ตะกรุดโทน

“ฉันเชื่อค่ะ ดูท่านเป็นคนยุติธรรมและปกป้องประชาชนอย่างจริงจัง มิน่าล่ะ เสือสักถึงบอกให้ฉันมาหาท่านคนเดียว เพราะมีท่านเท่านั้นที่จะให้ความยุติธรรมได้”

เนตรทรายและทุกคนได้ยินชื่อเสือสักก็ตื่นเต้นดีใจ นวลพรรณบอกว่าตอนนี้เสือสักกำลังตามไปคิดบัญชีกับนายตัน...

ooooooo

 สารวัตรดำเกิงพาเสือแคน เสือฝ้าย ชัยและปรานมาริมน้ำที่บอกว่าซ่อนทองไว้ ชัยสั่งสารวัตรให้เอาทองขึ้นมา แต่สารวัตรเตะถ่วงเพราะความจริงตรงนี้ไม่มีทอง

แทน กร มะฮาแว และสินที่ลอบสังเกตการณ์อยู่แถวนี้ เมื่อเห็นกลุ่มเสือฝ้ายก็ดาหน้าออกมาปรากฏตัว แค่นั้นเองพวกชัยก็รู้ทันทีว่าโดนสารวัตรดำเกิงหลอก ชัยสั่งทันที

“ยิงมัน! ทองไม่ได้อยู่ที่นี่ มันหลอกเรา”

สารวัตรดำเกิงสะบัดหนีแล้วกระโดดลงน้ำทันที ปรานกับเสือแคนยิงกระหน่ำลงไป แต่สารวัตรเงียบหาย พวกแทนต่อสู้กับชัยและเสือฝ้าย สุดท้ายพวกชัยทุกคนต้องถอยร่นเพราะเป็นรอง ส่วนพวกแทนไม่ติดตามไปเพราะห่วงสารวัตรดำเกิงที่จมดิ่งไปในน้ำ

โชคดีที่สารวัตรดำเกิงปลอดภัย ทุกคนจึงพากันไปหาที่สงบพักอาศัยแล้วพูดคุยกันว่าจะทำยังไงต่อ แทนเป็นห่วงหมวยลี่ที่สารวัตรดำเกิงทิ้งมา ไหนจะบุญรอดกับมะไฟด้วย แต่สารวัตรกลับบอกว่าไม่เป็นไรหรอก มะฮาแวฟังแล้วแปร่งหู ท้วงว่า

“ทิ้งเขามาแล้วยังจะบอกว่าไม่เป็นไร”

“หรือว่าพวกนั้นตายหมดแล้ว” สินหลุดปาก เลยโดนแทนถลึงตาดุใส่

“หยุดๆ ไม่ใช่แบบที่พวกนายคิดสักคน ก่อนที่ฉันจะออกมาฉันวางแผนหนีกับบุญรอดเอาไว้ ซึ่งตอนนี้พวกเสือฝ้าย เสือแคน ชัยไม่อยู่ ฉันว่าป่านนี้บุญรอดน่าจะพาพวกนั้นออกมาได้แล้ว”

สารวัตรพูดอย่างมั่นใจ แต่ถึงยังไงแทนก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี

ooooooo

บุญรอด มะไฟ และหมวยลี่วางแผนเล่นงานริน เชวง เขียว และลูกน้องที่เฝ้าแคมป์อยู่จนสามารถหนีรอดออกมาได้อย่างปลอดภัย แต่จะรอดต่อไปอีกหรือไม่บุญรอดยังกังวล เพราะแถวนี้เป็นถิ่นพวกส่วย

เวลานั้นค่ำแล้วด้วย ที่หมู่บ้านส่วยกำลังจะมีพิธีสำคัญที่อาจารย์ไพรวัลย์ตั้งใจมากว่าต้องสำเร็จ

อาจารย์ไพรวัลย์สั่งสนทนากับหัวหน้าส่วยอยู่ในที่พัก

“ในที่สุดอาจารย์ก็ได้ตะกรุดนี้มาครอบครองจนได้”

“ต่อไปนี้เราจะสบายกันเสียที คืนนี้ข้าจะแสดงให้เห็นอำนาจที่แท้จริงของยันต์ศรีสุทโธโสฬส”

“พวกเราขอมอบชีวิตให้อาจารย์ครับ”

อาจารย์ไพรวัลย์ยิ้มพอใจ สำอางเดินเข้ามาบอกว่าเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อาจารย์จึงบอกว่าอีกไม่นานก็เริ่มพิธีได้ ทุกคนรับรู้และมีท่าทีตื่นเต้นรอคอยเวลาสำคัญ...

เวลาเดียวกัน พวกสยุมภูอยู่ในที่พักแห่งหนึ่ง เนตรทรายยังกังวลเป็นห่วงเสือสัก เธอบอกสยุมภูว่าไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าพ่ออยู่ไหน

“ผมจะออกตามหาเอง ไม่ต้องห่วง นวลพรรณจะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ตอนนี้นวลพรรณไปดูฟิล์มที่นายตันถ่ายเอาไว้แบล็กเมล์ผู้การประเสริฐ”

“นายต้องไปช่วยพ่อฉันให้ได้นะ”

“ผมสาบานว่าจะพาเสือสักกลับมาอย่าง ปลอดภัย”

สยุมภูปลอบโยนเนตรทรายแล้วกลับออกมานั่งคุยกับลุงหรุ่น ส่วนไข่นุ้ยกับอุสมานนั้นหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย

“ข้ารู้แล้วไอ้หนุ่มว่าจะหาเสือสักได้ยังไง”

“ว่ามาเลยลุง”

“เหล็กไหล เหล็กไหลมันจะกลับไปหาเจ้าของที่แท้จริงของมันเสมอ เอ็งลองอธิษฐานจิตแล้วไปตามทางที่เหล็กไหลบอก ข้าว่าน่าจะได้ผล...เอ็งมานี่สิ”

ลุงหรุ่นลุกเดินนำสยุมภูออกไปหน้าบ้านแล้วให้เขาลองอธิษฐานจิตดู สักพักเดียวก็ได้เรื่อง มีแสงเรืองๆบังเกิด เหล็กไหลวิ่งทั่วร่างสยุมภู พลันมีดาวตกห่างออกไปที่เส้นขอบฟ้า

“เสือสักอยู่ที่นั่น” ลุงหรุ่นชี้มือไป

“บอกสองคนนั่นดูแลเนตรทรายด้วยนะลุง”

ลุงหรุ่นพยักหน้ารับแล้วมองตามสยุมภูที่รีบร้อนออกไปอย่างมีความหวัง

ooooooo

Powered by Froala Editor