ตะกรุดโทน

นายตันมาพร้อมเบญจรงค์ นวลพรรณ และหมวดประชา เขาเจรจากับซูเหลียนที่กำลังโดนตำรวจล่าอยู่เหมือนกัน การเจรจาเป็นไปด้วยดีเพราะสองฝ่ายต่างต้องการทอง ซึ่งทองทั้งหมดจะทำให้เราไปอยู่ต่างประเทศกันอย่างสบายไปทั้งชาติ แต่ต้องสืบว่าสารวัตรดำเกิงเอาทองไว้ที่ไหน นวลพรรณได้ยินชักรู้สึกแปร่งๆ ถามพวกเขาว่าจะทำอะไรกันแน่

“ก็สร้างชีวิตใหม่ให้เราไง” เบญจรงค์ตอบยิ้มๆ

“หมายความว่ายังไง ทำไมต้องหนีไปต่างประเทศ ไหนบอกว่าคุณลุงถูกใส่ร้ายไง”

“หัดหุบปากซะบ้างเถอะ” เบญจรงค์ขึ้นเสียงจนนวลพรรณใจเสีย บอกว่าตนจะไปจากที่นี่ แต่ซูเหลียนโพล่งขึ้นว่า จะไม่มีใครไปไหนทั้งนั้น แล้วสั่งฝนทิพย์เอานวลพรรณไปขังไว้ ส่วนนายตันเร่งหมวดประชาว่าต้องสืบแหล่งซ่อนทอง

หมวดประชาพาอาต้ามาที่ริมน้ำที่สารวัตรดำเกิงเคยซ่อนทอง เชื่อว่าสารวัตรไม่น่าย้ายที่ไปไหนไกลจากตรงนี้ และคิดว่าสารวัตรจะต้องกลับมาเอาทอง ส่วนมะฮาแวกับสินก็มาที่นี่เช่นกัน สองคนเห็นหมวดประชากับอาต้าจึงแอบจับตามอง

ด้านเนตรทรายที่ยังอยู่โรงพยาบาล เธอฝันเห็นสยุมภูกลายเป็นศพแล้วถูกแร้งทึ้งกิน พอสะดุ้งตื่นก็เล่าความฝันให้เสือสักฟังด้วยความกังวล เสือสักปลอบลูกและเชื่อว่าสยุมภูต้องไม่เป็นไรเพราะเขามีเหล็กไหลคุ้มครอง

อย่างไรเสียเนตรทรายก็ยังห่วงสยุมภูและบอกพ่อตรงๆว่าเธอรักเขา เสือสักไม่ว่า ตรงกันข้ามกลับดีใจที่สยุมภูจะมาคุ้มครองลูกแทนพ่อ เนตรทรายได้ยินพ่อพูดอย่างนั้นก็ใจคอไม่ดี

“พ่อพูดเหมือนกับว่าพ่อจะเป็นอะไร”

“เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ความตายไม่ใช่เป็นเรื่องน่ากลัว ถ้าเราเตรียมพร้อมรับมันวันใดที่พ่อไม่อยู่ลูกต้องเข้มแข็ง ดูแลตัวเองให้ดี”

“ยังไม่ต้องพูดอะไรได้ไหมพ่อ”

เสือสักเลิกพูดทั้งที่ใจยังคิดแต่ปัญหาทุกอย่าง ซึ่งเขาอยากจบเรื่องทั้งหมดโดยเร็ว จึงหลอกเนตรทรายว่าจะออกไปหาอะไรมาให้กิน โดยฝากอุสมานกับไข่นุ้ยดูแลเนตรทราย

“เสือสักคนเดียวจะไหวหรือ แล้วเสือสักจะจบยังไง”

“นั่นสิ อีกอย่างเสือสักก็หนังไม่เหนียวแล้ว”

อุสมานกับไข่นุ้ยเป็นห่วง เสือสักบอกว่าเหนียวหรือไม่เหนียวมันอยู่ที่ใจ ส่วนเรื่องจะจบยังไงแล้วแต่สถานการณ์ ถ้าเขาสองคนอยากช่วยก็แค่ดูแลเนตรทรายให้ดีที่สุด แค่นี้ตนก็ตื้นตันแล้ว...

ooooooo

เสือสักจากไปได้สักพัก สยุมภูกับลุงหรุ่นก็กลับมาที่โรงพยาบาล เมื่อรู้เรื่องจากอุสมานกับไข่นุ้ยต่างเป็นห่วง เช่นเดียวกับเนตรทรายที่พอรู้ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นบ่นพ่อไม่น่าทำแบบนี้เลย

