ้ายใจกล้าบ้าบิ่นขอลองสักตั้ง ถ้าตนชนะต่อไปก็ไม่มีใครเทียบได้ ว่าแล้วเสือฝ้ายก็พนมมือบริกรรมคาถาก่อนเดินลึกเข้าไปในป่า โดยมีสายตาของสำอางมองตาม อย่างหวาดหวั่นเพราะเชื่อว่าเสือตัวนั้นคืออาจารย์ไพรวัลย์

ooooooo

เย็นนั้นกรมาส่งนวลพรรณ เนตรทราย และหมวยลี่ที่บ้านพักชั่วคราวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรมตำรวจ แล้วก่อนกลับไปกรทิ้งท้ายไว้ว่าหากมีอะไรให้ช่วยเหลือขอให้บอก

เนตรทรายห่วงสยุมภูที่จะไปล่าเสือที่อาละวาดกัดกินคน ซึ่งคืนนี้ทีมล่าจะออกเดินทาง เนตรทรายแอบปลอมตัวเป็นตำรวจปะปนไปกับพวกเขาโดยไม่มีใครรู้สักคน

แล้วคืนนั้นเสือฝ้ายก็ได้ปะทะกับเสือสมิงด้วยวิชาอาคมที่ต่างฝ่ายต่างมี สำอางที่แอบตามมาเห็นท่าไม่ดีเข้าขัดขวางพร้อมร้องถามว่านั่นอาจารย์ใช่ไหม พริบตานั้นเสือสมิงก็สงบนิ่งและกลายร่างเป็นอาจารย์ไพรวัลย์ เล่นเอาเสือฝ้ายชะงักงันแทบไม่เชื่อสายตา

สำอางก้มกราบอาจารย์ไพรวัลย์ที่นั่งบนขอนไม้ ส่วนเสือฝ้ายยืนห่างออกไปด้วยสีหน้ายังงงไม่หาย

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉันเห็นอาจารย์ตายไปต่อหน้าต่อตา”

“นั่นสิ แต่ฉันมีความรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าอาจารย์ยังไม่ตาย”

“ฉันตายแต่ตัว แต่จิตยังอยู่ ตอนนี้จิตของฉันได้สิงสู่อยู่ในร่างเสือ ซึ่งมันได้กินร่างกายฉันเข้าไป และฉันได้กินร่างของเบญจรงค์ มันยิ่งทำให้อาคมแก่กล้าขึ้นจนสามารถกำหนดจิตให้เป็นรูปกายมานั่งคุยกับพวกแกได้”

“แสดงว่าที่นั่งคุยอยู่นี่...”

“แกสองคนกำลังนั่งคุยกับเสือ แต่เป็นจิต ของฉัน”

“แล้วถ้าเป็นเวลากลางวันอาจารย์จะใช้จิตกำหนดให้เห็นเป็นคนได้หรือเปล่าครับ”

“คิดว่าได้ ไม่มีปัญหา”

“งั้นก็ถึงเวลาที่เราจะไปเอาคืนแล้วสิครับ”

“ไม่ต้องไปหรอก พวกมันกำลังเดินทางมาหาเรา”

“แล้วทองล่ะ” เสือฝ้ายถามร้อนรน

“เอาตะกรุดโทนกับเหล็กไหลมาได้ พวกแกสามารถหาทองได้มากกว่านั้นอีกเป็นร้อยเท่า”

ฟังอาจารย์ไพรวัลย์แล้ว ทั้งเสือฝ้ายและสำอางยิ้มร่าพอใจ

ooooooo

เช้าขึ้นนวลพรรณกับหมวยลี่เพิ่งรู้ว่าเนตรทรายหายไป หมวยลี่เชื่อว่าต้องมีเรื่องไม่ดีแน่จึงรีบมาบอกสารวัตรดำเกิง สารวัตรรับรู้และคาดว่าเนตรทรายคงแอบตามสยุมภูไป จึงสั่งลูกน้องให้หาทางติดต่อหมวดสยุมภูด่วนและอย่าให้เสือสักรู้เรื่องนี้

