ตะกรุดโทน

รุ่งเช้ารถสามคันของตำรวจเตรียมเดินทางเข้ากรุงเทพฯ โดยคันแรกมีสารวัตรดำเกิงนำทีม คันที่สองขนทองโดยมีตำรวจคุ้มกันและจ่าลือเป็นคนขับ คันที่สามตำรวจคุมตัวเสือสักโดยมีเนตรทราย นวลพรรณ และหมวยลี่ รวมอยู่ด้วย

ผู้การนภดลไม่ได้เดินทางไปด้วย แต่เขาก็เชื่อใจเสือสักว่าไม่หนีแน่ จึงไม่ได้ใส่กุญแจมืออีกทั้งยังมีหมวดสยุมภูอยู่ในรถคันนี้ แต่ก่อนที่รถทั้งสามคันจะเคลื่อนออกจากโรงพัก สารวัตรดำเกิงนึกได้ว่าลืมเอกสารจึงวานจ่าลือขึ้นไปเอามา แต่ที่แท้เป็นแผนของสารวัตรที่ลวงจ่าลือไปโดนพวกมะฮาแวเล่นงานจนสลบ

แล้วพวกมะฮาแวก็ใส่ชุดตำรวจทำเนียนลงมาขึ้นรถขนทองแทนจ่าลือ ระหว่างทางเป็นอย่างที่คาดคิด พวกเสือฝ้ายและกลุ่มของชัยมาดักชิงทองโดยยิงรถคันแรกตกข้างทาง ตำรวจที่ขับรถตายคาที่ สารวัตรดำเกิงกับลูกน้องอีกคนรอดปลอดภัย

สองฝ่ายเปิดฉากยิงถล่มกันเพื่อชิงทองที่หมวดประชารู้ว่าอยู่ในรถคันที่สองและคิดว่าจ่าลือคนของตนเป็นคนขับ แต่กลายเป็นในรถคันนั้นมีพวกมะฮาแว หมวดประชาจึงรู้ว่าเกิดความผิดพลาดพวกตำรวจรู้แผนการของตนและซ้อนแผนเข้าให้แล้ว

กระนั้นเบญจรงค์ก็ไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น เขาใช้วิชาอาคมของอาจารย์ไพรวัลย์ต่อสู้กับสยุมภูและเสือสักโดยมีสำอางร่วมมือ ส่วนพวกเสือฝ้ายและชัยต่อสู้กับตำรวจที่มีพวกมะฮาแวร่วมด้วยช่วยกัน

สยุมภูมีตะกรุดโทนทำให้มีพญานาคคุ้มครองป้องภัย ขณะที่เบญจรงค์ก็มีบ่วงบาศพญาครุฑา เพียงแค่เขาท่องคาถาบ่วงบาศก็กลายเป็นพญาครุฑเข้าโรมรันพันตูกับพญานาค สุดท้ายพญาครุฑสู้พญานาคไม่ได้ เบญจรงค์สิ้นใจตายแล้วถูกเสืออาคมหรือเสือสมิงคาบศพหายไปในป่าท่ามกลางความตระหนกตกใจของทุกคนที่เห็น

ส่วนอีกด้านพวกมะฮาแวยังต่อสู้กับพวกที่ต้องการชิงทอง แทนรับมือกับเสือฝ้ายและเสือแคน ขณะที่มะฮาแว ไข่นุ้ย และอุสมานต่อสู้กับชัยที่มีวิชาจากตำราอาบน้ำว่านทำให้หนังเหนียวเคี้ยวยาก ส่วนหมวดประชากับอาต้าห่วงแต่ทองในรถ ทั้งคู่ปีนป่ายขึ้นรถเพื่อขับหนีไม่แบ่งใคร กลายเป็นสองคนชะตาขาดเพราะในรถไม่มีทองแต่มีระเบิด

เสียงระเบิดดังกึกก้องชิ้นส่วนรถปลิวว่อน หมวดประชากับอาต้าตายศพไม่สวย ขณะที่เสือฝ้ายที่พยายามขึ้นรถเพื่อแย่งทองก็กระเด็นกลิ้งไปแต่ไม่ตายเพราะได้อานุภาพของเขี้ยวเสือที่ห้อยคอช่วยไว้ แล้วยังได้เสือแคนเข้ามาช่วยพาหนี ส่วนพวกชัยก็ฉวยโอกาสตอนเสือปรากฏตัวทำให้พวกมะฮาแวเสียจังหวะพากันหนีไปหมด

