ตะกรุดโทน

เมื่อดูหลักฐานชิ้นนั้นแล้ว ผู้การนภดลยังดูต่ออีกม้วน มันคือเบญจรงค์ตอนกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายที่นายตันเป็นคนถ่ายไว้ด้วยตัวเอง กรกับแทนถึงบางอ้อว่าคืนนั้นเป็นเบญจรงค์นี่เอง แต่สยุมภูสงสัยว่าทำไมเป็นแบบนี้ ลุงหรุ่นบอกว่าเพราะมันรับอวิชชาและเดียรัจฉานเข้าไปเต็มๆเพื่อความเก่งกาจคงกระพัน

มะฮาแวเป็นห่วงนวลพรรณขึ้นมาทันที ผู้การ นภดลก็เช่นกัน คิดหนักว่าจะทำอย่างไรดี เรื่องมาเกิดพร้อมกันหลายเรื่อง ทั้งสารวัตรดำเกิง หมวดประชา และนวลพรรณ กรถอนใจบ่นถึงสารวัตรดำเกิงว่าใจแข็งจริงๆ ไม่ยอมบอกว่าทองซ่อนที่ไหน แต่สยุมภูเข้าใจ เสริมว่าสารวัตรทำถูกแล้ว รู้น้อยก็อันตรายน้อย แล้วเสนอความเห็นว่าตนอยากให้ผู้การพักเรื่องคดีที่ยังไม่ได้สอบสวนของพวกตนไว้ก่อน รวมทั้งเสือสักด้วย พวกตนจะจัดการกับปัญหาทั้งหมดให้

“พวกคุณเป็นผู้ต้องหา...จะดีหรือ”

“แล้วท่านมีทางเลือกอื่นไหมล่ะครับ” แทนย้อนถาม...ผู้การนภดลนิ่งอึ้งพูดไม่ออก

ooooooo

ในที่สุดผู้การนภดลยอมให้พวกสยุมภูจัดการปัญหาทั้งหมดแทน สยุมภูตกลงกับแทนว่าต่างคนต่างแยกไปช่วยคนรักของตน โดยสยุมภูกับลุงหรุ่นไปช่วยเสือสักกับเนตรทราย ส่วนแทนช่วยหมวยลี่ และมะฮาแวช่วยนวลพรรณ

 ด้านไข่นุ้ยที่ขับรถพาเนตรทรายไปอนามัยโดยมีเสือสักและอุสมานนั่งรถมาด้วย พวกเขาต้องไปอนามัยต่างอำเภอจึงต้องใช้เวลาพอดู ขณะเดียวกันพวกนายตันก็หนีออกนอกเมืองไปที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง แล้วพูดคุยกันเพื่อให้นวลพรรณเข้าใจผิดสารวัตรดำเกิงกับหมวดสยุมภูว่าใส่ร้ายพ่อของเธอกับนายตัน แถมหมวดสยุมภูยังร่วมมือกับมะฮาแวฆ่าผู้การประเสริฐ

นายตันห่วงเรื่องทอง เขาอยากได้คืน อาต้าบอกว่าเราต้องพึ่งซูเหลียน เบญจรงค์กลัวมันจะไม่ยอมเพราะเราต่างฝ่ายต่างชิงดีชิงเด่นกันมาตลอด แต่อาต้าพูดอย่างมั่นใจว่าตอนนี้ซูเหลียนกำลังขาลง ตำรวจเริ่มเพ่งเล็งแล้ว ถ้าไม่ดิ้นรนอีกไม่นานก็เข้าซังเต นายตันจึงเกิดความคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องเจอกันคนละครึ่งทางแล้ว...

กลุ่มของชัยควบคุมสารวัตรดำเกิง หมวยลี่ บุญรอด และมะไฟไปในป่า หมวยลี่ร้องไห้เสียใจที่พ่อของตนต้องตายเพราะเรื่องทอง ชัยบอกว่าไม่ใช่แค่พ่อเธอคนเดียว ถ้าสารวัตรไม่บอกว่าซ่อนทองไว้ที่ไหนตนจะฆ่าพวกเขาทีละคนจนกว่าจะยอม