สยุมภูไม่เข้าใจว่าเสือสักจะไปไหนและจะจบเรื่องยังไง เนตรทรายเองก็ไม่รู้ แต่อยากรีบไปช่วยพ่อ ทันใดนั้นไข่นุ้ยกับอุสมานวิ่งหน้าตื่นมาบอกว่าตำรวจล้อมโรงพยาบาลไว้แล้ว สยุมภูคิดในแง่ดีว่าวิธีนี้อาจเป็นทางเดียวที่ทำให้ได้พบเสือสัก ทุกคนจึงยอมมอบตัวซึ่งตำรวจจะพาไปควบคุมไว้ที่โรงพักในเมือง

เวลานั้นเสือสักมุ่งหน้าไปในเมืองและลอบเข้ามาแถวที่พักของซูเหลียน แล้วได้เห็นพวกนายตันอยู่ด้วย เขาแอบดูความเคลื่อนไหวของพวกมัน

ทุกคนอย่างระมัดระวัง ได้ยินมันพูดกันเรื่องค้นหาทอง รวมทั้งเบญจรงค์ต้องการเหล็กไหลมารักษาตัว และเมื่อลอบสำรวจรอบๆก็พบว่านวลพรรณถูกจับตัวไว้ที่นี่ด้วย

เสือสักคิดหาทางช่วยนวลพรรณ โดยใช้ช่วงเวลาที่นายตันกับเบญจรงค์ไม่อยู่แอบเข้ามาช่วย แต่โดนฝนทิพย์สกัดทำให้เกิดการต่อสู้กัน เสือสักแทงฝนทิพย์ตายแล้วช่วยนวลพรรณมาได้ แต่เธอยังไม่ไว้ใจเขาทำท่าจะไม่ไปด้วย กระทั่งเสือสักบอกว่าจะพาเธอไปส่งผู้การนภดลเพื่อความปลอดภัย นวลพรรณจึงยินยอม

นายตันกับเบญจรงค์กลับเข้ามาพร้อมๆกับอาต้าและหมวดประชาแล้วรู้จากซูเหลียนว่าเสือสักบุกมาเอาตัวนวลพรรณไป เบญจรงค์โกรธแทบอาละวาด แต่นายตันเตือนลูกว่าให้หยุดเรื่องตามหานวลพรรณไว้ก่อน เรามีงานใหญ่ที่สำคัญกว่า

“งานใหญ่? เรายังไม่รู้เลยว่ามันซ่อนทองไว้ที่ไหน” เบญจรงค์แผดเสียง

หมวดประชาแทรกขึ้นว่า “ถึงไม่รู้แต่เราก็อาจจะหามันเจอ ผมเชื่อว่าสารวัตรดำเกิงคงไม่เอาทองไปซ่อนไกลกว่าริมน้ำนั่นแน่ ผมกำลังให้สายผมตามอยู่”

นายตันบอกว่ายังไงเราก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเมื่อไหร่จะเจอทอง แต่อาต้าพูดเป็นนัยๆว่ารู้แน่ ถ้าเรารอ และอยู่ถูกที่ถูกเวลา...

เสือสักส่งนวลพรรณใกล้โรงพักแล้วย้อนกลับมาจับตาดูพวกนายตันต่อไป ส่วนพวกสยุมภูที่โดนควบคุมตัวมาที่โรงพักก่อนหน้านั้น ระหว่างนี้ผู้การนภดลกำลังคุยกับทุกคน

“เรื่องมันชักจะใหญ่โตแล้ว เสือสักออกมาลุยแล้ว”

“แล้วตอนนี้พ่ออยู่ไหนคะ”

“เราไม่รู้ เสือสักหายเข้ากลีบเมฆไปแล้ว”

“นั่นสิ รายนี้หายไปแล้วตามตัวยากเสียด้วย”

จังหวะนี้นวลพรรณขึ้นมาบนโรงพัก พอเห็นสยุมภูก็เกิดความแค้น แผดเสียงว่าเขาฆ่าพ่อตน ผู้การนภดลเลยต้องออกโรงชี้แจงความจริง

“ไม่ใช่หรอก คนที่ฆ่าประเสริฐคือนายตัน”

“จริงเหรอคะ”

“ด้วยเกียรติทั้งหมดที่ผมมี ผมขอยืนยันว่าผมพูดความจริง”

“และก็ด้วยเกียรติทั้งหมดที่ผมมีเช่นกันครับ”

ผู้การนภดลยืนยันหนักแน่น สยุมภูก็เช่นกัน ทำให้นวลพรรณอ่อนลง

Powered by Froala Editor