สยุมภูเข้าป่าพร้อมหน่วยปฏิบัติการพิเศษหลายคนโดยมีพรานช้างเป็นคนนำทางในการแกะรอยตามหาเสือสมิง ส่วนกลุ่มของชัยที่ยังอยู่ในป่าเวลานี้รู้ข่าวจากหนังสือพิมพ์ที่เขียวกับปรานซื้อกลับมาว่ากรคือเจ้าของทองตัวจริง เป็นลูกอาเหว่ยขาใหญ่ในเยาวราช และเสือสักกับพวกมอบตัวกับตำรวจแล้ว

ปรานบ่นเสียดายทอง แต่เขียวบอกว่าเรายังมีโอกาสเอาทองมาได้เพราะเสือสักกับพวกติดคุกหมดแล้ว เหลือกรคนเดียวจะสู้อะไรพวกเราได้ถ้าเราจะไปปล้น

“แล้วไอ้หมวดนั่นล่ะ”

“เห็นว่ามันกำลังออกตามล่าเสือตัวนั้น”

ชัยยิ้มกระหยิ่มกับข้อมูลทั้งหมด คาดหวังว่างานนี้ไม่พลาดแน่!

สายวันนี้กรมารับนวลพรรณกับหมวยลี่ไปกินอาหารแถวเยาวราช พอเขารู้เรื่องเนตรทรายตามสยุมภูไปก็อดห่วงไม่ได้ หมวยลี่บอกว่าเพราะความรักทำให้เนตรทรายทำอย่างนั้น

พูดถึงความรักทำให้นวลพรรณคิดถึงมะฮาแว ถามกรว่าเมื่อไหร่จะเข้าเยี่ยมพวกมะฮาแวได้

“คงอีกนาน...แต่ฉันคิดว่าบางทีวันสองวันนี้อาจจะมีการเอาตัวพวกนี้ออกมาสอบสวนเพิ่มเติม ถึงตรงนั้นอาจได้เจอและพูดคุยกันได้บ้าง นี่พวกเธอจะเดินทางไปหัวหินกันหรือยัง”

“ฉันว่าจะเดินทางพรุ่งนี้”

กรรับรู้และอาสาไปส่งสองสาวเพื่อความปลอดภัย...

ทางด้านสยุมภูกับทีมล่าเสือที่ได้พรานช้างนำทาง เวลานี้เขาแกะรอยไปเจอหมู่บ้านที่โดนเสืออาละวาด แต่ที่นี่มีเสือฝ้าย เสือแคน และสำอางวนเวียนอยู่ เมื่อทั้งสามคนเห็นกลุ่มของสยุมภูจึงเฝ้าดูเงียบๆเพื่อหาจังหวะเล่นงาน โดยที่สำอางมั่นใจมากว่าเสือสมิงหรืออาจารย์ไพรวัลย์ต้องจัดการพวกนี้ได้แน่

กว่าสยุมภูจะรู้ว่าเนตรทรายแอบปลอมตัวปะปนในกลุ่มตำรวจมาด้วยก็ตอนที่พวกเขาปะทะกับพวกเสือฝ้าย แล้วยังมีเสือสมิงปรากฏตัว มันทะยานเข้าใส่พรานช้างฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้นอย่างสยดสยอง ก่อนจะกลายร่างเป็นอาจารย์ไพรวัลย์ เล่นเอาสยุมภูกับเนตรทรายตกใจมาก

“เป็นไปได้ยังไง”

“ฉันจะฆ่ามัน”

เนตรทรายหลับตาภาวนานึกถึงเหล็กไหลในร่างตน ขณะที่สยุมภูท่องคาถาของพ่อปู่ยมโลก ครู่เดียวก็มีแสงเรืองๆรอบตัวทั้งคู่

ooooooo

Powered by Froala Editor