ตะกรุดโทน

ชัยและพวกเสือฝ้ายกลับมาเจอรินนั่งคอตกเพราะเสียรู้มะไฟจนทำให้เธอกับบุญรอดและหมวยลี่หนีออกจากแคมป์ไปได้ ชัยไม่ได้ตำหนิลูกน้องของตนแต่เร่งทุกคนให้รีบตามพวกนั้นไปเพราะคิดว่าไม่น่าจะหนีไปได้ไกล

บุญรอด มะไฟ และหมวยลี่ที่กำลังหนีเห็นแสงไฟลิบๆคิดว่าเป็นหมู่บ้านจึงจะไปขอความช่วยเหลือ โดยไม่รู้ว่าตรงนั้นคือหมู่บ้านส่วยที่พวกอาจารย์

ไพรวัลย์กำลังจะทำพิธีสร้างคนให้คงกระพัน

แทนเป็นห่วงหมวยลี่มาก เขาออกจากกลุ่มของกรที่มีมะฮาแว สิน และสารวัตรดำเกิงไปตามคำบอกเล่าของสารวัตรที่ได้พูดคุยกันก่อนหน้านี้

ทุกคนแม้ไม่รู้ว่าแทนไปตอนไหนแต่ก็เข้าใจว่าแทนคงห่วงคนที่ตนรักจนอยู่เฉยไม่ได้

ทางฝ่ายหมวดประชาที่พาพวกนายตัน

ค้นหาแหล่งซ่อนทอง ในที่สุดทุกคนก็พบทองหลายลัง แล้วความโลภก็ทำให้เบญจรงค์ยิงหมวดประชา

เพื่อลดส่วนแบ่ง โดยมีอาต้าร่วมมือด้วย แต่ไม่ทันที่พวกนายตันออกรถเอาทองไป กรโผล่มาขัดขวาง สั่งเบญจรงค์ให้ส่งกุญแจรถมา

เบญจรงค์ไม่ให้แถมบอกว่ากรเอาทองไปก็ขายไม่ได้อยู่ดี แต่กรสวนกลับจนทุกคนอึ้งกันไปหมดว่า

“ใครบอกว่าฉันจะขายไม่ได้ ในเมื่อทองพวกนี้เป็นของฉันที่พวกแกปล้นไป”

เสือสักซุ่มดูเหตุการณ์อยู่มุมหนึ่งแปลกใจ แต่ยังไม่ปรากฏตัว ได้ยินอาต้าพูดโพล่งว่าทองพวกนี้เป็นของอาเหว่ย กรจึงขยายความอย่างรู้ลึกรู้จริงว่า

“หัวเหว่ยในเมืองจีน หรือเหว่ย แซ่กัง ในเมืองไทย เจ้าของร้านทองใหญ่ในเยาวราช”

“หรือว่าแกเป็นอาเจียง ลูกชายคนโตของอาเหว่ยที่ออกจากบ้านไปเมื่อหลายปีก่อน”

“แกไม่คุ้นหน้าฉันบ้างหรืออาต้า คนอย่างแกมันเลี้ยงไม่เชื่อง อาปาฉันดีกับแกขนาดไหนแกยังหักหลังเขาได้”

“แกเป็นลูกอาเจียงจริงๆหรือ” นายตันมองหน้ากรจริงจัง

กรรำลึกความหลังและเล่าเรื่องราวในอดีตว่าตนกลับมาบ้านเห็นอาปาถูกฆ่าตาย คนสนิทของ

อาปาบอกว่าอาต้าเอาทองไปขายให้นายตันแต่โดนเกี่ยงราคา ซึ่งอาปาของตนไม่ยินยอมทำให้นายตันโกรธและปล้นทองของอาปาในวันที่นัดซื้อขายกัน

นายตันจำเหตุการณ์วันนั้นได้ พูดอย่าง

ไม่สะทกสะท้านว่าช่วยไม่ได้ อาปาของกรอยากขึ้นราคาทองเลยต้องพบจุดจบแบบนั้น

“ถึงไม่ขึ้น แกก็มาปล้นอยู่ดี ไม่ต้องมาอ้างเลย” กรพูดพร้อมกับใช้ด้ามปืนตบหน้านายตันจนเซ

