ตะกรุดโทน
ตอนที่ 1
ที่ชุมเสือ...
เนตรทรายถามพ่อว่าเราจะทำยังไงกับสยุมภูที่ยังนอนไม่รู้สึกตัว เสือสักว่าคงต้องรอให้ฟื้นก่อนค่อยไต่สวน มองหน้าสยุมภูบอกว่าเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วค่อยดูดีหน่อย เนตรทรายชวนพ่อกินข้าวกัน เสือสักทำท่าอร่อยบอกว่ากำลังหิวเลยเห็นมีไก่ต้มด้วย
“เสียใจ นั่นของคนป่วย”
“ได้ยินแล้วใช่ไหม รีบๆฟื้นมากินต้มไก่ได้แล้ว” เสือสักหยอกทั้งที่สยุมภูยังนอนไม่รู้สึกตัว
ส่วนที่พักของเสือฝ้าย เสือฝ้ายตั้งศาลเพียงตาขึ้นมาบริกรรมคาถาขอให้งานนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ปักธูปแล้วหยิบเสบียงเตรียมออกล่าเสือโคร่ง เสือแคนบอกให้ระวังตัวด้วย เสือเคียวก็ว่าจะต้มเหล้าไว้รอ มองตามเสือฝ้ายที่เดินเข้าป่าไปอย่างมุ่งมั่น
ที่สถานีตำรวจแก่งคอย ผู้กำกับกำลังอธิบายแนวเขตดงพญาไฟให้สารวัตรดำเกิง ผู้กำกับและตำรวจที่ยืนห้อมล้อมฟังอย่างสนใจ
ผู้กำกับบรรยายว่าพื้นที่กว้างแต่มีไม่กี่แห่งที่อยู่ได้ นอกนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย ไข้ป่าและภูตผีปีศาจ สารวัตรถามว่าผู้กำกับเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยหรือ
“เชื่อไว้สักครึ่งนึงก็ยังดี เพราะยังมีอีกหลายอย่างในดงพญาไฟที่เรายังไม่รู้และหาข้อพิสูจน์ไม่ได้”
สารวัตรบอกว่าตนเคยฟังความลี้ลับของที่นี่มาเหมือนกัน ถามว่าแล้วเราจะเข้าไปตามล่ามะฮาแวยังไง
“เราคงต้องเริ่มจากปลายลำตะคอง แล้วไล่ไปเรื่อยๆจนถึงต้นน้ำ ยังไงเสียพวกมันก็ต้องหาที่อยู่ห่าง จากน้ำไม่มากนัก”
“งั้นทันทีที่หน่วยปฏิบัติการพิเศษของผมถึง เราจะเริ่มปฏิบัติการไล่ล่ามันทันที” สารวัตรสรุป
ooooooo
เบญจรงค์กลับถึงบ้าน รินบรั่นดีดื่มคุยกับตันที่นั่งทานข้าวอยู่ เขาถูกตันบ่นว่าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับพวกกรรไกรขาเดียว เบญจรงค์เถียงว่าตนไม่ได้ไปยุ่งกับมัน มันต่างหากที่มายุ่งกับตน
ตันตัดบทว่ายังไงก็ให้ห่างๆพวกมันไว้ ตนไม่อยากให้มีปัญหา เพราะสมัยหน้าเขาต้องสมัคร ส.ส. เบญจรงค์ถามว่า “มันจำเป็นด้วยหรือ”
“เงินกับอำนาจต้องอยู่คู่กัน” ตันตอบสั้นๆ แล้วถาม “เรื่องแกกับหนูนวลพรรณลูกผู้การประเสริฐไปถึงไหนแล้ว”
เบญจรงค์บอกว่าถ้าพ่อหมายถึงรวบหัวรวบหางได้ละก็...ตนคงต้องตอบว่ายังไม่ถึงไหน ตันถามว่าเขาไม่เอาไหนหรือไม่เอาจริง เบญจรงค์ยืนยันว่าตนเอาจริง ยังไงตนก็ต้องแต่งกับเธอให้ได้
“ดี...รีบจัดการซะ ฉันต้องการสานสัมพันธ์ที่ดีกับผู้การประเสริฐ เพราะฐานเสียงของแกอยู่ที่ว่าที่พ่อตาของแก” เบญจรงค์บอกว่าตนจะรวบรัดทันทีที่เธอกลับมา “หนูนวลพรรณไปไหน”
“หัวหิน”
นวลพรรณไปพักผ่อนที่หัวหินกับนวลผ่องหลายวันแล้ว มีกำหนดจะกลับกรุงเทพฯพรุ่งนี้ แต่นวลพรรณยังไม่อยากกลับบอกว่าเบื่อคน นวลผ่องถามว่าหมายถึงเบญจรงค์หรือ
“จะมีใครอีกล่ะคะ...”
“ยังไงลูกก็ต้องแต่งงานกับพ่อเบญจรงค์อยู่ดี ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว อีกอย่างเราต้องพึ่งพานายตันพ่อเขา” นวลพรรณถามว่าคุณแม่จะคลุมถุงชนหรือ “เขาเรียกว่าหาสิ่งดีๆให้ลูกต่างหาก”
นวลพรรณคุยกับแม่ชืดๆเซ็งๆ แล้วขอตัวไปอาบน้ำ นวลผ่องมองตามลูกสาวแล้วยิ้มอย่างเป็นต่อ