เสืออาคมหรือเสือสมิงย้อนกลับไปที่ศพเบญจรงค์ที่คาบมา แล้วกระชากหัวใจสองดวงในศพออกมากัดกิน เพียงชั่วพริบตามันก็ร้องคำรามดุร้ายน่ากลัวกว่าเดิม!

ooooooo

เหตุการณ์สงบลง พวกมะฮาแวกลับมารวมกลุ่มกับตำรวจและพวกเสือสัก ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าถ้าไม่มีเสือตัวนั้นป่านนี้คงจับพวกเสือฝ้ายได้ทั้งหมด กระนั้นสารวัตรดำเกิงก็ขอบคุณเสือสักที่วางแผนหลอกคนร้ายให้หลงกล

เสือสักยินดีช่วยทางการ แต่ยังแคลงใจเรื่องเสือตัวนั้น สยุมภูบอกว่าตนเคยเจอและยิงมันตอนกำลังจะกินศพบุญรอด เสือสักเลยคาดเดาว่าต้องเป็นเสือสมิง เมื่อก่อนป่าแถวนี้ไม่เคยมี มันเป็นใครมาจากไหนกันแน่?

ขณะนั้นเสือฝ้าย เสือแคน ชัย เชวง ริน เดินโซซัดโซเซกลับมาที่แคมป์เจอเขียว ปราน และลูกน้องมารออยู่ก่อน ชัยประชดลูกน้องตนว่าเรื่องหนีนี่หายหัวกันเร็วมาก เขียวบอกว่าจะอยู่ยังไงไหวเบญจรงค์ฤทธิ์มากขนาดนั้นยังเอาไม่อยู่ แถมมีเสือโคร่งตัวเบ้อเร่อมาเอาศพเบญจรงค์ไปอีก

“เสือตัวนั้น...ฉันคิดว่ามันมาช่วยเรา” เสือฝ้ายพูดโพล่ง เสือแคนสงสัยทำไมเสือสมิงต้องช่วยเรา สำอางเข้ามาได้ยินตอบทันทีว่า

“ก็มันเป็นพวกเราไง ฉันรู้สึกว่าฉันมีความผูกพันกับเสือตัวนั้น เหมือนกับว่าวิญญาณของอาจารย์ฉันอยู่ในตัวมัน”

“ช่างเถอะ ถึงยังไงเราก็คงไม่ได้ทอง มันหลอกเรา” เสือฝ้ายเริ่มหมดหวัง รินกับเชวงก็เช่นกัน เชื่อว่าป่านนี้ทองคงไปถึงกรุงเทพฯแล้ว คงถึงเวลาต้องแยกย้ายตัวใครตัวมัน แต่เสือแคนขอร้องทุกคนใจเย็นๆ ใช่ว่าจะมีแค่ทองพวกนั้นให้เราปล้น ตนกับเสือฝ้ายปล้นกินมาตลอดชีวิต และ 10 กว่าปีที่ปล้นกับเสือสัก เขียวสนใจถามว่าสมบัติที่ปล้นมามีมากไม่ใช่หรือ เสือฝ้ายยอมรับว่ามีมากแต่ไม่รู้เสือสักซ่อนไว้ที่ไหน

ชัยก็สนใจอยากรู้ว่าสมบัติมากขนาดไหน เสือฝ้ายบอกว่าเกือบเทียบเท่าทองที่เราพลาดไป สำอางตาลุกวาวบอกพวกเราต้องหาให้เจอ แต่เสือแคนส่ายหน้าบ่นว่าเคยหามานานมากแล้วแต่ไม่เจอสักที

“ไม่ต้องหาหรอก ไปถามเจ้าตัวเลยไม่ดีหรือ” ชัยหมายถึงเสือสัก ทุกคนมองมาที่ชัยเป็นตาเดียว อยากรู้ว่าเขาจะทำยังไง?

ด้านเสือสักยังกังวลเรื่องเสือสมิงตัวนั้นถึงขนาดบ่นกับสยุมภูว่าเรื่องมันยังไม่จบ เสือสมิงมีอาคมเราต้องรีบหาทางกำจัดมัน ซึ่งตนเชื่อว่าสยุมภูทำได้

“จะหามันเจอได้ยังไง”