จากนั้นเกิดการปะทะกัน กรยิงนายตันแต่เบญจรงค์โดดเข้าขวางเพราะตัวเองหนังเหนียว

เสือสักเห็นดังนั้นจึงปรากฏตัวเพื่อคิดบัญชีกับ

นายตันและช่วยกรที่โดนรุม

เสือสักยิงนายตันสิ้นใจทำให้เบญจรงค์

แค้นมากแทบกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายเพื่อแก้แค้นให้พ่อ เสือสักต่อสู้แต่ดูเหมือนจะเป็นรองเพราะเบญจรงค์ใช้เดียรัจฉานวิชาที่เรียนมาจากอาจารย์ไพรวัลย์เล่นงาน

โชคดีสยุมภูมาทันเวลา เขาใช้อำนาจเหล็กไหลต่อสู้จนเบญจรงค์ต้านไม่ไหววิ่งเตลิดหนีหายไป

ในป่าพร้อมส่งเสียงโหยหวนราวกับสัตว์ร้าย

เสือสักมองศพนายตันแล้วเอ่ยว่าสิ้นเวรกันเสียที จากนั้นเสือสักบอกกรว่าตนรู้จักอาเหว่ย

พ่อของเขา ก่อนจะเล่ารายละเอียดที่กรและสยุมภู

ไม่เคยรู้มาก่อนว่า

“ไอ้ตัน อาเหว่ย อาต้า ซูเหลียน ล้วนเป็นเพื่อนกัน เดินทางมาจากเมืองจีน ไอ้ตันเป็นคนทะเยอทะยาน ซูเหลียนเป็นคนหัวดี ส่วนอาเหว่ยกับอาต้าหัวเซ็งลี้ทำการค้าเก่ง”

“แล้วเสือสักไปรู้จักพวกเขาได้ยังไง” สยุมภูสงสัย

“ทั้งสี่คนเขียนและพูดภาษาไทยไม่ได้จึงมาเรียนกับฉัน ทุกเย็นหลังพวกเขาเลิกงาน พวกเขามองการณ์ไกล ถ้าคิดจะทำการค้าในเมืองไทยก็ต้องรู้ภาษาไทย ในบรรดาสี่คนนี้ พ่อนายเป็นคนดีที่สุด มีคุณธรรม ถึงแม้จะขนทองเถื่อนก็เถอะ”

“ดูนายก็มีชาติตระกูลร่ำรวยนะกร ทำไมถึงออกมาระหกระเหเร่ร่อนแบบนี้”

“ฉันมันไม่เอาไหน อาปาจึงไล่ออกจากบ้าน แต่จริงๆแล้วอาปาพูดไปด้วยอารมณ์ ฉันก็ออกไปด้วยอารมณ์ ฉันพเนจรไปเรื่อยๆ ค่ำไหนนอนนั่น รับจ้างทั่วไปหากินไปวันๆ แต่ฉันก็ส่งข่าวให้อาม้าเป็นระยะๆ จนกระทั่งวันที่อาปาถูกฆ่าตาย ฉันกลับไปบ้านแล้วก็ได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมด”

“นายเลยออกติดตามทองคืน?”

“ฉันได้ข่าวนายตันขนทองมาที่นี่ จะมาซุ่มและทำงานที่แคมป์ตัดไม้ คอยหาโอกาสแย่งทองคืน”

“ฉันคงให้นายเอาทองไปไม่ได้ เพราะมันเป็นทองผิดกฎหมาย และเป็นของกลางที่ใช้มัดตัวอาต้า ซูเหลียน”

“ฉันเข้าใจ แต่ฉันก็พอใจที่ฉันได้ล้างแค้นให้อาปาแล้ว”

เสือสักกับสยุมภูเข้าใจ ทันใดนั้นเองสารวัตรดำเกิง มะฮาแว และสินเดินเข้ามาสมทบ ทุกคนจับกลุ่มพูดคุยโดยไม่ได้สังเกตว่าร่างหมวดประชาที่โดนยิงนอนนิ่งอยู่ไม่ไกลนั้น นิ้วมือเขาขยับเบาๆ

ooooooo

อาจารย์ไพรวัลย์เริ่มพิธีได้ไม่นาน ตะกรุดโทนในมือก็คลายออกด้วยอาคมเป็นแผ่นทองคำมีแสงเรืองขึ้นไปบนท้องฟ้า ทุกคนตื่นตาตื่นใจ โดยเฉพาะสำอางลูกศิษย์ตัวเอ้ที่ศรัทธาในตัวอาจารย์มาก

Powered by Froala Editor