ชัยไม่ใช่แค่ขู่ แต่เขาทำจริงด้วยการเริ่มต้นทำร้ายมะไฟก่อน สารวัตรดำเกิงทนดูไม่ได้จำต้องเอ่ยปากว่ายอมบอกแล้ว แต่พอชัยเร่งให้พูดมา สารวัตรเล่นลิ้นว่าบอกไปเขาก็ไปไม่ถูก ตนต้องพาไปเอง ชัยไม่ทันตัดสินใจจะเอายังไงก็พอดีลูกน้องคนหนึ่งมาตามให้ไปดูเสือฝ้ายที่ตั้งแคมป์ห่างออกไป

ภาพที่ชัย เชวง และรินเห็นคือเสือฝ้ายนอนแผ่มีบาดแผลโดนแทง เสือแคนดูแลไม่ห่าง ถัดไปเป็นปรานและเขียว ชัยเย้ยเสือฝ้ายว่าพยัคฆาผู้เกรียงไกรทำไมมานอนซมบาดเจ็บแบบนี้

 “ไอ้ภูมันไม่ใช่แค่เหนียวธรรมดา แต่มันยังมีพุทธคุณปกป้อง มันเสกศาสตราให้ทะลวงฟันอานุภาพแห่งคงกระพันของพวกเราได้ เพราะมีไอ้สัปเหร่อนั่นหนุนหลัง”

เขียวเสนอให้หาคนที่มีอาคมแก่กล้ามาสู้ ส่วนปรานเพิ่งรู้ข่าวจากคนของตนได้โอกาสป่าวประกาศว่าตอนนี้อาจารย์ไพรวัลย์มาซ่องสุมรวบรวมผู้คนที่หมู่บ้านส่วยเพื่อทำพิธีครอบยืนยงคงกระพันให้

กับผู้ที่สนใจเข้าเป็นพวกอาจารย์  ชัยพูดโพล่งว่าน่าสนใจ

“แกหมายความว่ายังไง” เสือฝ้ายถาม

“ถ้าเรื่องที่แกบอกว่าสยุมภูมันมีอาคม เราก็ต้องพึ่งอาจารย์ไพรวัลย์นี่แหละ”

รินรีบพูดอย่างหนักใจ “แต่ฉันคงไปด้วยไม่ได้ ฉันหักหลังเขามาอยู่กับพี่ ป่านนี้ทางบ้านเขาคงตัดขาดฉันแล้ว”

“พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสสิวะ อย่าลืมสิ เรามีขุมทองขุมเบ้อเร่ออยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะกล้าปฏิเสธ”

 รินคิดตามที่ชัยพูดแล้วพยักหน้าเห็นด้วย

ooooooo

ไข่นุ้ยขับรถมาจอดหน้าอนามัยที่ใกล้ที่สุด เสือสักร้อนใจรีบอุ้มเนตรทรายลงไปทั้งที่เห็นว่าผู้คนพลุกพล่าน เขาห่วงลูกที่บาดเจ็บจนไม่มีเวลา ระวังตัว

ชาวบ้านเห็นเสือสักรู้สึกคุ้นหน้า ซุบซิบกันว่าเคยเห็นในหนังสือพิมพ์ แล้วไม่นานเรื่องนี้ก็ลุกลามไปถึงตลาดที่อยู่ไม่ไกลอนามัย ชาวบ้านพูดปากต่อปากทำให้อาจารย์ไพรวัลย์กับสำอางที่มาซื้อของที่ร้านสังฆภัณฑ์ได้ยิน

เสือสักเร่งหมอให้รักษาเนตรทรายที่โดนยิงมา หมอเต็มใจแต่ติดตรงเนตรทรายเสียเลือดมากและที่อนามัยไม่มีเลือด เสือสักบอกว่าตนเลือดกรุ๊ปเดียวกับลูกให้เอาของตนได้เลย พยาบาลจึงจัดเตรียมทันที

ในระหว่างนี้เองตำรวจหลายนายบุกมาที่อนามัย โดยที่อาจารย์ไพรวัลย์กับสำอางตามเกาะติดสถานการณ์มาด้วยแต่ยังไม่ปรากฏตัว  ไข่นุ้ยกับ

อุสมานช่วยกันต้านตำรวจด้วยการยิงสกัดไม่ให้ขึ้นไปบนอนามัย จนเสือสักสามารถให้เลือดเนตรทรายได้สำเร็จ แต่หมอยังไม่อยากให้เคลื่อนย้ายคนเจ็บ เสือสักจึงฝากลูกของตนไว้ก่อน

Powered by Froala Editor